Dienstag, 1. Januar 2008

ஏழ்மையின் அரசியல்!! யார் இந்த மக இக மருதையன்?

நண்பர் அசுரன், கிறிஸ்துவ சேவையாளர் மதர் தெரசா பற்றி மக இகவைச் சேர்ந்த மருதையன் என்பவர் எழுதிய கட்டுரையை தன் பதிவில் பதிந்துள்ளார்.

ஏழ்மையின் அரசியல்!! யார் இந்த அன்னை தெரசா???
//
""பதில் கிடைக்காத கேள்விகள் பல எனக்குள் வாழ்கின்றன தேவதூஷணமாகிவிடும் என்பதால் அவற்றை வெளியிட அஞ்சுகிறேன் ஒருவேளை கடவுள் இருந்தால் என்னை மன்னித்துக் கொள்ளுங்கள் என் சிந்னைகளை சொர்க்கத்தை நோக்கி எழுப்ப முயல்கிறேன் அங்கோ தண்டிக்கும் வெறுமை அந்தச் சிந்தனைகள் கூரிய கத்திகளாய்த் திரும்ப வந்து என் இதயத்தைக் கிழிக்கின்றன தேவன் என்னை நேசிப்பதாகச் சொல்கிறார்கள் இருப்பினும் எதார்த்தத்தில் இருளும் உணர்ச்சியின்மையும் வெறுமையும் என்னுள் நிறைந்து மேலோங்கியிருப்பதால் எதுவும் என் ஆன்மாவைத் தொடுவதில்லை பரிசுத்த ஆவியின் அழைப்பை ஏற்று குருட்டுத்தனமாக என்னை ஒப்புக்கொடுத்ததன் மூலம் தவறு செய்து விட்டேனோ?''
""என்னுள் ஓங்கி நிறைந்திருக்கும் வெறுமை காரணமாக நான் பார்க்கிறேன், ஆனால் கவனிப்பதில்லை கேட்கிறேன், ஆனால் காது கொடுப்பதில்லை என் நாக்குதான் அசைகிறது, நான் பேசுவதில்லை.''
""என்னை நானே எதற்காக வருத்திக் கொள்கிறேன்? தேவன் இல்லையெனும்போது ஆன்மாவும் இருக்க முடியாது ஆன்மா இல்லையென்றால் யேசுவே நீரும் உண்மையல்ல.''
துயரம் ததும்பும் இந்தச் சொற்கள் "அன்னை' தெரசாவின் இதயத்திலிருந்து கசிந்தவை.//


இந்த வரிகளை எழுதிய தெரசாவுக்காவது ஒரு சுய பரிசோதனை கேள்விகளும், அந்த கேள்விகளில் ஒரு நேர்மையும் இருக்கிறது. அந்த கேள்விகள் தன் வாழ்வின் ஆதார சுருதியாக இருக்கும் சில விஷயங்களை தயவு தாட்சணியமின்றி கேள்வி கேட்கும் தைரியமும் இருக்கிறது. அதனை பாராட்டுவோம்.

//1949இல் கல்கத்தாவில் மிஷனரிஸ் ஆஃப் சாரிட்டி என்ற அமைப்பை அவர் தொடங்கியது முதல் 1997 இல் மரிக்கும் வரையில் இடையறாது அவரது இதயத்தை அரித்துக் கொண்டிருந்த "அவிசுவாசத்தை' எழுத்து பூர்வமாகவே பதிவு செய்திருக்கிறார் தெரசா. மிஷனரீஸ் ஆஃப் சாரிட்டீஸின் மூத்த உறுப்பனரும், தெரசாவுக்கு "புனிதர்' பட்டம் வழங்கவேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்னெடுத்து வருபவருமான அருட்தந்தை ப்ரியன் கலோடிஜெக் வெளியிட்டுள்ள "அன்னை தெரசாவா என் ஒளியாய் இரு' என்ற நூலில் தனது நம்பிக்கையின்மையை வெளியிடும் வண்ணம் தெரசா எழுதிய சுமார் 40 இரகசியக் கடிதங்கள் தொகுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
அதிக முக்கியத்துவமின்றி சில ஆங்கில நாளேடுகளில் மட்டும் தெரசா குறித்த இச்செய்தி வெளியாகியிருக்கிறது. தமிழ் ஊடகங்களில் இது பரவலாக வெளிவரவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இயேசுவுக்கு அடுத்தபடியாக ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் மதிக்கத்தக்க குறியீடாகவும், மத நம்பிக்கைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட மனிதாபிமானத்தின் சின்னமாகவும், ஐஸ்வர்யா ராய் முதல் அமெரிக்க அதிபர் வரை அனைவரும் போற்றிப் பணியும் தெய்வமாகவும் வனைந்து உருவாக்கப்பட்ட தெரசா என்ற திருஉரு, திடீரென்று நொறுங்கிச் சரிவதை ஆளும் வர்க்கங்கள் விரும்பாததில் வியப்பில்லை.//

இங்கே ஆளும் வர்க்கங்கள் என்று நீங்கள் கூறுவது யாரை? பார்ப்பன பனியா என்று தினந்தோறும் காலையில் எழுந்ததும் லட்சார்ச்சனை செய்வீர்களே அந்த ஆளும் வர்க்கமா? பார்ப்பன பனியா என்று நீங்கள் கூறும் ஆளும் வர்க்கம் இந்த விஷயத்தை தனது ஒவ்வொரு ஊடகத்திலும் பரப்புரை செய்து விளம்பரபடுத்தி கிறிஸ்துவ எதிர்ப்புணர்வை காட்டியிருக்கவேண்டுமே, ஏன் இல்லை?
ஆகவே, உண்மையிலேயே பார்ப்பன பனியா என்று நீங்கள் கூறுபவர்கள் ஆட்சி பீடத்திலும் ஊடக துறையிலும் பரவலாக இருந்திருந்தால், இந்த நிகழ்வு பிரம்மாதமான பிரச்சாரத்தில் கிறிஸ்துவ போலித்தனத்தை அம்பலப்படுத்த உபயோகப்படுத்தப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
அவ்வாறு நடக்கவில்லை. ஆகவே, கேள்வி தற்போதைய ஆட்சி பீடத்திலும் ஊடகத்துறையிலும் ஆட்சி செலுத்துவது யார் என்பதுதானே?
இன்று இந்திய ஊடகத்துறையிலும் ஆட்சி துறையிலும், கல்வி நிறுவனத்திலும் தனது குரல்வளை பிடிப்பில் ஆட்சி செலுத்துவது கம்யூனிஸ்டு, இடதுசாரி, மேற்கு சிந்தனைக்கு தங்களை அடகுவைத்துவிட்ட மெக்காலே பரம்பரை என்று இந்துத்வவாதிகள் கூறுவது உண்மையாக இருக்குமோ? :-)) ஸ்மைலிதான். நான் அவ்வாறு சொல்லவில்லை. நீங்கள் பதில் கூறுங்கள்.
//இக்கடிதங்களை ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையே வெளியிட்டிருப்பதால் இதை விசுவாசிகள் யாரும் "நாத்திகர்களின் சதி' என்று கூறி மறுக்க முடியாது. தனது மரணத்துக்குப் பிறகு இக்கடிதங்களை அழித்துவிட வேண்டுமென்று தெரசா கோரியிருந்ததையும் மீறி இவை வெளியிடப்படக் காரணம் என்னவென்று தெரியவில்லை. சிலுவையின் முன்புறத்தில் இயேசுவையும் பின்புறத்தில் உண்மையையும் அறைந்து வைத்திருக்கும் திருச்சபை, உண்மையின் பால் கொண்ட காதலால் இவற்றை வெளியிட்டிருக்காது என்பதை மட்டும் நாம் நிச்சயமாகக் கூறலாம்.
""இக்கடிதங்களின் காரணமாகப் "புனிதர்' பட்டம் பெறும் தகுதியை தெரசா இழக்க மாட்டார்'' என்று கூறுகிறது வாடிகன். ""இயேசுவும் கூட சிலுவையில் மரிக்குமுன் தன்னைக் கைவிடப்பட்டவராகவே உணர்ந்தார்..... தெரசாவிடம் நாம் காணும் "விசுவாசம் நிரம்பிய மன உறுதி' என்பது ஒரு காப்பியச் சிறப்பு மிக்க ஆன்மீக வீரம்'' என்கிறார் இந்நூலாசிரியர் கலோடிஜெக்.//

உண்மையின் பால் கொண்ட காதல் இல்லை என்றாலும், அது உங்களை போன்றோரின் பிரச்சாரங்களுக்கு பயன்படும் என்று தெரிந்தே வெளியிட்ட கத்தோலிக்க திருச்சபையை பாராட்டலாம்தானே?
அவர்களுக்கு உண்மையின் பால் காதல் இல்லை என்று வைத்துக்கொண்டாலும், கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு எப்போதேனும் உண்மையின் பால் காதல் இருந்திருக்கிறதா என்பதும் ஒரு நல்ல கேள்விதானே? போல்போட் அராஜகங்களையும், ஸ்டாலினின் அராஜகங்களையும் , லெனினின் குரூரங்களையும் பூசி மொழுகி, அவர்கள் நல்லவர்கள் உலகத்தை உய்விக்க பிறந்த புனிதர்கள் என்று கூசாமல் பொய் பேசுகிறீர்களே? அதனை விட கத்தோலிக்க திருச்சபை தனது கொள்கை கோட்டையில் ஒரு ஓட்டை என்று பிரச்சாரம் செய்ய பயன்படுத்தப்படும் என்று தெரிந்தே தெரசாவின் கடிதங்களை வெளியிட்டதை பாராட்டலாம்தானே?
//ஆன்மீகத் துயரம் என்று கத்தோலிக்க குருமார்களால் வருணிக்கப்படும் தெரசாவின் இந்த உளவியல் வேதனை குறித்து பொருள் முதல்வாதிகளாகிய நாம் மகிழவும் தேவையில்லை, வருந்தவும் தேவையில்லை. தெரசாவிற்குள் "தேவன்' இறங்கியதெப்படி, வெளியேறியதெப்படி என்பதைப் புரிந்து கொள்வதுதான் நம் அக்கறை.
பின்தங்கிய நாடான அல்பேனியாவின் விவசாயக் குடும்பமொன்றில் பிறந்த தெரசா, பரிதாபத்துக்குரிய கன்னியா ஸ்திரீகளின் கூட்டத்தில் ஒருவராக இந்தியாவிற்கு வருகிறார். 1929 முதல் கல்கத்தாவில் பள்ளி ஆசிரியையாகப் பணியாற்றி வந்த தெரசா, 1946இல் ஓய்வுக்காக டார்ஜிலிங் சென்றபோதுதான் அவரில் அந்த "அற்புதம்' நிகழ்ந்தது.
""இயேசு என்முன் தோன்றினார். "நீ திறமைகள் ஏதுமற்ற பலவீனமான பாவி என்பதை நான் அறிவேன். அதனால்தான் என்னுடைய புகழைப் பரப்ப உன்னைப் பயன்படுத்த விரும்புகிறேன். நீ மறுப்பாயா?' என்று கேட்டார். எனவே எனக்கு இந்த ஆசிரியைப் பணி வேண்டாம். நான் நிராதரவான ஆன்மாக்களுக்கு சேவை செய்ய விரும்புகிறேன்'' என்று தனது திருச்சபை மேலிடத்திடம் கோரினார், தெரசா. "ஒரு உண்மையான விசுவாசி' கைவசம் இருப்பதைக் கண்டுகொண்ட ஆர்ச் பிஷப், வாடிகனின் அனுமதியைத் தெரசாவுக்குப் பெற்றுத் தந்தார். 1948இல் கல்கத்தாவில் தொடங்கியது தெரசாவின் "மிஷனரீஸ் ஆஃப் சாரிட்டி.'
இரண்டே மாதங்களில் தெரசாவின் வெறுமையும் விசுவாசமின்மையும் தொடங்கி விட்டன. துன்பங்களற்ற வசதியான பள்ளி ஆசிரியை வாழ்க்கையை 16 ஆண்டு காலம் வாழ்ந்து விட்டு திடீரென தொழுநோயாளிகள் மற்றும் ஆதரவற்ற ஏழைகளின் "பொந்துக்குள்' வீழ்ந்ததனால் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியும், இந்தச் சூழலை வலியத் தருவித்துக் கொண்டதனால் தன்மீதே தோன்றியிருக்கக் கூடிய வெறுப்பும் தெரசாவிடம் "விசுவாசமின்மை' துவங்குவதற்குக் காரணமாக இருந்திருக்கலாம்.
""பரிசுத்த ஆவியின் அழைப்பை ஏற்று குருட்டுத்தனமாக என்னை ஒப்புக்கொடுத்ததன் மூலம் தவறு செய்து விட்டேனோ?'' என்று பின்னாளில் அவர் எழுதும் கடிதம் அந்த மனக்காயத்தின் ஆழத்தைக் காட்டுகிறது.
தமது விருப்பங்களை வெளிப்படையாகப் பகிர்ந்து கொள்ள இயலாமல் திருச்சபைச் சூழலில் நிரப்பப்பட்டிருக்கும் போலி ஒழுக்கப் புகைமூட்டம், தவறுகளை வெளிப்படையாகப் பரிசீலனைக்கு உட்படுத்துவதைத் தந்திரமாகத் தவிர்க்கும் பாவமன்னிப்பு முறை, அம்பலப்படாத தனது சுய ஆளுமையைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளும் பதற்றம், நெஞ்சில் ஆழப்பதிய வைக்கப்பட்டிருக்கும் தேவதூஷணம் குறித்த அச்சம், ஊன்றி நிற்பதற்குத் தேவையான விசுவாசமோ, திரும்பச் செல்வதற்கான துணிவோ இல்லாததால் தோன்றக்கூடிய விரக்தி.. இத்தகைய சூழலில் சிக்கிக்கொண்ட ஒரு முதிர்கன்னி இதுதான் 1949இன் தெரசா.//

கம்யூனிஸ கட்சியில் இருக்கும் போலி ஒழுக்க புகை மூட்டம், தவறுகளை வெளிப்படையாக பரிசீலனைக்கு உட்படுத்துவதை தந்திரமாக தவிர்க்கும் கொலைவெறி அரசியல், அம்பலப்படாத தன் சுய ஆளுமையை பாதுகாத்துக்கொள்ளும் பதற்றம், நெஞ்சில் ஆழபதியவைத்திருக்கும் கம்யூனிஸ தூஷணம் குறித்த அச்சம், ஊன்றி நிற்பதற்கு தேவையான விசுவாசமோ அல்லது திரும்பிச் செல்ல துணிவோ இல்லாததால் தோன்றக்கூடிய விரக்தி.. இத்தகைய விஷச்சூழலில் சிக்கிக்கொண்ட முதிர்ந்த இலைதான் மருதையன் என்றும் கூறலாமா?
//தனது வெறுமை குறித்தும், நம்பிக்கையின்மை குறித்தும் தனக்கு உயர் தகுதியில் உள்ள அருட்தந்தைகளுக்கு தெரசா இடையறாமல் கடிதம் எழுதியிருக்கிறார் எனினும், பரிதாபத்துக்குரிய இந்தப் பெண்மணியை விடுவிக்க திருச்சபை முயலவில்லை. மாறாக, அவரைச் சிலுவையில் அறைவதற்கான ஆணியைத்தான் தயார் செய்தது. 1969இல் கத்தோலிக்க மத வெறியனான மால்கம் மக்கரிட்ஜ் என்ற பிரிட்டிஷ் செய்தியாளர் தெரசாவைப் பற்றிய செய்திப் படம் ஒன்றைத் தயாரித்தார். பி.பி.சி இதனை ஒளிபரப்பியது. இருட்டறையில் விளக்குகள் இல்லாமலேயே ஒரு காட்சி பதிவாகியிருப்பதாகவும், அது தெரசா நிகழ்த்திய அற்புதம் என்றும் கூவினார் மக்கரிட்ஜ். தனது விசுவாசமின்மை குறித்து கடிதங்கள் அனுப்பிக் கொண்டிருந்த தெரசாவும், "தானே அடிக்கடி பரிசுத்த ஆவியுடன் பேசுவதாக' அந்தப்படத்தில் பேட்டியளித்தார்.
1960களின் பிற்பகுதியில் அமெரிக்காவிலும், ஐரோப்பாவிலும் எழுந்த வியத்நாம் போர் எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்கள் ஏகாதிபத்தியவாதிகளைத் தனிமைப்படுத்தியிருந்தன. மூன்றாம் உலக ஏழைகளுக்கு உதவும் ஒரு கருணை முகத்தை அவர்கள் காட்டவேண்டியிருந்தது. இப்படி உருவாக்கப்பட்டதுதான் தெரசாவின் ஒளிவட்டம். நோபெல் சமாதானப் பரிசு உள்ளிட்ட பரிசுகளை அவர் மீது பொழிந்தது ஏகாதிபத்தியம். தாட்சர், டயானா, ரீகன், பல்வேறு நாடுகளின் பிரதமர்கள், அதிபர்கள்.. என்று தரிசனத்துக்கு வரும் பிரமுகர்களின் எண்ணிக்கையும் அதிகரித்தது. மெலிந்து சுருங்கிய தோற்றமும், வெள்ளைக் கைத்தறி ஆடையும், ஆதரவற்றோர் சேவையும் தெரசாவை மதச்சார்பு கடந்த ஒரு புனிதத் திரு உருவாக ஏகாதிபத்தியங்கள் முன்நிறுத்துவதற்குப் பயன்பட்டன.//

உண்மையே!
//ஆனால் உலகமே கொண்டாடிய அவரது சேவையோ, விருதுகளோ, பணிந்து வணங்கிய பல நாட்டு அதிபர்களோ, இவையனைத்தும் வழங்கியிருக்கக் கூடிய மனநிறைவோ தன்னிடம் இல்லை என்கின்றன தெரசாவின் கடிதங்கள். தெரசாவின் இறைநம்பிக்கை ஏன் தகரவேண்டும்? விசுவாசமில்லாத நிலையிலும் அவர் காட்டிய மன உறுதியை வியக்கிறார் கலோடிஜெக். அவருடைய விசுவாசத்தைப் பறித்தது எது? விசுவாசம் தளர்ந்த பின்னரும் அவருடைய மன உறுதியைத் தாங்கி நின்றது எது?
மாபெரும் தத்துவஞானிகளும், விஞ்ஞானிகளும்கூட "கடவுள்' தோற்றுவிக்கும் இத்தகைய மனத்துயருக்கு ஆட்படுவதுண்டு. அது அறிவுத்தேடல் தோற்றுவிக்கும் மனத்துயர். அத்தகைய அறிவுத்தேடலின் சாயல் கூட தெரசாவின் கடிதங்களில் இல்லை. அவர் அறிவின் சாயல் கூட எஞ்சியிராத வண்ணம் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் உலைக்களத்தில் உருக்கி அடிக்கப்பட்ட அடிமை.
நீதியற்ற உலகின் நீதியாய், இரக்கமற்ற உலகின் இதயமாய் கடவுளைச் சரணடையும் மக்களின் மத உணர்வு கூட ""கடவுளே உனக்குக் கண்ணில்லையா'' என்று குமுறி நம்பிக்கை இழக்கும். தெரசாவைச் சூழ்ந்திருந்த ஏழைகளும் நோயுற்றவர்களும் அநாதைகளும் வடித்த கண்ணீர் "தேவன் இருக்கிறானா' என்ற கேள்வியை அவருக்குள் எழுப்பவில்லை.
""ஏழ்மையைச் சகித்துக்கொள்வதும் கிறிஸ்துவின் துயரத்தோடு அதனைப் பகிர்ந்து கொள்வதும் மிகவும் அழகானது. ஏழை மக்களின் துயரம் இந்த உலகுக்கு பெரிதும் உதவுகிறது என்று நான் கருதுகிறேன்'' என்று 1981இல் ஒரு பேட்டியில் குறிப்பட்டார் தெரசா. மிஷனரீஸ் ஆஃப் சாரிட்டி அமைப்பின் சகோதரி நிர்மலா இதை மேலும் தெளிவுபடுத்துகிறார், ""ஏழ்மை என்பது இருக்கத்தான் செய்யும். தங்களுடைய ஏழ்மையை சரியான கோணத்தில் ஏழைகள் புரிந்து கொள்ளவேண்டும் என்றே நாங்கள் விரும்புகிறோம்''. வலியால் துடித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு புற்றுநோயாளியிடம் தெரசா பேசுவது படமாகப் பதிவாகியிருக்கிறது, ""சிலுவையில் இயேசு துன்புற்றதைப் போல நீ துன்புறுகிறாய். இயேசு உன்னை முத்தமிடுகிறார் என்று நினைக்கிறேன்'' என்கிறார் தெரசா. ஆனால், தான் நோய்வாய்ப்படும்போது இயேசுவால் முத்தமிடப்படுவதை தெரசா விரும்பவில்லை. மன உறுத்தல் ஏதுமின்றி அமெரிக்காவில் மருத்துவம் பார்த்துக் கொண்டார்.//

என்ன பொருத்தமான உவமை! கிறிஸ்துவ போலித்தனத்துக்கும் கம்யூனிஸ போலித்தனத்துக்கும் எவ்வளவு ஒற்றுமை! ஏழைகளை தங்களது அரசியலுக்கு பயன்படுத்திக்கொள்வதில்தான் இவர்களுக்குள் என்ன அழகான ஒற்றுமை! தங்கள் வாழ்க்கையையும் உயிரையும் கம்யூனிஸ கட்சிக்கு பலிகொடுப்பவர்களை, மக்களை உயிர்த்தியாகம் செய்ய வைக்க பிரச்சாரத்துக்கு பயன்படுத்திக்கொண்ட மாவோ, தனது உடல் நலத்துக்கு எவ்வாறு அமெரிக்க மருத்துவ பயிற்சி பெற்ற டாக்டர்களை அழைத்து சிகிச்சை செய்துகொண்டார் என்று படிக்கும்போது இதே போலித்தனத்தை உணர்ந்தீர்களா? எவ்வாறு சேர்மன் மாவோவுக்காக பல்லாயிரம் கன்னிகள் பலியிடப்பட்டனர் என்று படிக்கும்போது என்ன உணர்ந்தீர்கள்?
http://www.amazon.com/Private-Life-Chairman-Mao-traditional/dp/957131434X
//தெரசாவின் இல்லத்தில் நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சை அளிக்கப்படுவதாக உலகெங்கும் ஒரு பொதுக்கருத்து உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இது ஒரு வடிகட்டிய பொய். அங்கே வலியால் துடிப்பவர்களுக்கு வலி நிவாரணி மருந்து கூடத் தரப்படுவதில்லை என்ற உண்மையை பல மருத்துவர்கள் அம்பலப்படுத்தியிருக்கின்றனர். கல்கத்தா இல்லத்தைக் காட்டி தெரசா உலகெங்கும் வசூலித்த பல நூறு கோடி ரூபாய்களில் ஒரு மருத்துவமனை கூட அங்கே கட்டப்படவில்லை. மாறாக, 100க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் ஒயினும் கறியும் புழங்கும் 500 செமினரிகளை அமைத்திருக்கிறார் தெரசா.//

நான் படித்த செய்திதான் என்றாலும், தற்போதுதான் ஒரு கம்யூனிஸ்ட் எழுதி நான் படிக்கிறேன். நமது இந்திய தமிழ் ஊடகங்களில் இப்படிப்பட்ட செய்திகள் கவனமாக மறைக்கப்படுவது யாருடைய ஆளும் வர்க்க சூழ்ச்சி என்று எழுதுவீர்களா?
//இந்த இரக்கமின்மை அவரது தனிப்பட்ட குணாதிசயம் அல்ல. இதுவே ஒரு சித்தாந்தமாக, மதக் கோட்பாடாக அவர் சிந்தனையில் பதிந்திருக்கிறது. இத்தகைய சிந்தனையின் மீதான விசுவாசமின்மை எதையும் அவரது கடிதங்கள் எழுப்பவில்லை என்பதும் கவனத்துக்குரியது.
தெரசாவை அம்பலப்படுத்தும் "நரகத்தின் தேவதை' என்ற செய்திப்படத்தைத் தயாரித்த கிறிஸ்டோபர் ஹிட்சென்ஸ் கூறுகிறார்: ""தெரசா ஒரு வெகுளி என்றோ புத்திசாலி என்றோ நான் நினைக்கவில்லை. சிக்கலான மனப்பாங்கும் அவருக்குக் கிடையாது. ஆனால் ஒரு வகையான சூழ்ச்சித் தன்மை அவரிடம் இருந்தது. அவர் கத்தோலிக்க வெறி பிடித்த ஒரு கடுங்கோட்பாட்டுவாதி, ஒரு மோசடிப் பேர்வழியும் கூட'' என்கிறார். தெரசாவின் மீது மதிப்புக் கொண்டவர்கள் இதனைப் படித்ததும் ஆத்திரப் படலாம். ஆனால் இக்கூற்று ஆதாரமற்றதல்ல.
ஹெய்தி நாட்டின் சர்வாதிகாரியும், அமெரிக்கக் கைக்கூலியுமான டுவாலியரை ""அற்புதமானவர். ஏழைகள் என்னமாய் அவரை நேசிக்கிறார்கள்'' என்று வியந்தார் தெரசா. போபால் விஷவாயுப் படுகொலையால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களிடம் ""இது ஒரு விபத்தாக இருக்கலாம். மன்னித்து விடுங்கள்'' என்று உபதேசித்தார். பங்குச் சந்தை மோசடி மூலம் அமெரிக்க சிறுமுதலீட்டாளர்களிடமிருந்து 250 மில்லியன் டாலர் பணத்தைச் சூறையாடிய கீட்டிங் என்பவனிடமிருந்து நன்கொடை வாங்கினார் தெரசா. ""பாவப்பட்ட மக்களிடம் திருடிய பணம் தன்னிடம் தரப்பட்டால் கிறிஸ்து என்ன செய்திருப்பாரோ அதைச் செய்யுங்கள். பணத்தை மக்களிடம் திருப்பிவிடுங்கள்'' என்று அமெரிக்காவிலிருந்து தெரசாவுக்குக் கடிதம் எழுதினார் அரசு வக்கீல். தெரசா பதிலளிக்கவில்லை. மாறாக, ""கீட்டிங்கின் தண்டனையை ரத்து செய்யுங்கள்'' என்று நீதிபதிக்குக் கடிதமெழுதினார் தெரசா. பெண்களுக்கு மணவிலக்கு உரிமை இல்லாத அயர்லாந்தில் அது தொடர்பான வாக்கெடுப்பு நடந்தபோது ""மணவிலக்குக்கு ஆதரவாக வாக்களிப்பவர்களுக்கு தேவனிடம் மன்னிப்பே கிடையாது'' என்று பிரச்சாரம் செய்தார்; அடுத்த 2 மாதங்களில் டயானாவின் மணவிலக்கை ஆதரித்து கருத்து வெளியிட்டார்.
அரசியல் அறிவற்ற பரிதாபத்துக்குரிய ஒரு கன்னியாஸ்திரீயாக தோற்றம் தந்தாலும், திருச்சபையின் ஆதரவு பெற்ற கொடுங்கோலர்களின் பக்கம்தான் தெரசா எப்போதுமே நின்றார். போராடும் மக்களின் பக்கம் தவறிக்கூட அவர் நின்றதில்லை. அறமோ நேர்மையோ இல்லாத இந்த நடவடிக்கைகள் அவரது விசுவாசிகளையே துணுக்குறச் செய்தன. ஆனால் இவையெதுவும் தெரசாவிடம் மனப்போராட்டத்தைக் கூடத் தோற்றுவிக்கவில்லை.//

உண்மை. எவ்வாறு மேற்குலகின் ஏஜண்டாக தெரசாவும் கத்தோலிக்க திருச்சபையும், பல்லாயிரக்கணக்கான கிறிஸ்துவ என் ஜிஓக்களும் செயல்படுகின்றனவோ, அதே போல சீனாவின் ரஷியாவின் ஏஜண்டாக இந்தியாவின் கம்யூனிஸ்டு கட்சிகளும் அவர்களின் என் ஜி ஓக்களும் செயல்படுகின்றன என்பதையும் நேரடியாக எழுதியுள்ளீர்களா? படிக்க விரும்புகிறேன்.
என்னைப்பொருத்தமட்டில், எவ்வாறு தெரசாவின் புனித பிம்பம் மேற்குலகால் இந்தியாவில் கட்டமைக்கப்படுகிறதோ அதே போல, ரஷியர்களாலும் சீனர்களாலும், இடதுசாரிகள், கம்யூனிஸ்டுகள், அறிவுஜீவிகள் புனித பிம்பமும் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஏகாதிபத்திய கருத்தாக்க நாணயத்தின் இரண்டு பக்கங்களே இவர்கள்.
ஆனால் ஒரு முக்கியமான வித்தியாசம் இருக்கிறது. மேற்குலகின் புனித பிம்பங்கள் உருவாக்கத்தின் இடையில் ஒரு சிலருக்கு ஆறுதலோ, உணவோ பால்பவுடரோ, தற்காலிக மன ஆறுதலோ கிடைக்கிறது.
ஆனால், ரஷிய, சீன உலகு இந்தியாவில் உருவாக்கும் புனித பிம்பங்கள், நக்ஸலைட்டுகள் உருவாக்கத்தில் பல்லாயிரக்கணக்கானவர் கொல்லப்படுவதும், வன்முறையும், ரயில் தண்டவாள உடைப்பும்தானே கிடைக்கிறது.
இதனை பொறுத்தமட்டில், மேற்குலகின் புனித பிம்பங்கள் ஆபத்தானவையாக இருந்தாலும், அவை கம்யூனிஸ புனித பிம்பங்கள் அளவு தீயவை அல்ல என்று சொல்லலாமா?
//தெரசாவின் இதயத்தில் தேவன் இல்லையேயொழிய, ஏகாதிபத்தியங்களின் கைக்கருவியான "திருச்சபை' உறுதியாகவே அமர்ந்திருந்தது. எனவே, திருச்சபையின் ஊழல்கள், ஒழுக்கக் கேடுகள், அறம் வழுவிய செயல்கள் எதுவும் அவருடைய இந்த ஆன்மீக நெருக்கடிக்குக் காரணமாக அமையவில்லை. பிழைப்பதற்குரிய தொழிலாக தேவ ஊழியத்தைத் தெரிவு செய்து கொண்டிருக்கும் விசுவாசமற்ற பாதிரியார்களிடமிருந்து இந்த விசயத்தில் தெரசா எந்த வகையிலும் வேறுபட்டவராக இல்லை.
தனக்கே விசுவாசமில்லாத ஒன்றின்மீது மற்றவர்களை விசுவாசம் கொள்ளச் செய்யும் மோசடியில் தெரசாவும் ஈடுபட்டிருக்கிறார். தான் இறந்த பிறகும் தன்னிடம் நிலவிய விசுவாசமின்மையை வெளியிட வேண்டாமென்ற அவரது கோரிக்கை, அவரது சிந்தனையில் ஊறியிருந்த கூச்சமற்ற போலித்தனத்தையே காட்டுகிறது.//

தன்னுடைய நம்பிக்கையின்மையை வெளியிட வேண்டாமென்று கேட்டுக்கொண்டிருந்தாலும், நண்பர்களுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் தனது நம்பிக்கையின்மையை வெளிப்படுத்த தயங்கவில்லை. அது ஓரளவுக்கு நேர்மையானதே. ஆனால், 18ஆம் நூற்றாண்டு பழங்கஞ்சியே நிரந்தர அறிவியல் கஞ்சி என்று தனது நம்பிக்கையின்மை வெளியிடப்படக்கூட வாய்ப்பில்லாத அளவுக்கு தன்னைத்தானே மூளைச்சலவை செய்துகொண்டு போஸ்ட்-லோபாட்டமி மனிதர்களாக உலவும் கம்யூனிஸ்டுகளை என்ன சொல்வது?
//ஆதரவற்றவர்கள் மீது அன்பு காட்டுவதற்காக அவர் தொடங்கிய சேவையே அவரது இதயத்திலிருந்து அன்பை உறிஞ்சி எடுத்துவிட்டது. ஏழ்மையை உற்பத்தி செய்யும் சமூக அமைப்பை ஒழிக்கத் துடிப்பவர்களிடம் மட்டுமே ஏழைகள் மீதான அன்பு இடையறாமல் சுரக்க முடியும். ஏழ்மையின் துயரத்தில் கிறிஸ்துவைக் காண்பவர்களால் ஏழைகளை நேசிக்க முடியாது.//

ஏழைகளை நேசிக்கவேண்டாம். அய்யா தயவு செய்து ஏழைகளை வைத்து அரசியல் பண்ணுவதை நிறுத்துங்கள். உங்கள் அரசியல் ஏழ்மை மீதுதான் வரும் என்பதால், ஏழ்மையை வளர்ப்பதில் ஈடுபடுவதில் கிறிஸ்துவ பிரச்சாரகர்களுக்கும் கம்யூனிஸ பிரச்சாரகர்களுக்கும் ஒரு வித்தியாசமும் இல்லை. நீங்களே சொன்னது போல மாவோயிஸ்டுகள் பொதுமக்கள் மத்தியிலிருந்து போலீஸை தாக்கி, போலீஸ் திரும்பித்தாக்கும்போது ஏராளமான பொதுமக்களும் ஏழைகளும் பாதிக்கப்படுவதை வைத்து தங்களுக்கு கூட்டம் சேரும் என்று அரசியல் நடத்துவதற்கும், ஏழ்மை, சுனாமி போன்ற இழிவுகள் நடப்பதை வைத்து அதன் மூலம் கிறிஸ்துவ அறுவடை செய்யும் கூட்டத்துக்கும் என்ன வித்தியாசம்?
//கிறிஸ்துவை நேசிக்கும் பொருட்டுத்தான் தெரசா ஏழைகளை நேசித்தார். எந்த அளவுக்கு ஏழ்மையும் துயரமும் அவருக்கு உணர்ச்சியற்றவையாக ஆகத்தொடங்கினவோ, அதே அளவுக்கு கிறிஸ்துவும் அவருக்கு உணர்ச்சியற்றவரானார். ஆனால், ""விசுவாசத்தை இழக்க இழக்க, மேலும் தீவிரமான விசுவாசியாகத் தன்னை அவர் காட்டிக்கொண்டார். தன்னைக் குணமாக்கிக் கொள்ள தெரசா செய்த இந்த முயற்சி, தனக்குத் தானே அவர் வெட்டிக் கொண்ட படுகுழியை மேலும் ஆழப்படுத்தியிருக்கும்'' என்கிறார் ஹிட்சென்ஸ்.
தன்னில் கிறிஸ்து இறங்கியதாக கருதிக்கொண்ட அந்த மாயக்காட்சி (Hallucination) அனுபவம் இன்னொரு முறை நிகழுமென்று தெரசா எதிர்பார்த்திருக்கக் கூடும். ஆனால் 1946இல் இருந்தது போல "திறமைகள் ஏதுமற்ற பரிதாபத்துக்குரிய முதிர்கன்னியாய்' தெரசா இல்லையே! நிர்வாகம், நன்கொடை, விருதுகள், விமானப்பயணங்கள், தொலைக்காட்சிக் காமெராக்கள், பிரமுகர்களுடனான சந்திப்புகள் என அவரது வாழ்க்கை விரிந்து விட்டது. பொய்மை, இரட்டை வேடம், நேர்மையின்மை, அநீதியை அரவணைத்தல் என எல்லாத் தீமைகளும் அவர் இயல்பில் சேர்ந்து விட்டன.
எனினும், தெரசாவுக்குள் மிச்சமிருந்த அந்த அல்பேனிய முட்டாள் பெண் அவ்வப்போது விழித்துக் கொண்டு ஏசுவைத் தேடியிருக்கிறாள். ஆனால், தேவனைக் கதறி அழைக்கத் தேவைப்படும் கையறு நிலை தெரசாவின் வாழ்க்கையிலிருந்து அகன்று விட்டது. எவ்வளவு முயன்றும் அந்த மாயக்காட்சியை இன்னொருமுறை அவரால் தன்னில் தருவிக்க முடியவில்லை.
· மருதையன்
புதிய கலாச்சாரம் //


எவ்வாறு தான் உருவாக்கிக்கொண்ட ஒரு மாயக்காட்சியில் தெரசா சிக்கிக்கொண்டு, பிறகு நிர்வாகம் விருதுகள் நன்கொடை, என்ற அமைப்புக்குள் சிக்கொண்டுவிட்டாரோ அதே போல, முப்பதாண்டு கட்சிப்பணியில் தனது வாழ்க்கையை இழந்துவிட்டு அந்த கொள்கை குப்பை என்றாலும் செலவழித்த வாழ்க்கையை நியாயப்படுத்த வேண்டி சிக்கிக்கொண்ட நீங்களும் பரிதாபத்துக்குரியவரே!

29 Comments:

Anonym said...

அன்புள்ள தமிழ் மணி,

புத்தாண்டு வாழ்த்துகள்.

அன்னை தெரெசா பற்றிய பதிவைப் படித்தேன். உங்கள் எதிர்வினை ஒரு குறிப்பிட்ட பார்வையிலிருந்து வருகிறது. மருதையன் ஒரு பார்வைலிருந்து தெரசாவை ஏகாதிபத்தியம் ஏழ்மைக்கு எதிரான போராட்டத்தை மழுங்கடிக்கும் போரில் ஒரு கருவியாய்ப் பார்க்கிறார் என்றால் நீங்கள் தெரசாவை கிருஸ்துவ-மெகாலே கல்வி அளித்த விதேசி வியப்பின் ஓர் அங்கமாக- white man's burden - இன் தொடர்ச்சியாய்ப் பார்க்கிறீர்கள்.

இரண்டு பார்வைகளுமே பிரசினைக்கு உரியவை. தெரசாவின் பிம்பத்தை எழுப்பி, அதனை, நம்பி உபயோகித்துக் கொள்ளும் இரு சக்திகளைப் பற்றி பேசுகிறீர்களே தவிர தெரசா என்ற மனுஷியின் ஆன்மீகச் சிக்கல்களை, தேடல்களைப் பர்றி எதுவும்பேசுவதில்லை. அது பற்றிக் கொஞ்சம் பேசலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

ஆங்கிலத்தில் crisis of faith என்று ஒரு சொற்றொடர் உபயோகிப்பார்கள். நம்பிக்கையின் சிக்கல் என்பது எல்லாருக்கும், சிந்திக்கத் தெரிந்த அனைவருக்குமேற்படுகிற ஒன்று. அந்தச்சிக்கல் மருதையன் போன்றவர்களுக்குக் கிடையாது. சிந்திக்கத் தெரிந்த , தம்முடைய நம்பிக்கைகளை மீண்டும் மீண்டும் ஆய்விற்கு உட்படுத்துகிர ஒரு குணம் அது. அந்தச் சிக்கலில் வாழ்வின், சிந்தனையின் , ஏன் ஒரு தேசத்தின் போக்கே மாறிவிடலாம். ஒரு முஸ்லிம் இந்து ஆவது, ஒரு கிருஸ்துவன் பௌத்தன் ஆவது, ஒரு ஆத்திகன் நாத்திகன் ஆவது என்று வரலாறு முழுக்க இந்த நம்பிக்கைச் சிக்கலும், அந்தச் சிக்கலில் ஆட்பட்டவர்கள் விடைதேடிக் கண்டடைவதும் நிகழ்ந்து கொண்டே இருக்கிற விஷயம். அதனால் தான் மதமாற்றங்கள், ஹரே கிருஷ்ணா ஹரே ராம இயக்கங்கள், இன்று இந்தியாவில் நிகழ்ந்து வரும் ஆன்மீக இயக்கங்கள், ஜனநாயகரீதியாய் பல நாடுகளில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் என்று சொல்லலாம்.

தனிமனிதர்களிடையே நிகழ்ந்த இது போன்ற மாற்றங்கள் வரலாற்றை மாற்றியதன் உதாரணம் கோர்பசேவின் கீழ் சோவியத் யூனியன் உடைபட்டது. நரேந்திரன் விவேகானந்தர் ஆனது, பெரியார் திராவிட இயக்கம் கண்டது, அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் அமைத்தது என்று இந்த நம்பிக்கைச் சிக்கலில் புதிய வழி கண்டதற்கு உதாரணமாய் அளிக்கலாம்.
இந்த நம்பிக்கைச் சிக்கலை தெரசா பதிவு செய்து வைத்ததும், அதை வெளியிடுவதும், கத்தோலிக்க மதத்தின் பாராட்டத்தக்க விஷயங்கள். ஆனால் ஏகாதிபத்தியச் சிந்தனை, இந்த நம்பிக்கைச் சிக்கலை அனுமதிப்பதில்லை. முஸ்லிம் ஒருவர் கிருஸ்துவராய் ஆனதற்கு ஆஃப்கான் அரசு மரண தண்டனை வழங்கவிருந்தது செய்திகளாய் வந்தது. சீனாவிலும், சோவியத் யூனியனிலும் மூலதனப் பாதையாளர்கள் என தண்டனை வழங்கப் பட்டது நினைவிருக்கலாம். ஜனநாயகம் என்பதே இந்த தனிமனித நம்பிக்கைச் சிக்கலை அனுமதிப்பதும், அதை வளர்த்தெடுப்பதும், அதன் வழியாக ஒரு பொதுக் கருத்து உருவாக வழி செய்வதும் தான். இந்தப் பதிவுகள் தெரசா இறப்புக்கு முன்பே வெளிவந்து விவாதிக்கப் பட்டிருந்தால் இன்னமும் சிறப்பாய் இருந்திருக்கும்.

தெரசா சர்வாதிகாரிகளுடன் உறவு பூண்டார் என்று மருதையன் குற்றச்சாட்டை முன்வைப்பதைப் பார்க்கும் போது அழுவதா சிரிப்பதா என்று தெரியவில்லை. தெரசா சர்வாதிகாரிகளிடமிருந்து ஆயுதங்கள் பெற்று சொந்தநாட்டு மக்களைக் கொல்லவில்லை. ஆனால் சீனாவின் ஆயுத உதவி பெற்று, நக்சல் இயக்கம் நடத்திய கொலைகாரர்களின் கையாள் ஒருவர் தெரசா சர்வாதிகாரிகளுடன் உறவு பூண்டார் என்று சொல்வது என்ன கேவலமான விஷயம்?

ஏழ்மையைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு தெரசா கிருஸ்துவம் பரப்பினார் என்றால், ஏழ்மையை ஒழிக்க முயலலாமே தவிர , நீ ஏழைகளுக்குச் சோறு போடு ஆனால் உன் நம்பிக்கை பற்றி எதுவும் பேசாமல் வாயை மூடிக் கொள் என்று சொல்வது சரி என்று படவில்லை. மருதையன் போன்றவர்கள் ஏழ்மையைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு வன்முறை வளர்க்கும் செயலைக் காட்டிலும், ஒரே ஓர் ஏழைக்கு மன ஆறுதல் தெரசாவால் கொடுக்க முடிந்திருந்தால் அவரை புனிதர் என்று சொல்ல எனக்கு எந்தத் தயக்கமும் இல்லை.
மருதையன் கிரிஸ்டோஃபர் ஹிட்சென்ஸ் மேற்கோள்கலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்க்றார். ஹிட்சென்ஸ் தற்போது பெரும் வலதுசாரி என்பதும்,. இடதுசாரிகளையும் இஸ்லாமிஸ்டுகளையும் வெகுவாகவிமர்சனம் செய்து வருபவர் என்று மருதையனுக்குத் தெரியுமோ?
அது சரி, நீங்கள் கேட்டிருந்த கேள்வி யார் இந்த மருதையன். இது போன்ற அபத்தங்களை எழுதுவும், படித்துப் பாராட்டவும் பத்துப் பேர் தமிழ் நாட்டில் இருக்கிறார்களா?

பழைய அனானி

said...

நன்றி பழைய அனானி.

மிகக்கூர்மையான பார்வைக்கு நன்றி. இந்த தனிமனித நம்பிக்கை சிக்கல் என்பது எவ்வாறு மனித சுதந்திரத்தின் அடித்தளமாகவும் ஜனநாயகத்தில் விளைநிலமாகவும் இருக்கிறது என்பதை தெளிவாகவே கூறியிருக்கிறீர்கள்.

நன்றி

Anonym said...

இந்த கட்டுரையை படிக்கும் அனைவரும் ஒன்றை கவனத்தில் வைத்து கொள்ள வேண்டும். மருதையன் இங்குள்ள போலி கம்யுநிச்ட்களை எதிர்பவரே. அவரை பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ள, அவரின் எழுத்துகளை இங்கே படிக்கலாம்.
http://www.tamilcircle.net/unicode/puthiyajananayagam/puthiyajanau.html

said...

/*இன்று இந்திய ஊடகத்துறையிலும் ஆட்சி துறையிலும், கல்வி நிறுவனத்திலும் தனது குரல்வளை பிடிப்பில் ஆட்சி செலுத்துவது கம்யூனிஸ்டு, இடதுசாரி, மேற்கு சிந்தனைக்கு தங்களை அடகுவைத்துவிட்ட மெக்காலே பரம்பரை என்று இந்துத்வவாதிகள் கூறுவது உண்மையாக இருக்குமோ? :-)) */

Do u deny it?

said...

/*அதனால் தான் மதமாற்றங்கள், ஹரே கிருஷ்ணா ஹரே ராம இயக்கங்கள், இன்று இந்தியாவில் நிகழ்ந்து வரும் ஆன்மீக இயக்கங்கள், ஜனநாயகரீதியாய் பல நாடுகளில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் என்று சொல்லலாம். */

Do u mean மதமாற்றங்கள் happen bcoz of "crisis of faith"? Not at all my dear friend, religious conversions happen only bcoz of "Crisis of Economy"

Anonym said...

//Anonym said...
இந்த கட்டுரையை படிக்கும் அனைவரும் ஒன்றை கவனத்தில் வைத்து கொள்ள வேண்டும். மருதையன் இங்குள்ள போலி கம்யுநிச்ட்களை எதிர்பவரே. அவரை பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ள, அவரின் எழுத்துகளை இங்கே படிக்கலாம்.
http://www.tamilcircle.net/unicode/puthiyajananayagam/puthiyajanau.html


1. Januar 2008 20:47
//

தமிழ்மணி மாவோ, லெனின், ஸ்டாலின், போல்போட் ஆகிய கம்யூனிஸ்டுகளை எதிர்க்கிறார். இவர்கள் போலிக்கம்யூனிஸ்டுகள் என்று மருதையன் கூறுகிறாரா?

said...

//Do u deny it?
//

That is for Maruthaiyan to answer!

Anonym said...

அசுரனை காலிபண்ணிவிட்டு நேராக மருதையனிடமே மோதிவிட்டீர்களா?

போடுங்கள் அப்படி!

Anonym said...
Der Kommentar wurde von einem Blog-Administrator entfernt.
Anonym said...
Der Kommentar wurde von einem Blog-Administrator entfernt.
said...

கம்யூனிஸ்டுகளை பார்த்தால் பரிதாபமாக இருக்கிறது.

மேலே எழுதப்பட்ட இரண்டு அபத்த மறுமொழிகள் நீக்கப்பட்டுள்ளன.

said...

தமிழ்மணி, என் பெயரில் யாரோ ஒருவர் போலியாக பின்னூட்டம் இட்டிருக்கிறார். அது உங்களை விமர்சிக்கும் விதமாக இருந்தது என்றும் உங்கள் பக்க முகப்பில் படித்தேன். அதை அழித்தற்க்கு நன்றி.

said...

இந்த பதிவுகளை தொடர்ந்து படிக்கும் அன்பு வாசக நெஞ்சங்களுக்கு நன்றி.

இந்த பதிவில் இருக்கும் இணைப்பு காரணமாக தானாக நண்பர் அசுரன் பதிவில் இந்த பதிவுக்கான இணைப்பு காணப்பட்டு வந்தது. அது நண்பர் அசுரன் பதிவில் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னரிலிருந்து காணவில்லை.

சரி ஏதோ பிரச்னை போலிருக்கிறது என்று நினைத்து அங்கு இந்த பதிவை அவரது கருத்துக்கு மறுமொழியாக அங்கு பதிந்தேன்.

அதனை நிராகரித்துள்ளார். ஏன் நிராகரித்துள்ளார் என்பதற்கு காரணமும் எழுதியுள்ளார்.

அது இங்கே.

சுருக்கமாக சொன்னால், விவாதிக்க முடியவில்லை என்று அவர் கூறுகிறார்.

--

21. Dezember 2007 07:39

December 29, 2007 8:47 AM
அசுரன் said...
அல்பவாத தமிழ்மணி தனது கட்டுரையை பிற கட்டுரைகளில் பின்னூட்டமாக இட்டுச் சென்றுள்ளார். அவரது நேர்மையின்மையையும், குதர்க்கபுத்தியையும், அல்பத்தனத்தையும் அம்பலப்படுத்தும் ஒரு வாய்ப்பாகவே அவருக்கென்று ஒரு கட்டுரை இடப்பட்டது. அந்த கட்டுரை தனது நோக்கத்தை நிறைவேற்றி ஒரு வாரம் ஆகிவிட்டது. அதன் முடிவுகளை மொத்தமாக சேர்த்து அறிவிக்கும் பின்னூட்டத்தை இன்னும் இடவில்லை என்பதுதான் பாக்கி. அப்படியிருக்க இதையே தனக்கு கிடைத்த அங்கீகாரமாக எண்ணி பிற கட்டுரைகளில் தனது அல்பத்தனமான கட்டுரைகளை பீன்னூட்டங்களை இட்டுச் சென்றுள்ளார் இந்த கிணற்றுத் தவளை. அவரை நாம் அங்கீகரிக்கவில்லை. வேண்டுமென்றால் தனது சொந்த திறமையில்(அதில் நம்பிக்கை இருக்கின்ற பட்சத்தில்) இணைய வாசகர்களை அவர் அணுகிக் கொள்ளட்டும். அசுரனில், அவர் உள்ளிட்ட, விவாத நேர்மையற்ற யாருக்கும் இடமில்லை. அப்படி வருகின்ற அனைத்து பின்னூட்டங்களும் அசுரனில் நிராகரிக்கப்படுகின்றன. தமிழ்மணியின் பின்னூட்டத்திற்க்கும் அதுதான் கதி.

இவரைப் போன்ற ஆட்களுக்கு ஒரு வாய்ப்பு கொடுத்து அம்பலப்படுத்துவதே மிக காஸ்ட்லியான விசயம். அந்த நேரத்தில் உருப்படியாக ஆயிரம் வேலை செய்யலாம். ஆயினும் இவர் ஒரு அல்பவாதி, நேர்மையற்றவர் என்பதையாவது பிறருக்கு அறிவிக்கும் ஒரு தேவைக்காக அந்த வாய்ப்பு இந்த கட்டுரையில் வழங்கப்பட்டுள்ளது. அவ்வளவுதான். நேரத்தை வீணடிக்கும் ஆடம்பரம் வாய்க்கப் பெற்றவர்கள் அல்ல நாங்கள். அதனால் தமிழ்மணி தனது சங்கை ஊதிக் கொண்டே இருக்கட்டும். அது யாருடைய காதுகளை குளுமைப் படுத்துகிறது என்பதில் நாம் தெளிவாகவே இருக்கிறோம்.


ஓசை செல்லாவிற்கு:
இந்த கட்டுரை குறித்த உங்களது கருத்துக்களில் ஒரு விளக்கம் கொடுக்க வேண்டியுள்ளது. ஏற்றத்தாழ்வு என்ற அம்சத்தை இந்த கட்டுரை எப்படி பேசுகிறது என்பதை டார்வினின் மேற்கோள்கள், புரதான பொதுவுடமை சமூகத்தின் உற்பத்தி முறை உள்ளிட்ட விசயங்களை உள்ளிட்டு குறிப்பாகவே புரிந்து கொள்ளலாம். மொக்கையடியாக வேறுபாடு இல்லை என்று எதுவும் இங்கு சொல்லப்படவில்லை. சந்தேகமிருந்தால் மேலே போய் கட்டுரையையும், பின்னூட்டங்களையும் படித்து பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். அப்படி புரிந்து கொண்டு நீங்கள் வினையாற்றியுள்ளீர்கள் அது தவறான புரிதல்.

அசுரன்

January 02, 2008 11:29 PM

said...

சும்மா அல்பவாதி, நேர்மையற்றவர் என்று திருப்பி திருப்பி சொன்னால் என்ன பொருள்.

என்னுடைய வரிகளில் ஏதேனும் நேர்மையற்றவையாக இருந்திருந்தால், இன்னேரம் எடுத்து போட்டு நிரூபித்து கூத்தாடியிருப்பார் நண்பர் அசுரன்.

அவர் தவறாக எழுதியதை சுட்டிக்காட்டியும், அவர் புரிந்துகொள்ளாததை மறுபடியும் விளக்கிய பின்னரே அது டார்வினின் மேற்கோள் அல்ல என்று புரிந்து கொண்டார்.

சரி, நான் தவறாக எழுதிவிட்டேன் என்று ஒப்புக்கொள்ளக்கூட இல்லை அவர். தெரிந்துதான் எழுதினேன் என்று அழிச்சாட்டியம் வேறு செய்தார்.

விவாவத்திலிருந்து ஓடுவது யார் என்ற கேள்விக்கான பதிலை வாசக நண்பர்களிடமே விட்டுவிடுகிறேன்.

ஆரம்பத்திலிருந்து நண்பர்கள் ஆசாத், நண்பர் தியாகு, நண்பர் ஸ்டாலின், நண்பர் அசுரன், நண்பர் ஜமாலன் ஆகியோரின் முழு எழுத்துக்களையும் என்னுடைய பதிவில் பிரசுரித்து, அவர்களது மறுமொழியையும் பிரசுரித்தே நான் விவாதிக்கிறேன்.

நான் கேட்ட நூற்றுக்கணக்கான கேள்விகளுக்கு பதிலில்லை. எதை கட்டப்போகிறோம் என்று சொல்கிறார்களோ அந்த கம்யூனிஸ சமூகத்திலிருந்து, எது இருந்தது என்று சொல்கிறார்களோ அந்த புராதன பொதுவுடமை சமுதாயம் வரைக்கும் எல்லாமே டுபாக்கூர் என்பதைத்தான் நான் இங்கே காட்ட முயல்கிறேன். அதன் மீது வைத்த ஒரு கேள்விக்குக் கூட இங்கே பதிலில்லை.

தீர்ப்பை வாசக நண்பர்களிடமே விட்டுவிடுகிறேன்.

Anonym said...

இதை இன்று படித்தேன். அசுரன் மற்றும் அவரது அலபவாத கிணற்றுத் தவளை மார்க்சியக் கருத்துக் குருடர்களுக்கு இது ஒரு வேளை உதவலாம் என்று நினைத்து இங்கு பதிக்கிறேன். இது அவர்களுக்கு மிகப் பிடித்தமான த எகானமிஸ்ட் பத்திரிகையில் வந்தது. :)
link here: http://www.economist.com/displaystory.cfm?story_id=10278703

Noble or savage?

Dec 19th 2007
From The Economist print edition
The era of the hunter-gatherer was not the social and environmental Eden that some suggest

Hemis.fr

HUMAN beings have spent most of their time on the planet as hunter-gatherers. From at least 85,000 years ago to the birth of agriculture around 73,000 years later, they combined hunted meat with gathered veg. Some people, such as those on North Sentinel Island in the Andaman Sea, still do. The Sentinelese are the only hunter-gatherers who still resist contact with the outside world. Fine-looking specimens—strong, slim, fit, black and stark naked except for a small plant-fibre belt round the waist—they are the very model of the noble savage. Genetics suggests that indigenous Andaman islanders have been isolated since the very first expansion out of Africa more than 60,000 years ago.

About 12,000 years ago people embarked on an experiment called agriculture and some say that they, and their planet, have never recovered. Farming brought a population explosion, protein and vitamin deficiency, new diseases and deforestation. Human height actually shrank by nearly six inches after the first adoption of crops in the Near East. So was agriculture “the worst mistake in the history of the human race”, as Jared Diamond, evolutionary biologist and professor of geography at the University of California, Los Angeles, once called it?

Take a snapshot of the old world 15,000 years ago. Except for bits of Siberia, it was full of a new and clever kind of people who had originated in Africa and had colonised first their own continent, then Asia, Australia and Europe, and were on the brink of populating the Americas. They had spear throwers, boats, needles, adzes, nets. They painted pictures, decorated their bodies and believed in spirits. They traded foods, shells, raw materials and ideas. They sang songs, told stories and prepared herbal medicines.

They were “hunter-gatherers”. On the whole the men hunted and the women gathered: a sexual division of labour is still universal among non-farming people and was probably not shared by their Homo erectus predecessors. This enabled them to eat both meat and veg, a clever trick because it combines quality with reliability.

Why change? In the late 1970s Mark Cohen, an archaeologist, first suggested that agriculture was born of desperation, rather than inspiration. Evidence from the Fertile Crescent seems to support him. Rising human population density, combined perhaps with a cooling, drying climate, left the Natufian hunter-gatherers of the region short of acorns, gazelles and wild grass seeds. Somebody started trying to preserve and enhance a field of chickpeas or wheat-grass and soon planting, weeding, reaping and threshing were born.

Quite independently, people took the same step in at least six other parts of the world over the next few thousand years: the Yangzi valley, the central valley of New Guinea, Mexico, the Andes, West Africa and the Amazon basin. And it seems that Eden came to an end. Not only had hunter-gatherers enjoyed plenty of protein, not much fat and ample vitamins in their diet, but it also seems they did not have to work very hard. The Hadza of Tanzania “work” about 14 hours a week, the !Kung of Botswana not much more.

The first farmers were less healthy than the hunter-gatherers had been in their heyday. Aside from their shorter stature, they had more skeletal wear and tear from the hard work, their teeth rotted more, they were short of protein and vitamins and they caught diseases from domesticated animals: measles from cattle, flu from ducks, plague from rats and worms from using their own excrement as fertiliser.

They also got a bad attack of inequality for the first time. Hunter-gatherers' dependence on sharing each other's hunting and gathering luck makes them remarkably egalitarian. A successful farmer, however, can afford to buy the labour of others, and that makes him more successful still, until eventually—especially in an irrigated river valley, where he controls the water—he can become an emperor imposing his despotic whim upon subjects. Friedrich Engels was probably right to identify agriculture with a loss of political innocence.

Agriculture also stands accused of exacerbating sexual inequality. In many peasant farming communities, men make women do much of the hard work. Among hunter-gathering folk, men usually bring fewer calories than women, and have a tiresome tendency to prefer catching big and infrequent prey so they can show off, rather than small and frequent catches that do not rot before they are eaten. But the men do at least contribute.

Recently, though, anthropologists have subtly revised the view that the invention of agriculture was a fall from grace. They have found the serpent in hunter-gatherer Eden, the savage in the noble savage. Maybe it was not an 80,000-year camping holiday after all.
Hemis.fr

In 2006 two Indian fishermen, in a drunken sleep aboard their little boat, drifted over the reef and fetched up on the shore of North Sentinel Island. They were promptly killed by the inhabitants. Their bodies are still there: the helicopter that went to collect them was driven away by a hail of arrows and spears. The Sentinelese do not welcome trespassers. Only very occasionally have they been lured down to the beach of their tiny island home by gifts of coconuts and only once or twice have they taken these gifts without sending a shower of arrows in return.

Several archaeologists and anthropologists now argue that violence was much more pervasive in hunter-gatherer society than in more recent eras. From the
!Kung in the Kalahari to the Inuit in the Arctic and the aborigines in Australia, two-thirds of modern hunter-gatherers are in a state of almost constant tribal warfare, and nearly 90% go to war at least once a year. War is a big word for dawn raids, skirmishes and lots of posturing, but death rates are high—usually around 25-30% of adult males die from homicide. The warfare death rate of 0.5% of the population per year that Lawrence Keeley of the University of Illinois calculates as typical of hunter-gatherer societies would equate to 2 billion people dying during the 20th century.

At first, anthropologists were inclined to think this a modern pathology. But it is increasingly looking as if it is the natural state. Richard Wrangham of Harvard University says that chimpanzees and human beings are the only animals in which males engage in co-operative and systematic homicidal raids. The death rate is similar in the two species. Steven LeBlanc, also of Harvard, says Rousseauian wishful thinking has led academics to overlook evidence of constant violence.
MEPL I know it's a drag Godric, but it's progress

Not so many women as men die in warfare, it is true. But that is because they are often the object of the fighting. To be abducted as a sexual prize was almost certainly a common female fate in hunter-gatherer society. Forget the Garden of Eden; think Mad Max.

Constant warfare was necessary to keep population density down to one person per square mile. Farmers can live at 100 times that density. Hunter-gatherers may have been so lithe and healthy because the weak were dead. The invention of agriculture and the advent of settled society merely swapped high mortality for high morbidity, allowing people some relief from chronic warfare so they could at least grind out an existence, rather than being ground out of existence altogether.

Notice a close parallel with the industrial revolution. When rural peasants swapped their hovels for the textile mills of Lancashire, did it feel like an improvement? The Dickensian view is that factories replaced a rural idyll with urban misery, poverty, pollution and illness. Factories were indeed miserable and the urban poor were overworked and underfed. But they had flocked to take the jobs in factories often to get away from the cold, muddy, starving rural hell of their birth.
Homo sapiens wrought havoc on many ecosystems as Homo erectus had not

Eighteenth-century rural England was a place where people starved each spring as the winter stores ran out, where in bad years and poor districts long hours of agricultural labour—if it could be got—barely paid enough to keep body and soul together, and a place where the “putting-out” system of textile manufacture at home drove workers harder for lower pay than even the factories would. (Ask Zambians today why they take ill-paid jobs in Chinese-managed mines, or Vietnamese why they sew shirts in multinational-owned factories.) The industrial revolution caused a population explosion because it enabled more babies to survive—malnourished, perhaps, but at least alive.

Returning to hunter-gatherers, Mr LeBlanc argues (in his book “Constant Battles”) that all was not well in ecological terms, either. Homo sapiens wrought havoc on many ecosystems as Homo erectus had not. There is no longer much doubt that people were the cause of the extinction of the megafauna in North America 11,000 years ago and Australia 30,000 years before that. The mammoths and giant kangaroos never stood a chance against co-ordinated ambush with stone-tipped spears and relentless pursuit by endurance runners.

This was also true in Eurasia. The earliest of the great cave painters, working at Chauvet in southern France, 32,000 years ago, was obsessed with rhinoceroses. A later artist, working at Lascaux 15,000 years later, depicted mostly bison, bulls and horses—rhinoceroses must have been driven close to extinction by then. At first, modern human beings around the Mediterranean relied almost entirely on large mammals for meat. They ate small game only if it was slow moving—tortoises and limpets were popular. Then, gradually and inexorably, starting in the Middle East, they switched their attention to smaller animals, and especially to warm-blooded, fast-breeding species, such as rabbits, hares, partridges and smaller gazelles. The archaeological record tells this same story at sites in Israel, Turkey and Italy.
Bridgeman Art Library Another fine environmental mess we've got ourselves into

The reason for this shift, say Mary Stiner and Steven Kuhn of the University of Arizona, was that human population densities were growing too high for the slower-reproducing prey such as tortoises, horses and rhinos. Only the fast-breeding rabbits, hares and partridges, and for a while gazelles, could cope with such hunting pressure. This trend accelerated about 15,000 years ago as large game and tortoises disappeared from the Mediterranean diet altogether—driven to the brink of extinction by human predation.

In times of prey scarcity, Homo erectus, like other predators, had simply suffered local extinction; these new people could innovate their way out of trouble—they could shift their niche. In response to demographic pressure, they developed better weapons which enabled them to catch smaller, faster prey, which in turn enabled them to survive at high densities, though at the expense of extinguishing many larger and slower-breeding prey. Under this theory, the atlatl or spear-throwing stick was invented 18,000 years ago as a response to a Malthusian crisis, not just because it seemed like a good idea.
Soon collecting wild grass seeds evolved into planting and reaping crops, which meant fewer proteins and vitamins but ample calories

What's more, the famously “affluent society” of hunter-gatherers, with plenty of time to gossip by the fire between hunts and gathers, turns out to be a bit of a myth, or at least an artefact of modern life. The measurements of time spent getting food by the !Kung omitted food-processing time and travel time, partly because the anthropologists gave their subjects lifts in their vehicles and lent them metal knives to process food.

Agriculture was presumably just another response to demographic pressure. A new threat of starvation—probably during the millennium-long dry, cold “snap” known as the Younger Dryas about 13,000 years ago—prompted some hunter-gatherers in the Levant to turn much more vegetarian. Soon collecting wild grass seeds evolved into planting and reaping crops, which reduced people's intake of proteins and vitamins, but brought ample calories, survival and fertility.

The fact that something similar happened six more times in human history over the next few thousand years—in Asia, New Guinea, at least three places in the Americas and one in Africa—supports the notion of invention as a response to demographic pressure. In each case the early farmers, though they might be short, sick and subjugated, could at least survive and breed, enabling them eventually to overwhelm the remaining hunter-gatherers of their respective continents.

It is irrelevant to ask whether we would have been better off to stay as hunter-gatherers. Being a niche-shifting species, we could not help moving on. Willingly or not, humanity had embarked 50,000 years ago on the road called “progress” with constant change in habits driven by invention mothered by necessity. Even 40,000 years ago, technology and lifestyle were in a state of continuous change, especially in western Eurasia. By 34,000 years ago people were making bone points for spears, and by 26,000 years ago they were making needles. Harpoons and other fishing tackle appear at 18,000 years ago, as do bone spear throwers, or atlatls. String was almost certainly in use then—how do you catch rabbits except in nets and snares?

Nor was this virtuosity confined to practicalities. A horse, carved from mammoth-ivory and worn smooth by being used as a pendant, dates from 32,000 years ago in Germany. By the time of Sungir, an open-air settlement from 28,000 years ago at a spot near the city of Vladimir, north-east of Moscow, people were being buried with thousands of laboriously carved ivory beads and even little wheel-shaped bone ornaments.

Incessant innovation is a characteristic of human beings. Agriculture, the domestication of animals and plants, must be seen in the context of this progressive change. It was just another step: hunter-gatherers may have been using fire to encourage the growth of root plants in southern Africa 80,000 years ago. At 15,000 years ago people first domesticated another species—the wolf (though it was probably the wolves that took the initiative). After 12,000 years ago came crops. The internet and the mobile phone were in some vague sense almost predestined 50,000 years ago to appear eventually.

There is a modern moral in this story. We have been creating ecological crises for ourselves and our habitats for tens of thousands of years. We have been solving them, too. Pessimists will point out that each solution only brings us face to face with the next crisis, optimists that no crisis has proved insoluble yet. Just as we rebounded from the extinction of the megafauna and became even more numerous by eating first rabbits then grass seeds, so in the early 20th century we faced starvation for lack of fertiliser when the population was a billion people, but can now look forward with confidence to feeding 10 billion on less land using synthetic nitrogen, genetically high-yield crops and tractors. When we eventually reverse the build-up in carbon dioxide, there will be another issue waiting for us.

இதை இங்கு பதிப்பது அனானி-2
அசுரரே, உங்களுக்குதான் இது நன்றாகத் தெரியுமே. அந்தக் காலத்திலேயே (50,000 வருடம் முன்பே) வாழ்ந்த சிரஞ்சீவி ஆயிற்றே நீர். இந்த வரலாற்றை மறைத்துத் திரித்து ஏன் ஒரே சமத்துவ சொர்க்கம் நிலவியது என்று புளுகி எழுதுவதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்? விளக்குவீர்களா? கிட்டத்தட்ட 50,000 வருடமாகவா பொய் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்? யப்பா, உண்மையிலேயெ உலகமகாப் பொய்யராக இருப்பீர் போலிருக்கிறதே?

said...

நன்றி அனானி 2

said...

Thamiz,

the most easiest thing in the world is to critisise while the most difficult thing is to act in a postive and fruitful manner.
Before we critisise Mother Therasa, we should first ask ourselves how much have we really served or helped fellow humans ?
(or in MakaIKa phrase 'kalappani aaRRal !!).

If i were born as a poor dalith and oppressed by OBCs and FCs and if a kindly missonary calls me a brother and offers me food, employment, education and above all diginty, i will surely convert. It is my personal and basic right to 'sell' my 'soul' for whatever reason. Where were all these hindu 'borhters' all these centuries who justified untouchabilty and caste hierarchy.

the sky will not fall down if ten crore daliths and others convert to Christianity or Shintosim. It is humans basic democratic right and no one's business. funny that one who belives in basic rights, freedom and free markets should talk like a RSS paricharik.

I know that there is no real salvation even after conversion and that discrimination exists within christian churches and brain washing happens, etc. none of our business. We who do not care for the well-being of the poor and oppressed rural folks have no MORAL orlegal right to critisise their personal choices.

and imagine that you were one of the dying destitutes or lepers abaindoned in Calcutta. Will you analysis the motives and theories of 'sisters for charity' and Vatican's motives before accepting the kindness and help from them ? it is highly subjective and we, sitting cozily in our a/c rooms in from of PCs can sermonse and critize. but the destitute need help and action ; not words, etc.

so what if Mother thersa built seminaries, etc ?

something is better than nothing.
and charity begins at home, they say. so let us ask ourselves what we have done so far for fellow humans before arguing points and counter points..

Anonym said...

அதியமான்,

காசுக்கு ஆத்மாவை விற்பது ஒருத்தரின் உரிமை..மறுக்கவில்லை. அதே சமயம் விற்பனை,வாங்குதல் என்று வந்துவிட்டால் அப்புறம் அதை பிசினஸ் என்று சொல்லத்தான் முடியும், சேவை என்று சொல்ல முடியாது.தெரெசா நல்ல பிசினஸ் பேர்வழி என்று ஆகிவிட்டால் அப்புறம் எதற்கு அவருக்கு நோபல் பரிசும், அன்னை என்ற புகழும்? டாட்டா பிர்லாவுக்கு உலக அமைதிக்கு நோபல் பரிசா கொடுக்கிறோம்?தெரெசாவுக்கு மட்டும் ஏன் கொடுக்க வேண்டும்?

தெரெசா லிமிட்டட் என்று கம்பனி துவங்கி, வரி கட்டி பிசினஸை தாராளமாக செய்யட்டும். ஆத்மாக்களை விலைக்கு வாங்கட்டும்.Who cares?Why label a business as charity?

said...

Vikaram,

You can call it whatever you want.
(from your cozy environs, wherever you are). As i said this matter is highly subjective and will depend on the individual. It doesn't change the ground reality anyway.

Poor NGOs and Charity Missonary Groups !! The are villified by both the extreme right and extreme left (as stooges of Western imperialism or Church)!!! funny and politics make strange bedfellows. MaKaIka and RSS in the same boad regarding these NGOs !!!

I suppose you will be satisfied if Mother Thersa had not come to India to start her painsaking works and 'services'. Who cares for the destitutes and starving lepers abandoned in the streets. As long as we are happy and cozy in our safe and prosperous havens, why should we care ? the hell with 'them' and they can all commit sucide (rahter than sell their souls) for all we care...

the old song of Phil Collins :
'..another day in paradise' about the homeless seems relevent here.

Cheers and let us celeberate a very happy new year for all bloggers and IT people. and why should we give a damn about 'others' ?
Cheers once again.

Anonym said...

Athiyaman,

Every party, organization and religion claim that they serve the poor.RSS and VHP run thousands of schools for tribals.Does it mean that they are holy cows and are beyond criticsm?

India is a country of poor.So everybody does their politics targeting poor.There is not a single organization which claims that it is for rich.

Just because organizations serve poor, it doesnt mean that they are beyond criticism.I believe that you too live in a cozy house and dont do much for india's poor.Does that stop you from criticizing BJP,RSS and congress who do something to serve the poor?

said...

Vikram,

I did not claim that anyone is a holycow and beyond critisim or all is fair and correct with Mother Therasa's org, etc.

Only the tone and tenor of the comments and claims reek of self-righteousness and narrow mindedness.

I knew about the service done by RSS and other hindu groups and admire them for it. that their ideology cannot be accepted at face value is different. there are plenty of selfless idealistic members of RSS who sincerely work for public cause (same in MakaIKa, Evangalists, etc). only the communal polarisation and hatred that is aroused in the end seems unacceptable. Bharathiya Vidya Bhavan and Ramakrishna Mutt type of ideology seems more acceptable and idealistic. that is all.

I was talking about the basic theme of 'love for fellow human being' that i perceive to be the main motive of missonary charities.
Service is part of Christian religion than any other religions.

We, 'Hindus' (who are majority) spend huge amounts on temple building and cermonies, etc while are too stingy to help even our loyal servants or poor neighbours.
(that nature too is the personal right of hindu belivers and they cannot be critised for not being 'charitable' enough).
For e.g US billionares donate billions thru their foundations for charity, etc instead of building huge churches, etc.
Here we spend more on gold plating temples and donating priceless jewels to Hindu Gods than on charity. it is the nature of the local cutlure or tradition..

Sure, i am well off and comfortable. but i don't critise anyone's charitable service or motives for the same ; what seems to happen here is destructive critisim instead of constructive critisism. What alternative is offered by those indulge in such critisisms ? any constructive alternatives ? say, for such views :

///தெரெசா லிமிட்டட் என்று கம்பனி துவங்கி, வரி கட்டி பிசினஸை தாராளமாக செய்யட்டும். ஆத்மாக்களை விலைக்கு வாங்கட்டும்.Who cares?Why label a business as charity?////

Anonym said...

தெரசா என்ற நல்லவரை அமெரிக்காவும் வாடிகனும் மேற்கு ஏகாதிபத்திங்களும் உபயோகப்படுத்திக்கொள்வது போலவே,

கம்யூனிஸம் நலல்து என்று நினைக்கும் அப்பாவிகளை சீனாவும், ரஷியாவும் உபயோகப்படுத்திக்கொள்கின்றன.

said...

அதியமான், ரகமி, விக்ரம்
உங்கள் மறுமொழிகளுக்கு நன்றி.

Anonym said...

தமிழ்மணி, அசத்தலான கேள்விகள். மதமாற்ற/ஆக்கிரமிப்பு கிறிஸ்தவம், கம்யூனிசம் என்ற இரண்டு மனித விரோத சித்தாந்தங்களின் போலித்தனத்தையும் ஒரே அம்பில் வீழ்த்துகிறீர்கள். அபாரம்.

மதமாற்ற சர்வாதிகாரப் பரவலின் ஊடாக மனிதர்களுக்குக் கிடைக்கும் சில சின்னச் சின்ன சந்தோஷங்களைக் கூட பூண்டோடு ஒழிப்பது கம்யூனிசம் என்ற உங்கள் பார்வையுடன் உடன்படுகிறேன்.

விக்ரம்,

// டாட்டா பிர்லாவுக்கு உலக அமைதிக்கு நோபல் பரிசா கொடுக்கிறோம்?தெரெசாவுக்கு மட்டும் ஏன் கொடுக்க வேண்டும்? //

டாட்டா, பிர்லா இரண்டு குழுமங்களுமே நேர்மையான வியாபாரிகள். தங்கள் நாட்டின் பொருளாதாரத்தைக் கட்டியமைத்தவர்கள்.

தெரசா உள்ளிட்ட கிறிஸ்தவ சக்திகளுக்கு சரியான ஒப்பீடு இதோ.
ஜடாயு பதிவு - கிறிஸ்தவம் என்கிற கோகோ கோலா : http://jataayu.blogspot.com/2007/12/blog-post_6781.html

Anonym said...

Hi friends,

About this commnet
//
We, 'Hindus' (who are majority) spend huge amounts on temple building and cermonies, etc while are too stingy to help even our loyal servants or poor neighbours.
(that nature too is the personal right of hindu belivers and they cannot be critised for not being 'charitable' enough).
For e.g US billionares donate billions thru their foundations for charity, etc instead of building huge churches, etc.
Here we spend more on gold plating temples and donating priceless jewels to Hindu Gods than on charity. it is the nature of the local cutlure or tradition..

//

Charity for Christian world is organised and most of the charity is spent on evanglisation. Hindus building temples is a great way to provide employment to the artisans and workers and definitely stimulates economy. My only complaint is that the great temple building art of the Hindus has vanished and the new temples look like modern buildings.
Thanks
Anony 1

Anonym said...

அன்புள்ள தமிழ்மணி,
பழைய அனானி நான்.

// டாட்டா பிர்லாவுக்கு உலக அமைதிக்கு நோபல் பரிசா கொடுக்கிறோம்?தெரெசாவுக்கு மட்டும் ஏன் கொடுக்க வேண்டும்?

டாட்டா, பிர்லா இரண்டு குழுமங்களுமே நேர்மையான வியாபாரிகள். தங்கள் நாட்டின் பொருளாதாரத்தைக் கட்டியமைத்தவர்கள். //



சொல்லப் போனால் டா பிர்லாவிற்குத்தான் அமைதி நோபல் பரிசு கொடுக்க வேண்டும். தம்முடைய தொழில் முயற்சிகளால் பல்லாயிரம் குடும்பங்களை வாழவைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் ஆயிறே.

பழைய அனானி

Anonym said...

பல கோடிக்கணக்கான இந்தியர்களை முன்னேற விடாமல் செய்ததற்கு கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு ஏதேனும் பரிசு உண்டா?

Anonym said...

[url=http://firgonbares.net/][img]http://firgonbares.net/img-add/euro2.jpg[/img][/url]
[b]free order management software, [url=http://firgonbares.net/]Pro Retail Price[/url]
[url=http://firgonbares.net/][/url] academic software uk software of macromedia flash
your software super store [url=http://firgonbares.net/]software discount price[/url] autocad quiz
[url=http://firgonbares.net/]academic research software[/url] academic educational software
[url=http://firgonbares.net/]order software[/url] adobe photoshop cs4 academic version
filemaker pro migration [url=http://firgonbares.net/]10 Advanced Mac FileMaker[/b]

Anonym said...

Hi !.
You re, I guess , probably curious to know how one can collect a huge starting capital .
There is no need to invest much at first. You may start to get income with as small sum of money as 20-100 dollars.

AimTrust is what you need
The firm represents an offshore structure with advanced asset management technologies in production and delivery of pipes for oil and gas.

It is based in Panama with structures around the world.
Do you want to become really rich in short time?
That`s your chance That`s what you desire!

I feel good, I began to get real money with the help of this company,
and I invite you to do the same. It`s all about how to select a proper companion utilizes your money in a right way - that`s it!.
I make 2G daily, and my first deposit was 1 grand only!
It`s easy to join , just click this link http://natidonywi.1accesshost.com/ewybysi.html
and go! Let`s take this option together to feel the smell of real money