போலி கம்யூனிஸ்டு பிணத்தைக் கூட சகிக்காத கம்யூனிஸ்டு வெறியர்கள்

கம்யூனிஸ்டுகளில் ஒருவரை ஒருவர் போலிக்கம்யூனிஸ்டுகள் என்று அழைத்துக்கொள்வார்கள். யார் ஆட்சியில் இருக்கிறாரோ அவரே ஒரிஜினல் பிராண்டு கம்யூனிஸ்டு. ஆட்சியில் இருப்பவருக்கும் வேறுயாருக்கும் ஏதேனும் கொடுக்கல் வாங்கல் பிரச்னை இருந்தால் எதிரி உடனே போலி கம்யூனிஸ்டு ஆகிவிடுவார். இது சோவியத் ரஷியாவில் ரொம்பவும் ஜாஸ்தி. அதுவும் ஸ்டாலின் மனதுக்கு ஏற்றபடி இந்த போலி கம்யூனிஸ்டு பட்டம் சூட்டல் நடக்கும். நேற்றுவரை ஒருவர் நெருங்கிய தோழராக இருப்பார். அவர் ஒரிஜினல்கம்யூனிஸ்டு. இன்று தகறாரு வந்துவிட்ட்டால் போலி கமூனின்ஸ்டு ஆகிவிடுவார். போலி கம்யூனிஸ்டு ஆகிவிட்டால் உடனே நெற்றிப்பொட்டில் பொட்டு வைத்துவிடுவார்கள். உடனே அவர் லெனின் மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் ஆகிய திரிமூர்த்திகள் இருக்கும் சொர்க்கத்துக்கு பயணம் வைக்கவேண்டியதுதான்.

இவர்களே கம்யூனிஸ்டுகள் என்று ஒத்துக்கொண்டாலும் அத்தோடு பிரச்னை விடாது. இவர்தான் நம்பர் ஒன், நம்பர் ரெண்டு என்று போலிட்பரோ ஆட்களை வரிசைப்படுத்துவார்கள். ஆமாம் போலிட்பரோவில் எல்லோரும் சமம் என்று டுமீல் விடுவார்கள். அதனை பார்த்து ஏமாந்துவிடக்கூடாது. எல்லோரும் சமம்தான்.. ஒருசிலர் மற்றவர்களை விட அதிக சமம! அது ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ளவேண்டும்.

செத்த பின்னாலாவது அந்த ஆளை சும்மா விட்டார்களா என்றால் கிடையாது. செத்தவுடனும் அவனது கல்லறையை நோண்டி வரிசை படுத்துவார்கள். இவன் நம்பர் ஒன் கம்யூனிஸ்டு, இவன் நம்பர் ரெண்டு கம்யூனிஸ்டு, இவன் நம்பர் மூணு கம்யூனிஸ்டு என்று அடுக்குவார்கள். ஸ்டாலின், இன்ன இதர சர்வாதிகாரிகளுக்கு லிஸ்டு மாற்றவேண்டும் என்று தோன்றினால், கல்லறையை தோண்டி வரிசையை மாற்றுவார்கள்.

கம்யூனிஸ்டுகள் சமத்துவத்தை வாயளவில் மட்டுமே உபயோகப்படுத்துவார்கள். ஆனால், சோவியத் அரசு ஒரு படிநிலை அமைப்பாகத்தான் உருவானது. இருந்தது. சமூக படிநிலை அமைப்பு, உயிருள்ள சமூகத்தில் மட்டுமல்ல, இறந்தபின்னும் தொடர்ந்தது.

Dead Men Walking: Soviet Elite Cemeteries and Social Control
Katya Vladimirov, Department of History and Philosophy, Kennesaw State University

The Soviet troublesome relationship with their dead can be further
illustrated by the practice of remains‟ relocation. In the Soviet Union graves have been rearranged due to the changing status and political allegiances of the dead. Depending on the fluctuations of the party line or the shifting morality of the society, some dead became more useful than others; their graves were moved from the shady corners to the central alleys of the cemeteries. Other dead were relocated from the provinces. In the 1930s writers S. Aksakov, N. Gogol, and A. Chekhov, painters V. Serov and I. Levitan, and the scientist I. Sechinov abandoned their provincial locations and got transferred to the Novodevichiy where they served as proper bricks of the Soviet ideology.27 In a similar fashion, the recent reburial of the tsarist family gained for its members the status of saints.

While status of some deceased was elevated, there were also the “unfortunate” dead who lost their standing and their bones were evicted from the premises or relocated further away from the main area of attraction. Stalin was the famous example of such an opala29. He was removed from the mausoleum and buried in the grave next to it. It should be noted that his spirit was nothing to fool around with: his body was hastily taken in the middle of the night and his fresh grave was opened to the amazed visitors next day. 30 The “ungrateful” dead were never safe from the living. They could have been demoted any time and for a variety of transgressions. These solutions applied were not universal or comprehensive and were decided on a case by case basis.

இந்த கம்யூனிஸ வெறிய்ர்களை இப்போதே இனங்கண்டுகொள்ள வேண்டும். இயக்கத்தின் உள்ளேயே மாற்றுக்கருத்துகொண்டவர்களது உடலை மரியாதையுடன் அடக்கம் செய்வது கூட முடியாததாக இருக்கிறது. அடக்கம் செய்த உடலைக்கூட பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை என்றால் அது என்ன வெங்காய இயக்கம்? வெங்காய கொள்கை?