பங்கு சந்தை விழும்போதெல்லாம் கும்மி அடிக்கும் கம்யூனிஸ்டுகள்

நண்பர் அசுரன் பதிவில் இதனை எழுதியிருக்கலாம்தான். ஆனால், அவர் என்னுடைய பதில் எதனையும் அனுமதிக்கப்போவதில்லை என்று பின்வாங்கிவிட்டார். (முதலுக்கே மோசம் வருகிறதே.. pun intended)

1929இல் அமெரிக்காவில் பங்கு சந்தை வீழ்ச்சியடைந்தது. அது கிரேட் டிப்ப்ரஷன் என்று அழைக்கப்படுகிறது. 1921இல் பங்கு சந்தை எண் டோ ஜோன்ஸ் 40ஆக இருந்து 1929இல் 600ஆக உயர்ந்திருந்தது. பங்கு சந்தை என்றால் என்னவென்றே தெரியாதவர்கள் எல்லோரும் பங்கு சந்தையில் முதலீடு செய்திருந்தார்கள். சொந்த வீட்டை விற்றும், அடமானம் வைத்தும் பங்கு சந்தையில் முதலீடு செய்திருந்தார்கள். அது வீழ்ச்சியடைந்ததும் எல்லா கம்யூனிஸ்டுகளும் ஒரேயடியாக கும்மி அடித்து, இது முதலீட்டிய பொருளாதாரத்தின் வீழ்ச்சி. எல்லோருடைய சொத்துக்களையும் நாங்கள் நடத்தபோகிற அரசாங்கத்திடம் கொடுங்கள். நாங்கள் நன்றாக இருப்போம். நீங்கள் அடிமைகளாக இருக்கலாம் என்று சொன்னார்கள்.

அமெரிக்க மக்கள் கேட்கவில்லை.

அமெரிக்கர்கள் பங்கு சந்தையை ஒழுங்கு படுத்த அமைப்புக்களை உருவாக்கினார்கள்.

எல்லா தொழிலுக்குள்ளும் வரும் ஏமாற்றுபேர்வழிகளை கண்டுபிடிக்க போலீஸும் அரசாங்கமும் இருப்பது போல பங்கு சந்தை ஏமாற்று பேர்வழிகளை கண்டுபிடிக்கவும், தண்டிக்கவும் அமைப்புக்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டன. எஸ்.ஈ.ஸி என்ற அமைப்பு அப்போது உருவாக்கப்பட்டதுதான்.

நண்பர் இரண்டாம் சொக்கன் சொன்னது போல, பங்கு சந்தை வீழ்ச்சி அடைந்ததுமே கம்யூனிஸ கும்மி அடிக்க தேவையில்லை.

பல்லாயிரம் கோடி இழப்பு என்று பத்திரிக்கைகள் எழுதுகின்றன. அது உண்மைதான். ஆனால், அது ஓரளவுக்கு பொய்யும் கூட.

அன்றைக்கு உச்ச நிலையில் இருக்கும் பங்கை எல்லோரும் வாங்கி அன்றைக்கே விற்றிருந்தால் மட்டுமே அத்தனை பல்லாயிரம் கோடி இழப்பு என்பது உண்மை.

ஆனால், யாருமே அப்படி வாங்கி விற்பதில்லை. பெரும்பாலானவர்கள் ஒரு வருடத்துக்கு முன்னரோ, அல்லது ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னரோ வாங்கி பங்கு தற்போது விலை இறங்கியிருப்பதை பார்க்கிறார்கள்.

அந்த பங்கு 10 ரூபாயில் வாங்கி இன்று 1000 ரூபாயில் இருக்கும் (உதாரணம் இன்போஸிஸ் பங்குகள்) அது இன்று 900 ரூபாயாக இறங்கும். இந்த 100 ரூபாய் இழப்பு ஒரு பங்கில். ஒரு கோடி பங்குகள் இருக்கின்றன என்று வைத்துக்கொள்வோம். எவ்வளவு இழப்பு? 100 கோடி ரூபாய்.
இதுவே எல்லா பங்குகளிலும் நடக்கிறது. இதே போல 100 பங்குகளில் இறங்குகிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம். எவ்வளவு மொத்தம் இழப்பு? 10000 கோடி ரூபாய்.

பார்க்க பெரிய எண். உண்மையில் 10 ரூபாய்க்கு வாங்கிய பங்கு 1000 ரூபாய்க்கு போய் பின்னர் 900 ரூபாய்க்கு வந்ததுதான் இந்த எண்.

இந்த பங்கை வாங்கியவருக்கு என்ன இழப்பு? ஒன்றுமே இல்லை! அவர் 10 ரூபாய்க்கு வாங்கிய பங்கை 900 ரூபாய்க்கு கொண்டு வந்திருக்கிறார். இது லாபமா அல்லது நஷ்டமா?

--

எல்லா தொழில்களிலும் ஏற்ற இறக்கங்கள் இருக்கும். அதுதான் பொருளாதாரத்தை முன்னேற்றுகிறது.

உதாரணமாக கம்ப்யூட்டரை எடுத்துக்கொள்வோம். ஆயிரக்கணக்கான கம்ப்யூட்டர் கம்பெனிகள் வந்தன. ஆயிரக்கணக்கான கம்ப்யூட்டர் மென்பொருள் கம்பெனிகள் வந்தன. அதில் பல்லாயிரக்கணக்கான கம்பெனிகள் மூடப்பட்டன. பல நின்றன. முந்தைய கம்பெனிகளில் வேலை செய்தவர்கள் வேலை இழந்தனர். அவர்கள் பல்வேறு புதிய வேலைகளில் ஈடுபட்டனர். புதிய கம்பெனிகளை உருவாக்கினர். அதில் பல கம்பெனிகள் நின்றன. பல கம்பெனிகள் மூடப்பட்டன. இது ஒரு தொடரும் முறை.

இதனால்தான், கோடிக்கணக்கான டாலர் செலவில் கட்டப்பட்ட முதலாவது கம்ப்யூட்டரை விட பல கோடி மடங்கு வலிமையான ஒரு கம்ப்யூட்டரை இன்று 200 டாலருக்கு வாங்க முடிகிறது.

இதுவே மனித சமூகம் முதன்முதலில் சக்கரம் செய்ததிலிருந்து, நெருப்பு உருவாக்கியதிலிருந்து தன்னுடைய தேவைக்கு அதிகமான பொருளை மற்றொரு பொருளுக்கு வியாபாரம் செய்ததிலிருந்து நடந்து வந்திருக்கிறது. இதுவே மனித சமூகத்தை முன்னேற்றியிருக்கிறது.

இந்த பொருளாதார சுதந்திரமும் கருத்து சுதந்திரமும் இல்லாத எந்த சர்வாதிகார சமூகமும் தேங்கிய குட்டையாகி நசிந்து மடிந்திருக்கிறது.