துப்பாக்கிகள் வெடிகுண்டுகளுடன் ஜூன் 25 ஆம் தேதியன்று கைதான "தோழர்கள்" பழனிவேல், வேல்முருகன், முத்தமிழ்செல்வன் ஆகியோரும் பிறகு ஜூலை 8 ஆம் தேதியன்று கார்த்திக் ஈஸ்வரன் ஆகியோரும் கைது செய்யப்பட்டனர்.
இதனை பற்றி புலம்பி புதிய ஜனநாயகம் பத்திரிக்கை ஆகஸ்டு 2007 ஆசிரியர் குழு எழுதிய தலையங்கம்:
//நக்சல்பாரி 'அபாயம்": அரசை அச்சுறுத்துவது ஆயுதமா, அரசியலா?//
இந்த கட்டுரைக்கு என் பதில்
//நக்சல்பாரி 'அபாயம்": அரசை அச்சுறுத்துவது ஆயுதமா, அரசியலா?//
கடந்த ஜூன் 25ம் தேதியன்று பெரியகுளம் முருகன்மலைப் பகுதியில் மாவோயிஸ்டுக் கட்சியைச் சேர்ந்த 3 தோழர்கள் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். பழனிவேல், வேல்முருகன், முத்தமிழ்ச்செல்வன் என்ற இந்த 3 பேரிடமிருந்து துப்பாக்கிகள், கையெறி குண்டுகள் போன்ற ஆயுதங்களும் கைப்பற்றப்பட்டதாக போலீசு கூறுகிறது. மற்ற சிலர் தப்பிவிட்டதாகக் கூறி, சிலருடைய புகைப்படங்களை ஊடகங்களில் வெளியிட்டிருக்கிறது, போலீசு. ஜூலை 8ம் தேதியன்று இரவு சுந்தரமூர்த்தி, கார்த்திக், ஈஸ்வரன் ஆகியோர் திருப்பூரில் கைது செய்யப்பட்டு, போலீசு விசாரணைக்குப்பின் சிறை வைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர்.
தப்பியவர்களைப் பிடிப்பதற்கு மதுரை மற்றும் பிற நகரங்களிலும் ""கியூ'' பிரிவு உளவுத்துறைப் போலீசு வீடுவீடாகச் சோதனை நடத்தியிருக்கிறது.
வீரப்பனின் பிணத்தைச் சுட்டுக் கைப்பற்றிய விஜயகுமார் தலைமையிலான அதிரடிப்படை மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைப் பகுதிகள் எங்கும் தேடுதல் வேட்டை நடத்தி வருகிறது.
""தமிழகமெங்கும் 70 பேர் கொண்ட 70 ஆயுதக் குழுக்கள்!'', ""பெரியகுளத்தில் ஏ.கே47 துப்பாக்கிகள், ஆயுதப் புதையல்கள், லேப் டாப் கம்ப்யூட்டர்கள்'', ""ஆயுதப்படையில் சேருவதற்குத் தயாராக 600 மாணவர்கள்'' என்று விஜயகாந்த் சினிமாவை விஞ்சும் வகையில் திரைக்கதை எழுதுகின்றன, பத்திரிகைகள். "நக்சல் வேட்டை' என்று போலீசு அராஜகத்தைக் கொண்டாடுவது, விஜயகுமாரையும் உளவுத் துறை போலீசு அதிகாரிகளையும் ஏதோ உயிருக்குத் துணிந்த வீர சாகச நாயகர்களாகச் சித்தரிப்பது, கைது செய்யப்பட்ட தோழர்களை "அவன், இவன்' என்று ஏகவசனத்தில் எழுதுவது என நாலாந்தரமான போலீசு எடுபிடிகளாகவும் பரபரப்புக்காகப் பச்சைப் பொய்களைப் புனைந்து எழுதும் பேனாத்தரகர்களாகவுமே பத்திரிகைகள் செய்தி வெளியிட்டு வருகின்றன.
//
அடேங்கப்பா, உங்கள் பத்திரிக்கையில் மற்ற எல்லோரையும் மிக மரியாதையுடன் விளித்துவிட்டீர்கள்! உங்களை மரியாதையுடன் அவர்கள் குறிப்பிடவில்லை என்பதுதான் ரொம்ப குறை!
//
மாவோயிஸ்டுகள் தமிழகத்தைச் சூழ்ந்திருக்கும் மாபெரும் அபாயம் போல ஒரு சித்திரம் திட்டமிட்டே உருவாக்கப்படுகிறது.
//
இப்படியே மாவோயிஸ்டுகளை விட்டால், அது தமிழகத்தை சூழ்ந்திருக்கும் மாபெரும் அபாயமாக ஆகிவிடுவார்கள் என்பது சரியான கூற்று. ஏமாந்த இளைஞர் உங்களுடைய ‘கவர்ச்சிக் காட்சிகளை’ நம்பி உங்கள் பின்னே போய் துப்பாக்கி ஏந்தி எவராவது ஒரு கிராம வாசியைச் சுட்டுத் தள்ளிக் கிரிமினலாக மாறிப் பின் போலிசால் சுடப்பட்டு இறக்க நேரிடும் அவலத்தைத் தவிர்க்கவும்தான் உங்களால் ஏற்படக் கூடிய அபாயம் எல்லாம் உருப்பெருக்கிக் காட்டப் படுகிறது என்று ஒருமுறையாவது தோன்றியதோ உங்களுக்கு? அதெப்படித் தோன்றும். பிரச்சினையாக இருந்துதானே பழக்கம் உங்களுக்கு. விடையாக இருந்தே பழக்கமில்லையே. இந்த முறை விடை உங்களை இருந்த இடம் தெரியாமல் ஆக்குவதுதான் ஏனெனில் நீங்கள் மற்றவர்களை அதே வழியில்தான் அணுகுகிறீர்கள்.
// எனினும் இந்தத் "தேடுதல் வேட்டை'க்குத் தலைமை தாங்கும் விஜயகுமார், நாஞ்சில் குமரன் போன்ற போலீசு அதிகாரிகள் ""அச்சப்படும் அளவுக்கு தமிழகத்தில் மாவோயிஸ்டுகள் வளர்ந்துவிடவில்லை'' என்று கூறுகின்றனர். கியூ பிரிவு எஸ்.பி. அசோக்குமார் ""தமிழகத்தில் மாவோயிஸ்டுகளின் எண்ணிக்கை 25 முதல் 35 வரை இருக்கலாம் என்பது எங்கள் கணக்கு'' என்று பேட்டி கொடுக்கிறார். ""கைப்பற்றப்பட்டுள்ள ஆயுதங்கள் மிகச் சாதாரணமானவை'' என்றும் போலீசே கூறுகிறது.
பிறகு ஏன் இந்த ஆரவாரம்? பெரியகுளத்தில் வேட்டை, குற்றாலத்தில் வேட்டை, கொடைக்கானலில் வேட்டை, தருமபுரியில் வேட்டை என்று விஜயகுமாரின் காட்டு சீன் ஸ்டில்கள், சினிமா ஸ்டில்களைப் போல அன்றாடம் பத்திரிகைகளுக்கும் தொலைக்காட்சிகளுக்கும் வழங்கப்படுவது ஏன்? பெரியகுளத்தில் நிரந்தரமான அதிரடிப்படை முகாம் எதற்கு?
//
ஏனெனில் ஆயுதம் தாங்க முற்பட்டுவிட்ட ஒரு குழு இன்றைக்கு ஒரே ஒரு கைத்துப்பாக்கிதான் வைத்திருக்கிறது என்று தூங்கவா முடியும்? இளையதாக முள்மரம் கொல்லவேண்டும் இல்லையா? மேலும் ஒரு இடத்தில் உள்ள கும்பல் கையில் ஆயுதம் பெரிதாக இல்லை என்பதால் இதர காடுகளில் அவர்களே போன்றவர் இல்லை என்று எடுத்துக் கொள்ள முடியுமா? அல்லது மேலும் கனரக ஆயுதங்களள எங்காவது ஒளித்து வைத்து இருப்பீர்கள் என்று அவர்கள் யோசிக்கக் கூடாதா? நீங்கள் போலிஸ் அதிகாரியாக இருந்தால் எதிராளி தன் அலுவலக வாயிலில் கன ரக பீரங்கி, டாங்கி மேலும் அணு ஆயுதத்துடன் வந்து நின்ற பிறகுதான் செயலில் இறங்கலாமா வேண்டாமா என்று யோசிப்பீர்களோ? அல்லது உங்கள் ஆட்சியில் எதிர்புரட்சியில் இறங்குகிறது ஒரு ஆயுதக்குழு என்றதும், நீங்களும், கையை கட்டிக்கொண்டு கனரக பீரங்கி டாங்கியுடன் வரும்வரை "தோழர்கள்" என்று மரியாதையுடன் அழைத்து, சும்மா ஐந்து பேர்கள் கைத்துப்பாக்கியை வைத்திருக்கிறார்கள், இதற்கு போய் என்ன அலம்பல் என்று சும்மா இருப்பீர்களா?
//
இது போலீசின் வழக்கமான விளம்பர மோகம் அல்ல; மக்களை அச்சுறுத்திப் பணிய வைக்கும் அரச பயங்கரவாதம். "நக்சல்பாரி' என்ற சொல்லைக் கேட்டாலே மக்களுக்கு அதிரடிப் படையின் கொடூரமுகம் நினைவுக்கு வரவேண்டும் என்பதும், அவர்கள் அஞ்சி நடுங்கி ஒதுங்க வேண்டும் என்பதும்தான் இந்த நடவடிக்கையின் முதல் நோக்கம்.
இரண்டாவதாக, இது தீவிரவாத ஒழிப்பில் மன்னனை விஞ்சிய ராஜவிசுவாசியாகத் தன்னைச் சித்தரித்துக் கொள்ள கருணாநிதி மேற்கொள்ளும் முயற்சி. ""தமிழகத்தைத் தீவிரவாத அபாயத்திலிருந்து காப்பாற்றி அமைதியான வாழ்க்கையை அளிக்கும் வல்லமை எனக்கு மட்டும்தான் உண்டு. கருணாநிதி ஆட்சிக்கு வந்தால் தீவிரவாதம் தலைவிரித்தாடுவதுடன், சட்டம்ஒழுங்கு சீர்குலைந்துவிடும்'' என்பது ஜெயலலிதா நிரந்தரமாக முன்வைத்துவரும் பாசிச அரசியல். துக்ளக் முதல் இந்து வரையிலான பார்ப்பனப் பத்திரிகைகளால் வழிமொழியப்படும் பிரச்சாரமும் இதுதான்.
//
மக்களது ஓட்டுக்களை நம்பி இருக்கும் அரசியல் கட்சிகள் அனைத்தும் தீவிரவாத அபாயத்திலிருந்து தமிழக மக்களை காப்பற்றவே முனைகின்றன. இதில் ஆச்சரியம் என்ன இருக்க முடியும்? வெறும் ஆயுதங்களை நம்பி பத்து பேரை சுட்டு, ஆட்சியை கைப்பற்றிவிடலாம் என்று நினைப்பவர்களை நினைத்து, அவர்களது பிளவுண்ட மனநிலையை நினைத்து மக்களும் அரசும் அஞ்சுவதில் என்ன ஆச்சரியம் இருக்கமுடியும்? துக்ளக் இந்து ஆகிய பத்திரிக்கைகள் மட்டுமா தீவிரவாத எதிர்ப்பு நிலைப்பட்டை கொண்டிருக்கின்றன? எல்லா மையநீரோட்ட பத்திரிக்கைகளும் ஊடகங்களும் தீவிரவாத எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டைகொண்டிருக்கிறன. ஒரு மாற்றுக்கு, தீவிரவாத ஆதரவு நிலைப்பாட்டை கொண்டிருக்கும் பத்திரிக்கைகளை வரிசைப்படுத்துங்களேன். அவைகள் எவ்வளவு மக்களால் படிக்கப்படுகின்றன என்பதையும் காட்டுங்களேன்.
//
தற்போது ஜெயலலிதாவின் ஆசி பெற்ற விஜயகுமாரை "நக்சல் ஒழிப்பு நடவடிக்கையின்' தலைவராக நியமித்திருப்பதன் மூலம் "வசிட்டன் வாயால் பிரம்மரிஷிப் பட்டம்' வாங்கத் துடிக்கிறார், கருணாநிதி. மேலும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் வேட்டைக் காடாக தமிழகத்தைப் பேணுவதற்கும், ஆளும் வர்க்கங்களின் மனம் கவர்ந்த அமைதிப் பூங்காவாக மாநிலத்தை "மார்க்கெட்டிங்' செய்வதற்கும் நக்சல் வேட்டை என்னும் இந்த ஊதிப்பெருக்கப்பட்ட நடவடிக்கை திமுக அரசுக்குத் தேவைப்படுகிறது.
//
மறுபடி யோசியுங்கள். நீங்கள் சொலவது போல இல்லை. தமிழகத்தில் நக்ஸல்பாரிகள் இருக்கிறார்கள் என்பது வெளிநாட்டு மூலதனம் தமிழகத்துக்கு வருவதற்கு கேடானது. நக்ஸல் பிரச்னை இருக்கிறது என்று சொன்னாலே வரக்கூடிய மூலதனமும் வராது. இருந்தும் நக்ஸல் பிரச்னையை வெளியே சொல்லி அதனை ஒடுக்கமுயற்சிக்கும் அரசை பாராட்டவே வேண்டும். அலங்காரக் கொண்டையில் ஈறும் பேனும் இருப்பது எப்படியும் தெரிந்து விடும். பிறகு மாநிலத்துக்கு வேண்டிய பெரும் தொழில் மயமாகுதல் எல்லாம் தடைப் படும், பிறகு இந்த இரண்டாம் தர கம்யூனிச அரசுகள், மேற்கு வங்கத்திலும், கேரளாவிலும் இருக்கின்றனவே அவற்றைப் போல உலக வங்கி, டாட்டா, மிட்டல் என்று பலரிடம் போய் கையேந்தி நிற்க வேண்டி வரும். இப்போது உலக முதலாளிய நிறுவன அமைப்பாளர்கள் தாமே தேடி வருகிறார்கள். நாளை கருணாநிதி அவர்கள் அலுவலக வாயிலில் போய்க் கையேந்தும் நிலை வருவதைத் தடுக்கத்தான் இப்படி ஊக்கமாக நடவடிக்கை எடுக்க முன்வருகிறார். இதிலென்ன பெரிய மர்மம்? இதில் என்ன தவறு காண முடிகிறது உங்களால்?
//
போலீசைப் பொறுத்தவரை தனது கேள்விக்கிடமற்ற அதிகாரத்தை வலுப்படுத்திக் கொள்வதற்கும், தனது கிரிமினல் நடவடிக்கைகளை மறைத்துக் கொள்வதற்கும் கிடைக்கின்ற ஒவ்வொரு வாய்ப்பையும் அது பயன்படுத்திக் கொள்கிறது. மிகவும் அபாயகரமான பணியில் இராப்பகலாக ஈடுபட்டிருப்பதைப் போன்ற தோற்றத்தை மக்களிடம் ஏற்படுத்துவதற்காகவே, காடுகளிலும் மலைகளிலும் ""அவுட்டோர் ஷூட்டிங்'' நடத்துகிறது. தான் நடத்திய, நடத்தப் போகிற எல்லா "போலி மோதல்' கொலைகளையும் மறைப்பதற்கான திரைச்சீலைகளாக இவற்றைப் பயன்படுத்துகிறது.
//
போலீஸ் கட்டற்ற அதிகாரம் கொண்டதல்ல. அது ஆளும் மக்கள் பிரதிநிதிகளின் சொல்லுக்கும் ஆணைக்கும் கட்டுப்பட்டது. போலீஸ் கட்டற்று மக்களை அச்சுறுத்தினால், ஓட்டுக்களை இழக்கப்போவது ஆளும் கட்சிதான். ஆகவே, சட்டம் ஒழுங்கு சீர்குலைந்தால், மக்கள் நிச்சயம் ஆளும் கட்சியை தூக்கி எறிவார்கள். இது பலமுறை தமிழ்நாட்டில் நடந்துள்ளது. ஆகவே மக்கள் பிரதிநிதிகள் மக்களுக்கு அஞ்சுகிறார்கள். மக்கள் தீவிரவாதத்தை ஒருபோதும் ஆதரிக்கமாட்டார்கள் என்பதால், தீவிரவாதத்தை ஒடுக்க மக்கள் பிரதிநிதிகள் முனைகிறார்கள்.
//
இத்தனை பயங்கரமாகச் சித்தரிக்கப்படும் பெரியகுளம் சம்பவத்தில் நடந்திருப்பது என்ன? 3 பேர் சில ஆயுதங்களுடன் கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறார்கள். குண்டு வெடிப்பு, போலீசுடன் மோதல், உயிரிழப்பு என்று எதுவும் நிகழவில்லை. கைது செய்த போலீசாருக்கோ ஒரு சிராய்ப்புக் காயம் கூட ஏற்படவில்லை. போலீசின் சட்டம் ஒழுங்கு பார்வையின் படியேகூட இது மிகவும் சாதாரணமான குற்றம்தான்.
//
இல்லை. நிச்சயம் இல்லை. ஆயுதம் ஏந்தியவனை தண்டிப்பது வேறு. ஆயுதம் ஏந்துவதை தன் கொள்கையாக கொண்ட இயக்கத்தினை ஒடுக்குவது வேறு. இதில் போலிசாரை நோக்கிச் சுட்டு அதில் இருவர் உயிரிழக்கவில்லையே என்று உங்களுக்கு மிக வருத்தம் போலிருக்கிறது. நீங்கள் என்ன போன பிறவியில் ரத்தக் காட்டேரியாக இருந்தீர்களோ? அல்லது இப்போதுமே அப்படித்தானா? சாதாரண மனிதரைக் கேட்டால் ‘நல்ல வேளை யாரும் யாரையும் சுடவில்லை. அதற்கு முன் ஆயுதங்களைக் கைப்பற்றி விட்டார்கள்’ என்று போலிசாரைப் பாராட்டவே செய்வார்.
//
தினகரன் பத்திரிகை மீது பட்டப்பகலில் போலீசின் முன்னிலையில் நடத்தப்பட்ட தாக்குதலுடன் இதனை ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள். 3 ஊழியர்கள் கொல்லப்பட்டிருந்தும், அந்த வன்முறை வெறியாட்டம் மறுக்க முடியாதவண்ணம் வீடியோவில் பதிவு செய்யப்பட்டிருந்தும், ""தாக்குதலுக்குக் கருத்துக் கணிப்புதான் காரணம்'' என்று கூறி, சட்டமன்றத்திலேயே அதனை நியாயப்படுத்தினார், கருணாநிதி.
அண்ணன் அழகிரிக்கு 2% தான் ஆதரவு என்று எழுதியதற்காக ஒரு பத்திரிகை அலுவலகத்தை ஊழியர்களுடன் சேர்த்துக் கொளுத்தலாமாம். அழகிரி ஆதரவாளர்களின் கோபத்துக்கான காரணத்தை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமாம். ஆனால், ஒரு இலட்சம் விவசாயிகளைத் தற்கொலைக்கும், பல ஆயிரம் முஸ்லிம்களையும் தலித் மக்களையும் படுகொலைக்கும், கோடிக்கணக்கான மக்களைப் பட்டினிக்கும் தள்ளும் இந்த அரசமைப்புக்கு எதிராக ஆயுதமேந்துவது தீவிரவாதமாம்!
//
தினகரன் அலுவலகத்தில் நடந்தது அழகிரியின் வன்முறை. அது தனிநபர் வன்முறை. தனிநபரான அழகிரியை தண்டிப்பது என்பது வேறு. வன்முறையை தன் வழியாக கொண்டு பல இளைஞர்களை சேர்த்துக்கொண்டு வன்முறை மூலம் போலீஸ், பொதுமக்கள், என்று அச்சுறுத்தி அதிகாரத்தை கைப்பற்ற விரும்பும் இயக்கத்தை தடுப்பது என்பது வேறு.
இந்த அரசைத் தேர்ந்தெடுத்தது இந்த மக்கள்தானே? திரும்பத்திரும்ப இதே கட்சிகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதை விடுத்து இடது சாரிக் கட்சிகளையோ, பொதுவுடைமைக் கட்சிகளையோ தேர்ந்தெடுக்கக் கூடாதென்று யார் கையைப் பிடித்துத் தடுத்தார்கள்? அவர்கள்தானே எம்.ஜி.ஆர், ஜெயலலிதா, அண்ணாதுரை, மு.கருணாநிதி, சோனியா, லல்லுப் பிரசாத் யாதவ் என்று அவரவர் ஜாதி விசுவாசத்துக்கு ஏற்ற மாதிரியோ, கொடுக்கும் வாக்குறுதிகளுக்கோ வாக்களிக்கிறார்கள்? அடுத்த முறை நல்ல கட்சியாகப் பார்த்து வாக்களிக்கச் சொல்லிப் பிரச்சாரம் செய்யுங்களேன்?
//
மூன்று இளைஞர்கள் கையில் துப்பாக்கி வைத்திருந்தார்கள் என்ற குற்றத்துக்காகத் தமிழகமெங்கும் மாவோயிஸ்டு அமைப்பினர் மீது தேடுதல் வேட்டை நடத்துகிறது போலீசு. சிவகங்கையில் நட்ட நடுவீதியில் ரிமோட் குண்டு வைத்து தி.மு.க. நகராட்சித் தலைவரை தி.மு.க.காரனே கொலை செய்கிறானே, அந்தப் படுகொலைக்கு என்ன காரணம்? அன்று உள்ளாட்சித் தேர்தலையும், இன்று கூட்டுறவுத் தேர்தலையும் ரத்து செய்ய வைத்த வன்முறைக்கான காரணம் என்ன? தமிழ் நாட்டையே கொள்ளைக் காடாக்கி வரும் கழக வீரப்பன்கள் மீது எந்த அதிரடிப்படை ஏவப்பட்டிருக்கிறது?
//
நிச்சயம் ஏவப்படும். அவ்வாறு ஏவப்படும் அதிரடிப்படையின் பெயர் மக்களது ஓட்டுக்கள். அந்த ஓட்டை பொறுக்க அரசியல் கட்சிகள் அலையும்வரைக்கும், மக்கள் கையில் கண்ட்ரோல் இருக்கும். அது அடுத்த தேர்தலில் தெரியும். ஒரு ஆளும் கட்சிக்கு தன் ஆளும் கட்சி ஆட்கள் வெற்றி பெற்ற வெறியாட்டத்தை கட்டுப்படுத்தும் தேவை இருக்கிறது. அந்த தேவையைப் புரிந்துகொள்ளாத ஆட்சி வெகுவிரைவில் மக்களால் வாக்குக்கள் மூலம் நீக்கப்படும். நீக்கப்பட்டும் இருக்கிறது தமிழக வரலாற்றில்.
//
"நக்சல் ஒழிப்பு' நடவடிக்கையில் காட்டப்படும் இந்தத் தீவிரத்தில் ஒரு சதவீதமாவது "தீண்டாமை ஒழிப்பு', "லஞ்ச ஒழிப்பு', "மதவெறி ஒழிப்பு' நடவடிக்கைகளில் காட்டப்பட்டதுண்டா? காடு மலையெல்லாம் தேடி அலைய வேண்டிய தேவையே இல்லாமல் கண்முன்னால் காட்சி தரும் இந்தக் கிரிமினல் குற்றங்களை ஒழிக்க ஒரு அமைதிப்படையாவது ஏவப்பட்டதுண்டா?
//
தீண்டாமை ஒழிப்பு, லஞ்ச ஒழிப்பு, மதவெறி ஒழிப்பு ஆகியவையும் எடுக்கப்படவேண்டிய நடவடிக்கைகள்தான். ஆனால், ஒரு திருடனை பிடிக்காத போலீஸாருக்கு இன்னொரு கொலைகாரனை பிடிக்க தார்மீக உரிமை இல்லை என்ற இது போன்ற அபத்த வாதங்களை முன்வைப்பதில் உங்களுக்கே வெட்கமாக இல்லையா?
மேலும், எப்போதிருந்து இந்த மாற்றம்? சமூக சீர்திருத்தம் என்பது திரித்தல் வாதம் என்றும் புரட்சி வழியே சரியான வழி என்றும்தானே சொல்லிவந்தீர்கள்? சமூக சீர்திருத்தம் செய்வதன் மூலம் இந்தியாவை மாற்றிக்காட்டிய காந்தி உங்களுக்கு எதிரியாகத்தானே இருந்தார்? இந்தியாவில் எந்த சமூக சீர்திருத்தங்களில் கம்யூனிஸ்டுகள் இருந்திருக்கிறார்கள்? புரட்சி வந்தால் போதும் எல்லாம், பூத்து குலுங்கிவிடும் என்பதுதானே இதுவரை உங்களது கோஷமாக இருந்துவந்திருக்கிறது? அமைதி வழியே, மக்கள் திரளைப் பேச்சினால் மனம் மாற்றி அறவுணர்வால் ஊக்குவித்துத் தம் பின்னே திரட்டிச் சமூக சீர்திருத்ததை செய்து உலகை மாற்றிக்காட்டிய காந்தி, நாராயணகுரு போன்றவர்களை உங்களது எதிரிகளாகத்தானே வரித்துக்கொண்டிருந்தீர்கள்? இப்போது மனமாற்றம் வந்த காரணம் என்ன? அல்லது இது ஒரு டெம்பரரி அம்னீசியாவா? அல்லது புகை மூட்டப் போர்த்தந்திரமா?
//
"வன்முறையா மென்முறையா' என்பதல்ல பிரச்சினை. இந்த அரசமைப்பில் ஐக்கியமாகி, அரசு சன்மானங்களைப் பொறுக்கித் தின்னவும், பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்குத் தரகு வேலை செய்யவும், மக்கள் சொத்தைக் கொள்ளையடித்துப் பங்கு போட்டுக் கொள்ளவும் ஆயுதம் ஏந்தி மோதிக்கொள்வதில் ஆளும் வர்க்கத்துக்கு எந்த ஆட்சேபமும் இல்லை.
//
என்ன சீனாவை பற்றி சொல்கிறீர்களா? அப்படியே சீனாவின் மாவோயிச சோசலிச அரசை எப்படி இவ்வளவு துல்லியமாக வருணித்தீர்கள்! நேரே போய் அனுபவம் நிறையவோ? அந்த வரிகளை மேற்கோள் காட்டுகிறேன் - ‘இந்த அரசமைப்பில் ஐக்கியமாகி, அரசு சன்மானங்களைப் பொறுக்கித் தின்னவும், பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்குத் தரகு வேலை செய்யவும், மக்கள் சொத்தைக் கொள்ளையடித்துப் பங்கு போட்டுக் கொள்ளவும்’. இதில் இன்னொரு அம்சம் பாருங்கள். இந்த ரஷ்யாவின் அரசும் இதே போலத்தான் இருக்கிறது- ஆனால் அவர்கள் சோவியத், லெனினியம், சோசலிசம் என்று சும்மா வார்த்தை ஜாலமெல்லாம் காட்டாமல் நேரடியாக ‘சாவரின் டெமாக்ரசி’ என்று சொல்லி விடுகிறார்கள். யாருடைய சாவரினிடி என்பது தெளிவில்லை. கேஜிபியின் சாவரினிடி என்பது உங்களுக்குத் தான் தெரியுமே. நீங்கள் புரட்சி நடந்ததும் செய்யப் போகிற முதல் வேலையே இந்த கேஜிபியை நகல் எடுத்து ஒரு ரகசியப் போலிஸ் அமைப்பைக் கட்டுவதுதானே?
// மக்கள் யுத்தக் குழுவினர் சந்திரபாபு நாயுடுவுக்கு வைத்த குண்டைக் காட்டிலும், சிவகங்கையில் வைக்கப்பட்ட ரிமோட் குண்டுதான் நவீன தொழில்நுட்பம். அவ்வாறிருந்தும் சிவகங்கையில் தேடுதல் வேட்டை கிடையாது, காரணம், இது திமுக ஆட்சி என்பது மட்டுமல்ல; இத்தகைய வன்முறைகள் எதுவும் ஆளும் வர்க்கத்துக்கு எதிரானவையல்ல என்பதுதான் அடிப்படைக் காரணம்.
மாறாக, ""இந்த கொள்ளைக்கார அரசமைப்பைத் தூக்கியெறிவதற்காக ஆயுதம் ஏந்தவேண்டும்'' என்று கூறுவதனால்தான், ஜனநாயகத்தின் எல்லாத் தூண்களும் "தீவிரவாதிகள்' என்று முத்திரை குத்தி நக்சல்பாரிகள் மீது பாய்ந்து படுங்குகின்றன.
//
அதெப்படி, கொள்ளைக்கார அரசமைப்பை தூக்கி எறிவதற்கு கொலைகார அமைப்புதான் வேண்டுமா?
மக்கள் வாக்களிக்கிறார்களே. அவர்களிடம் சொல்லுங்கள். அடுத்த முறை தேர்தலில் நின்று யாராரைக் கொல்லப் போகிறீர்கள், எப்படி, எத்தனை ஆயிரம் பேரைக் கொன்றால் எவ்வளவு மாறுதல் வரும் என்று பட்டியல் போட்டு வைத்திருப்பீர்களே அதையெல்லாம் எடுத்து விடுங்கள் மேடைகளில். எவ்வளவு ஆதரவு திரண்டு வருகிறது என்று பார்க்கலாம்.
முதலாவது, இது கொள்ளைக்கார அமைப்பு அல்ல. கொள்ளைக்கார அமைப்பு என்பது சோசலிஸம். இது ஜனநாயக அமைப்பு. இங்கு ஆளும் கட்சியின் அச்சுறுத்தல் இல்லாமல், மக்கள் தாம் விரும்பும் கட்சிக்கு ஓட்டுப்போடலாம். தங்கள் சாதிக்கட்சிக்கு ஓட்டுப்போடலாம். தங்கள் மதக்கட்சிக்கு ஓட்டுப்போடலாம். தங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்கள் இருக்கும் கட்சிக்கும் ஓட்டுப்போடலாம். மக்களுக்கு நல்லது செய்வார்கள் என்று நினைத்தும் எந்த கட்சிக்கும் ஓட்டுப்போடலாம். அது மக்கள் விருப்பம். அல்லது திமிர் பிடித்துத் தேர்ந்தெடுக்கப் பட எந்த வாய்ப்பும் இல்லாத ஒரு கோமாளிக்குக் கூட வாக்களிக்கலாம். நீங்கள் தேர்தலில் நின்றால் உங்களுக்குக் கூட ஒரு நூறு ஓட்டுகள் விழுந்தாலும் விழும், யார் கண்டது? நின்று பாருங்களேன்? என்ன குறைந்து விடும்? நீங்களோ ஒன்றும் சத்திய சந்தர் அல்ல. அறம், தருமம், நேர்மை இதெல்லாம் உங்கள் கருத்துப்படி பூர்சுவா மாயங்கள். தேர்தலில் நாளை நிற்கலாம். அடுத்த நாள், (தோற்றதும்) , மறுபடி ஆயுதப் போராட்டமே வழி என்றும் அறிவிக்கலாம். இதெல்லாம் மக்களுக்கு ஒன்றும் பெரிய விஷயமே இல்லை. அரசியல் வாதி என்றாலே பொய் சொல்வார் என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும். உங்களுக்குத்தான் மற்றவர்கள் எல்லாம் பொய்யர்கள் நாம் மட்டும் சத்தியவான் என்று ஒரு பிரமை இருக்கிறதே.
தைரியமாகத் தேர்தலில் போட்டி இட்டு வானத்தை வில்லாக வளைப்போம் என்று பொய் சொல்லுங்கள். ஏற்கனவே அப்படித்தானே கற்பனை கம்யூனிஸ சமுகம் பற்றி சொல்லி இளைஞர்களை மூளைச்சலவை செய்துகொண்டிருக்கிறீர்கள்? ஒரு பக்கம் இயேசுவின் இரண்டாவது வருகை என்ற பொன்னுலகம் வருகிறது என்று அமெரிக்க ஆதரவாக கிறிஸ்துவர்களை உருவாக்க கூட்டம் சேர்க்கிறார்கள். நீங்கள், கம்யூனிஸ பொன்னுலகம் வருகிறது என்று கூட்டம் சேர்க்கிறீர்கள். என்ன வித்தியாசம்? பைத்தியக்காரனை சுற்றியும் பத்துப்பேர்!
//
குறிப்பாக, தனியார்மயதாராளமயக் கொள்கைகளை எதிர்த்துக் கிளர்ந்தெழும் உழைக்கும் மக்கள், நாளை கம்யூனிசப் புரட்சியாளர்களின் தலைமையில் அணிதிரண்டு விடுவார்களோ என்ற அச்சம்தான் ஆளும் வர்க்கங்களை நடுங்கச் செய்கிறது. துப்பாக்கிகாடுபயிற்சி என்பதல்ல எதிரிகளின் அச்சத்துக்குக் காரணம். மார்க்சியம்லெனினியம்மாசேதுங் சிந்தனை என்ற கம்யூனிசச் சித்தாந்தம்தான் அவர்களை அச்சுறுத்துகிறது. கம்யூனிசப் புரட்சியாளர்களின் உறுதியும் விடாப்பிடியான முயற்சியும் அவர்களுக்குப் பீதியூட்டுகிறது.
//
காமெடி கீமடி பண்ணலையே? தனியார் மயக்கொள்கைகளை எதிர்த்து கிளர்ந்தெழுகிறார்களா ? எங்கே? எல்லோரும் தனியார் மயத்தை ஆதரிக்கிறார்கள். அதன் மூலம் வேலைவாய்ப்பு பெருகுவதை வரவேற்கிறார்கள். மார்க்ஸியம் லெனினியம் மாசேதுங் சிந்தனை என்ற கான்ஸர் இந்த இளைஞர்களை வழிதவறிப்போகவைத்து, வளரும் தொழில்நுட்பம், பொருளாதாரத்தை பாதிக்கிறது என்பதனை மக்கள் புரிந்துகொண்டே இருக்கிறார்கள். கம்யூனிஸ புரட்சியாளர்களின் மடத்தனமும், பைத்தியக்காரத்தனமும் மக்களுக்கும் அரசில் இருக்கும் மக்கள் பிரதிநிதிகளுக்கும் பீதியூட்டுகிறது.
இப்போதுதான் பொருளாதாரத்தை கழுத்திபிடித்து திருகி இந்தியாவில் தொழில்முனைவோர்களையும், தொழில்துவங்குபவர்களையும் கழுத்தில் கயிறு போட்டுகட்டி, இவ்வளவுக்கு மேல் உற்பத்தி செய்யக்கூடாது, இங்குதான் இவன் தான் தொழில்துவங்க வேண்டும் என்று லைசன்ஸ் கோட்டா சாம்ராஜ்யம் அழிந்து தொழில்முனைவோர்கள் பொருளாதார சுதந்திரம் பெற்று வேலைகள் அதிகரிக்க ஆரம்பித்துள்ளன. இன்று "வேலை காலி இல்லை" போர்டுகள் தொழிற்சாலைகளின் முகப்புகளை அலங்கரிக்கவில்லை. இன்று உண்மையிலேயே தொழிலாளர்கள் எந்த தொழிலுக்கும் போவதற்கான சுதந்திரம் பெற்றிருப்பதால், அவர்களது வலிமை அதிகரித்துள்ளது. இவர்கள் தனியார் மயத்தை எதிர்க்கிறார்களா? எந்த உலகத்தில் இருக்கிறீர்கள்?
ஆமாம், கஞ்சா அல்லது ஸ்பீட் ஏதாவது சாப்பிட்டு விட்டு இந்தத் தலையங்கம் எழுத வந்தீர்களா என்ன? மார்க்சியம், லெனினியம், மாவோயிசச் சித்தாந்தம் அவர்களை அச்சுறுத்துகிறதா? சோவியத் ரஷ்யா என்று ஒரு பெரிய மண் கோட்டை 1989 இல் தகர்ந்து பொடியானது, நினைவிருக்கிறதா? இன்று லெனினின் சிலைகள் கிழக்கைரோப்பா முழுவதும் காலில் உடைந்து தலை குப்புறக் கிடக்கின்றன, அதாவது தெரியுமோ? செய்தித்தாள்கள் படிக்கிறீர்களோ? இல்லை அதெல்லாமும் கற்பனை வாழ்க்கைதானா? மாவோயிசம் என்று ஏதோ சொன்னீர்களே, அந்த மாவோவின் சாம்ராஜ்யமே இன்று கலகலத்துப் போய் கம்யூனிஸ்டு கட்சியில் பூர்சுவாக்கள் சேர்வது தவறில்லை, மேலும் சொத்துரிமை கொடுக்காது மக்களை ஊக்குவிக்க முடியாது என்று சொத்துரிமை உண்டு என்று அறிவித்துள்ளது, மேலும் முதலாளியம் என்பது ஒன்றும் ரத்தக் காட்டேரி இல்லை என்று கூறி அமெரிக்காவோடு கூட்டு சேர்ந்து இருபதாண்டுகள் ஆகிவிட்டன, அதுவாவது தெரியுமா?
//
இதனை மறைத்துக் கொண்டு, "வேலையில்லாத பட்டதாரிகளும் விரக்தியுற்ற இளைஞர்களும்தான் நக்சல்பாரிகளாக மாறிவிடுவதாக'க் கதையளக்கிறார்கள். "இந்த சமூகப் பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளைத் தீர்த்துவிட்டால் நக்சலியம் ஒழிந்துவிடும்' என்று கனாக் காண்கிறார்கள். வேலையின்மை, வறுமை காரணமாக நக்சலியம் பரவுகிறது (திருட்டு, விபச்சாரம் போன்ற கிரிமினல் குற்றங்கள் பரவுவதைப் போல) என்று கூறுவதன் மூலம் நக்சல்பாரி அரசியலையே கிரிமினல் குற்றமாகச் சித்தரிக்கிறார்கள்.
//
வேலையில்லா பட்டதாரிகளும் விரக்தியான இளைஞர்களும்தான் நக்ஸல்பாரிகளாகவும், மத பயங்கரவாதிகளாகவும், ஆனார்கள். சமூகத்தில் வேலைவாய்ப்பு பெருக பெருக நக்ஸலிசம் மட்டுமல்ல, பொதுவாகவே எந்த எதிர்ப்பு அரசியல் உணர்வும் குறைகின்றது.
நக்ஸல்பாரி அரசியல் கிரிமினல் குற்றம்தான். ஏனெனில், ஒரு இயக்கம் என்ன காரணத்தினாலும் இன்னொரு மனிதனது உயிரை பறிக்க உரிமை அற்றது. அது நக்ஸல்கள் கொல்வதாக இருந்தாலும், அது மத பயங்கரவாதிகள் குண்டு வைப்பதாக இருந்தாலும் அது ஒன்றுதான்.
வன்முறையை தன் வழியாகப் பகிரங்கமாக அரசியலாக ஏற்கும் ஒவ்வொரு இயக்கமும் கடுமையாக ஒடுக்கப்படவேண்டும். வார்த்தைகள் மூலம் தங்களது வாதத்தை சொல்ல முடியாவதவர்கள், வரப்போகும் கற்பனை கம்யூனிஸ சமுதாயத்திற்காகவோ, அல்லது கிறிஸ்துவின் இரண்டாம் வருகை பொன்னுலகுக்காகவோ, உழைத்துப் போராடி வாழும் பொதுமக்களைக் "களையெடுப்பதையோ" அல்லது மதவெறி காரணமாக, தன் மதத்தை சாராதவர்களை கொல்வதையோ ஒருபோதும் அங்கீகரிக்க முடியாது. அத்தகைய இயக்கங்களை வளரவும் விடக் கூடாது.
நீங்களோ இத்தகைய கொலைகளை உங்களது கொள்கை வழியில் சரியானது என்று முழுமனதாக நம்புகிறீர்கள்.
இப்படிக் கொலை வெறிக் கொள்கையைத் தாமே கொண்டு உள்ளவர்கள் எந்த தார்மீக அடிப்படையில் அல்லது என்ன தர்க்கப்படி இந்தியாவிலும் மற்ற நாடுகளிலும் நடக்கும் வன்முறையை கண்டிக்க உரிமை பெறுகிறீர்கள்? நீங்கள் இன்னமும் நினைத்தவர்களை எல்லாம் கொல்லும் சக்தியைப் பெறவில்லை என்பதால் உங்கள் படுகொலைத் திட்டங்கள் நெறியற்றவை என்பது மறைந்து விடுமா என்ன?
//
விரக்தியுற்றவர்கள்தான் நக்சல்பாரிகளாகிறார்கள் என்ற கூற்று உண்மையாயிருப்பின், தற்கொலை செய்து கொண்ட ஒரு லட்சம் விவசாயிகளும் நக்சல்பாரிகளாகியிருக்க வேண்டும். நக்சல்பாரிகளை உந்தித் தள்ளும் உணர்ச்சி, விரக்தி அல்ல; அது சமூக அநீதிகளுக்கு எதிரான ஆவேசம். அவர்களை வழிநடத்துவது மார்க்சியம்லெனினியம் என்ற அறிவியல் பார்வை. நக்சல்பாரிகள் சமூகத்தைத் தம் தோளில் சுமப்பவர்கள், மக்கள் நலனுக்காகத் தம் சொந்த வாழ்வின் இன்பங்களைத் தாமே முன்வந்து துறப்பவர்கள். நக்சல்பாரிகள் விரக்தியுற்ற இளைஞர்களுமல்ல, கம்யூனிசம் சோற்றால் அடித்தால் செத்துவிழும் கொள்கையுமல்ல.
//
தற்கொலை செய்துகொண்ட விவசாயி ஒரே ஒருவராக இருந்தாலும், அந்த அரசு கலைக்கப்படும் இதே இந்திய மக்களால். கலைக்கப்பட்டும் இருக்கிறது.
ஆனால், கலைக்கவே முடியாத, ராணுவ சர்வாதிகாரத்தின் கீழ், செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்ட பஞ்சத்தினால் செத்த சோசலிஸ விவசாயிகள் பற்றி அதே நேர்மையுடன் உங்களால் எழுத முடியுமா?
முட்டாள்கள் தடுக்கி விழுவார்கள் என்று சொல்கிறோம் என்று வையுங்கள். உடனே அனைத்து முட்டாள்களும் தடுக்கித்தான் விழுவார்கள் என்று சொல்கிறோம் என்றா எடுத்துக் கொள்வது? அபாரமாகத்தான் வேலை செய்கிறது உங்கள் கற்பனை? (அது நையாண்டி. ஏதோ உண்மையிலேயே பாராட்டுகிறேன் என்று கருத வேண்டாம். உங்களால் சின்ன வாதங்களையே பின்பற்ற முடியவில்லை என்பது எனக்கு ஓரளவு உங்கள் மன ஆரோக்கியம் பற்றிக் கவலைப் பட வைக்கிறது. ஆந்திராவிலும், ஒரிஸ்ஸாவிலும் நக்சல்பாரிகளாக ஆனவர்களில் பட்டினியைச் சந்தித்த விவசாயிகளில் யாருமே இல்லையா என்ன? கட்டாயம் இருப்பார்கள்-
நக்ஸல்பாரிகள் சமூக அநீதிகளால் உருவாகிறார்கள் என்று நீங்கள் சொல்லிக்கொள்வது ஒரு சந்தர்ப்ப வாதம். நக்ஸ்ல்பாரிகள் தங்களது கொலைகளை நியாயப்படுத்திக்கொள்ள சொல்லும் ஒரு சாக்கு. அவ்வளவுதான்.
என்னுடைய வருத்தம் என்னவாக இருந்தாலும், மற்றொரு அப்பாவி மனிதன் மீது என்னுடைய வன்முறையை பிரயோகிப்பது சரியல்ல என்று ஒப்புக்கொள்ளும் அமைப்புதான் மக்களது அமைப்பு. அந்த அமைப்பாக நீங்கள் ஆகும்போது அதுபற்றி பேசலாம்.
ஆனால், மத பயங்கரவாதிகள் கூறுவதும், மார்க்ஸிய பயங்கரவாதிகள் கூறுவதும் ஒன்றேதான் என்னும்போது இன்னும் உங்கள் இரு கூட்டங்கள் மீதும் மக்களுக்குப் பயம்தான் அதிகரிக்கிறது. மத பயங்கரவாதிகள் கூறுகிறார்கள் ‘நீ நான் கும்பிடும் தெய்வத்தை வணங்காதவன் என்ற குற்றம் இழைப்பவன். அதனால் உன்னைக் கொல்வது நியாயமானது.’
கம்யூனிஸ பயங்கரவாதிகள் கூறுகிறார்கள்‘நீஎன்னுடைய கற்பனை உலகத்தை அங்கீகரிக்காதவன். அதுவே உன் குற்றம், அதனால் உன்னை களையெடுப்பது நியாயமானது. உன்னைக் கொல்வோம்.’ இவ்வாறான வாதங்கள், மேலும் மேலும் சமூக அநீதிகளைத்தான் கொண்டுவரும். கொண்டு வந்திருக்கிறது.
ஏனேனில் மார்க்சியம் கிறிஸ்துவ இறையியல் போன்று, கற்பனையில் பொன்னுலகம் படைக்கும் கற்பனைவாதம், கருத்துமுதல்வாதம். இதை மக்கள் மீது திணித்தே தீர்வேன் என்னனம் நக்ஸல்பாரிகள் சமூகத்தின் கேன்ஸர்கள். மக்கள்நலனுக்காகச் செய்கிறோம் என்று அந்த மக்களையே கொன்று புதைகுழிக்குள் அனுப்புபவர்கள். அவ்வாறு கொன்றபின்னால், அந்த பிணத்திடமே, உன் நலனுக்காகத்தான் உன்னை கொன்றோம் என்று சொல்லும் பிளவாளுமை கொண்ட மனநலம் பிசகியவர்கள். கம்யூனிஸம் சோற்றால் அடித்தால் செத்துவிழும் கொள்கையாக இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால் என்ன செய்வது? எல்லா மனம் பிறழ்ந்தவர்களும் தங்களே வரித்துக்கொண்ட உலகத்தில் நியாயவான்களாகவே இருக்கிறார்கள்.
//
நக்சல்பாரிகளின் அரசியலைத் தவறு என்று யாராலும் வாதாட முடியாது. நக்சல்பாரி இயக்கத்தின் ஒரு சாதாரணத் தொண்டன் எழுப்பும் அரசியல் கேள்விக்கு எந்த ஓட்டுப் பொறுக்கித் தலைவனாலும் பதில் சொல்ல முடியாது. நக்சல்பாரிகளை அரசியல் ரீதியாக எதிர்கொள்ள ஆளும் வர்க்கம் அஞ்சுகிறது. எனவேதான் அச்சுறுத்துகிறது, அவதூறு செய்கிறது, மக்களிடமிருந்து தனிமைப்படுத்த முயற்சி செய்கிறது.
//
மனநலம் பிறழ்ந்தவர்கள் என்று சொல்லி நான்கு வரிகள் தாண்டுவதற்குள் அதை நிரூபிக்க ஒரு வரியை எழுதி விட்டீர்கள். முன்னால் சொல்லிய படி உண்மையிலேயே உங்களுக்கு நகைச்சுவை உணர்வு கூடுதல்தான். ‘நக்சல்பாரிகளின் அரசியலைத் தவறு என்று யாராலும் வாதிட முடியாதா’? ஏன்? எது தடுக்கும்? நான் இதோ வாதிட்டுக் கொண்டிருக்கிறேனே. இந்தியாவில் உள்ள சிறு நில விவசாயிகளில் 90 சதவீதத்துக்கு மேல் உங்களை மறை கழண்டவர்கள் என்றுதானே கருதுகிறார்கள். இல்லாவிடில் எதற்கு நேற்று வந்த அரசியல் வாதி பின்னாலெல்லாம் ஓடுகிறார்கள். (உதா: விஜய்காந்த், ராகுல் காந்தி, ப்ரியங்கா, தயாநிதி மாறன்) பல பத்தாண்டுகளாகத் தொண்டை வறளக் கத்திக் கொண்டு, காகிதத்தில் மசியைத் தடவி லட்சக்கணக்கான காகிதங்களை வீணாய் அடித்து உங்கள் புராணத்தை விற்கப் பார்க்கிறீர்கள், ஒரு பயல் லட்சியம் செய்கிறானா? ஐயா, நாற்பதாண்டுகளாக அலைகிறீர்கள் அரசியல் அதிகாரம் வேண்டும் என்று, சரி ஒரு மாதம் ஆண்டு பாருங்கள் என்று உங்களைக் கூப்பிட்டு ஒரு முனிசிபாலிடியாவது, பஞ்சாயத்தாவது கொடுக்கிறார்களா? உங்கள் அரசியல் உதவாக்கரை அரசியல் என்பதால்தானே அதை அலட்சியம் செய்கிறார்கள். அவர்கள் ‘அட போங்கப்பா, பொழைப்பத்த பசங்க’ என்று விரலால் தள்ளுகிறார்களே, அதில் எந்தப் பகுதி உங்களுக்கு இன்னமும் புரியவில்லை?
நக்ஸல்பாரி அரசியல் தவறு என்று நான் வாதாடுகிறேன். நான் கேட்ட கேள்விகள் இங்கே இருக்கின்றன. நக்ஸல்பாரி இயக்கத்தின் எந்த ஒரு கொலைவெறியனாலும், தலைவனானாலும் அவற்றுக்கு பதில் சொல்ல முடியாது.
அதனால்தான், என்னை போன்ற பொதுமக்களை நக்ஸல்பாரி இயக்கங்கள் கொலைவெறி கொண்டு துப்பாக்கி எடுத்து வன்முறைமூலம் வாயை மூடவைக்க முயல்கின்றன
ஓட்டுப்பொறுக்கித் தலைவனே இந்தியாவின் உன்னதமான தலைவன். அவனே மக்களின் ஓட்டுக்களை ஒவ்வொன்றாக பொறுக்க விழைகிறான். ஒவ்வொரு ஓட்டுக்கும் அவன் தன்னை மக்களின் பிரதிநிதியாக ஆக்கிக்கொள்ள வேண்டியவன். அவனே உண்மையான மக்கள்தலைவன். அல்ல, அந்தச் சொல் தவறான சொல், அவனே மக்கள் பிரதிநிதி.
மக்கள் வீசும் ஓட்டுக்களை பொறுக்கும் உன்னத மக்கள் பிரதிநிதிகளுக்குத் தலைவணங்குகிறேன்.
//
பெரியகுளம் சம்பவத்தையொட்டி நக்சல்பாரிகளுக்கு எதிராக அரசும் ஊடகங்களும் மேற்கொண்டு வரும் பொய்ப்பிரச்சாரத்தை நாம் முறியடிக்க முடியும். ஆனால், மேற்கூறிய பிரச்சாரங்கள் மக்கள் மத்தியில் எடுபடவில்லையென்றோ, மாவோயிஸ்டுகளின் "ஆயுதப் போராட்டத்துக்கான' நியாயத்தை தமிழக மக்கள் புரிந்து கொண்டு விட்டார்கள் என்றோ அதற்குப் பொருள் அல்ல. பெரியகுளம் சம்பவத்தையொட்டி மாவோயிஸ்டு கட்சியின் தமிழ் மாநிலக் குழு வெளியிட்டிருக்கும் அறிக்கையே இதற்குச் சான்று கூறுகிறது.
""மாவோயிஸ்டுகளின் கொள்கைகளையும் இலட்சியங்களையும் மறைத்து விட்டு அவர்களை வெறும் ஆயுத மோகம் கொண்ட தீவிரவாதிகளாகக் காட்ட ஊடகங்கள் முயற்சிக்கின்றன''... ""ஆயுதப் போராட்டத்திற்கான சிறிய தயாரிப்புகளையே பெரும் பயங்கரவாதமெனச் சித்தரித்துப் பயங்கரவாத பீதியை உருவாக்கி வருகிறது கருணாநிதி அரசு'' என்று கூறும் அந்த அறிக்கை, ""மாவோயிஸ்டுகள் யார், அவர்கள் ஏன் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்?'' என்று சுருக்கமாக விளக்குகிறது.
"மாவோயிஸ்டுகள் யார், அவர்களுடைய கொள்கை என்ன, அவர்கள் ஏன் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்' என்பதையே மக்களுக்கு விளக்கிப் புரியவைக்க வேண்டும் என்ற நிலையில் இருக்கும் ஒரு அமைப்பு, ஆயுதப் போராட்டத்தைத் தொடங்கிவிட்டதாகக் கூறுவது சிறுபிள்ளைத்தனம் என்பதை விளக்கத் தேவையில்லை. தமிழகத்தில் கடந்த 7 ஆண்டுகளில் இவர்கள் சுற்றி வளைத்துக் கைது செய்யப்படுவது இது மூன்றாவது முறை.
//
"ஆயுதப் போராட்டத்திற்கான சிறிய தயாரிப்புகளையே".. ஓஹோ பெரிய தயாரிப்புகள் செய்யும் போது போலீசுக்கு சொல்லி அனுப்புவார்களா?
ஏன் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள் என்று விளக்கும் ஒரு கட்சி ஆயுதப்போராட்டத்தை துவங்கிவிட்டதாக நினைக்காமல் என்ன செய்யமுடியும்? சற்றே எழுதியதை படித்து பார்த்தால், எழுதியதன் அபத்தம் விளங்கும்.
//
பேருந்து எரிப்பு சம்பவத்தின் தொடர்ச்சியாக சனவரி, 2000இல் தோழர் ரவீந்திரனை போலீசு காவலில் வைத்து சித்திரவதை செய்து சுட்டுக் கொன்று விட்டு, அதனை மோதல் கொலை என்று புளுகியது போலீசு. அது தி.மு.க. ஆட்சிக்காலம். பின்னர், நவம்பர், 2003இல் தருமபுரி மாவட்டம் ஊத்தங்கரை வட்டாரத்தில் 26 தோழர்கள் கைது செய்யப்பட்டு பொடாவில் சிறை வைக்கப்பட்டனர். தோழர் சிவா சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார் அது ஜெயலலிதா ஆட்சிக் காலம். இப்போது பெரியகுளம் சம்பவம்.
பெரியகுளத்தில் நடந்தது என்ன? என்பது பற்றி மாவோயிஸ்டு கட்சி வெளியிட்டுள்ள அறிக்கை எதுவும் கூறவில்லை. ஆனால், முன்னர் ரவீந்திரன் கொலை செய்யப்பட்டபோதும், ஊத்தங்கரையில் 26 பேர் சுற்றி வளைத்துக் கைது செய்யப்பட்ட போதும், மக்கள் ஆதரவு அடித்தளம் கூட இல்லாமல் ஆயுதக் குழுக்களைக் கட்டும் இவர்களுடைய சாகசவாதம் பற்றி நாம் விமரிசித்தோம். மாவோயிஸ்டுகள் கோபப்பட்டார்கள். தருமபுரி மாவட்டத்தில் ஏராளமான மக்களைத் திரட்டியிருப்பதாகவும், அம்மாவட்டம் ஒரு ஆயுதப்போராட்ட முனையாக உருவாகியிருப்பதாகவும் வலிந்து வாதாடினார்கள்.
//
இதன்மூலம் நீங்கள் சொல்வது தெள்ளென தெரிகிறது. மக்களை வெறியேற்றி அவர்களை முழுநேர கொலைகளுக்குத் தயார் செய்யவேண்டும் பிறகுதான் ஆயுத போராட்டம் என்ற உங்கள் உளறல் உங்களை நன்றாகவே காட்டிக்கொடுக்கிறது.
ஆகவே ஆயுதம் தாங்கிக் கொல்வது உங்களுக்கு தவறான செயல் இல்லை. ஆகவே, அவர்கள் இன்றைக்கே கொல்வேன் என்று சொல்கிறார்கள். நீங்கள் சற்று காலம் கழித்து கொல்லலாம் என்று சொல்கிறீர்கள். அவ்வளவுதான்.
ஆகவே நீங்கள் இருவருமே ஒரே வன்முறை குட்டையில் ஊறும் விஷ மட்டைகள்.
பிறகு ஏன் போலிஸ் உங்களையும், மாவோயிஸ்டுகளையும் கொல்வது தவறு என்று சொல்கிறீர்கள்? உங்கள் கொள்கையையேதான் உங்கள் பால் திருப்புகிறார்கள் போலிசார்?
//
தற்போது பெரியகுளம் பகுதி! இங்கே மாவோயிஸ்டு அமைப்பிற்கு மக்கள் மத்தியில் அரசியல் ரீதியான செல்வாக்கு ஏதும் இல்லை. அன்றைய சம்பவத்தில் இவர்களுக்கு ஆதரவு கொடுத்ததற்காக அந்த வட்டாரத்து மக்கள் யாரும் கைது செய்யப்பட்டதாகவும் செய்தி இல்லை.
""மலைத்தொடர்கள், காட்டுப் பகுதிகள், பாதுகாப்பான மறைவிடங்கள் கொண்ட காட்டுப்பகுதிகளாக இருந்தால் போதும்; அங்கே ஆயுதக்குழுக்களைக் கட்டிவிடலாம், ஆயுதப்போராட்டத்தைத் தொடங்கிவிடலாம்'' என்று சிந்திக்கும் அளவுக்கு புவியியல்தான் இவர்களை வழிநடத்துகிறது; அரசியல் வழிநடத்துவதாகத் தெரியவில்லை. அரசியல் கண்ணோட்டம் ஏதுமற்ற இந்த அசட்டுத்தனமான நடவடிக்கையை இவர்கள் தம்முடைய சொந்த விவகாரமாகக் கருதிக் கொள்கிறார்கள். ""நாங்கள் போராடுகிறோம், நாங்கள் தியாகம் செய்கிறோம், உனக்கென்ன நட்டம்?'' என்ற சாகசவாதிகளுக்கே உரித்தான மனோபாவம்தான் இவர்களுடைய சிந்தனையை வழிநடத்துகிறது.
""கம்யூனிஸ்டுகள் தம்முடைய நடவடிக்கைகள் ஒவ்வொன்றுக்கும் மக்களுக்கு விளக்கமளிக்கக் கடமைப்பட்டவர்கள்'' என்ற மிக எளிய உண்மை கூட, எதிரிகளின் அவதூறுப் பிரச்சாரம் தொடங்கிய பின்னர்தான் இலேசாக இவர்களுக்குப் புரியத் தொடங்குகிறது.
//
எந்த மக்களுக்கு "விளக்கம்" அளிப்பீர்கள்? கொல்லப்பட்டவர்களுக்கா? இன்னும் உயிருடன் இருக்கும் மக்களுக்கா? விளக்கம் அளித்து விட்டுச் சுட்டுத் தள்ளினால் சுடப்படும் மனிதருக்கு மிகவும் மகிழ்வாக இருக்கும் என்று கருதி விட்டீர்களோ? ஒரு முறை உங்கள் காலைப் பார்த்து உங்கள் துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொள்ளுங்கள். அதை விடப் பல் மடங்கு அதிகம் துன்பம் உயிரை இழப்பது என்பது. அதை ஒரு முறை அனுபவித்துப் பாருங்கள் புரியும்.
//
எனவேதான் ""மாவோயிஸ்டுகள் ஏன் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்?'' என்று தங்களுடைய அறிக்கையில் மக்களுக்கு விளக்கம் தருகிறார்கள். ""சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலம், கோக், பெப்சி, ரிலையன்சு, குஜராத் படுகொலைகள்..'' என்று ஒரு நீண்ட பட்டியலைக் கூறி ""இத்தகைய பயங்கரவாதங்களை எதிர்த்து ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் ஆயுதம் ஏந்துவது பயங்கரவாதமல்ல. அத்தகைய மக்கள் புரட்சிக்குத் தலைமை ஏற்கவே மாவோயிஸ்டுகள் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்'' என்கிறது அவர்களது அறிக்கை.
மேற்கூறிய பிரச்சினைகளுக்காக ஏற்கெனவே மக்கள் புரட்சி நடந்து கொண்டிருக்கிறதாம்! அதற்கு இவர்கள் தலைமை தாங்குகிறார்களாம்! புரட்சிக்குத் தலைமை தாங்கும் கம்யூனிஸ்டுகள், புரட்சியில் ஈடுபட்டிருக்கும் மக்களுக்குத் "தன்னிலை விளக்கம்' தந்து புரிய வைப்பதை நாம் இப்போதுதான் கேள்விப்படுகிறோம்.
//
நன்றி. இதே வகையாகத்தான் சற்று முன்னர் இதே கட்டுரையில் "தனியார் மயத்துக்கு எதிராக கிளர்ந்தெழும் மக்களை" பற்றி உங்கள் வரியும் இருந்தது. அதனால்தான் ஒரே குட்டையில் ஊறிய விஷ மட்டைகள் என்றும் நான் முடிவு சொன்னேன்.
//
சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலமாக இருக்கட்டும், பிற தனியார்மய நடவடிக்கைகளாக இருக்கட்டும், அவற்றுக்கு எதிரான தன்னெழுச்சியான மக்கள் போராட்டங்கள் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. இந்த அரசமைப்பின் வரம்புக்குள்ளேயே தத்தம் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்கு பல்வேறு மக்கட்பிரிவினர் நடத்தும் இத்தகைய போராட்டங்கள் அவை போர்க்குணமிக்கவையாக இருப்பினும் பொருளாதாரப் போராட்டங்களே.
//
அவை பொருளாதார போராட்டங்கள் மட்டுமின்றி, ஓட்டுப்பொறுக்கி அரசியலின் காரணமாக உருப்படியான விளைவைத்தரும் போராட்டங்களாகும். மேலும் பொருளாதாரம்தான் அரசியல் என்பதுதானே உங்கள் இறைதூதரின் அடிப்படை வாதமே. அதை எப்படி மறந்தீர்கள்?
பொருளாதாரப் பிரசினைகளுக்கு பொருளாதாரப் போராட்டம் நடத்தாமல் மக்கள் என்ன செய்வார்கள்? உங்கள் புரட்சி வெடித்து மலர்ந்து இந்தியாவில் ஒரு சைபீரியாவையும், ஸ்டாலினையும், நள்ளிரவு கைதுகளையும் உருவாக்கும் வரை மக்கள் சகித்துக் கொண்டு, எந்த ஜனநாயகப் போராட்டமும் நடத்தாமல் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறீர்கள் இல்லையா? கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு இன்றைய பிரசினைகளைத் தீர்ப்பதில், மக்களுக்கு உடனடி நிவாரண முயற்சிகள் வழங்குவதில் பிரசினை தான். ஏனென்றால் அது வெறும் சீர்திருத்தம் தான். மக்களுக்கக புரட்சி என்பது போய், புரட்சிக்காக மக்கள், புரட்சி வரும் வரையில் கஷ்டபடடுங்கள் என்று சாபம் வழங்கும் உங்கள் மனநோய்தான் மார்க்ஸிய-மாவோயிச மனநோயோ?
//
மறுகாலனியாக்க எதிர்ப்பு என்ற அரசியல் கண்ணோட்டமோ, இந்த அரசமைப்பைத் தூக்கியெறிய வேண்டுமென்ற இலட்சியமோ அத்தகைய போராட்டங்களுக்கு இல்லை. அத்தகைய அரசியல் முழக்கங்களை முன்வைத்து மக்களைத் திரட்டுவதுதான் கம்யூனிஸ்டுகளின் கடமை. புரட்சிக்கு மக்களை அணிதிரட்டுவது என்பதன் பொருள் இதுதான். இப்படிப்பட்ட புரிதலோ, இவ்வாறு மக்களைத் திரட்ட முடியும் என்ற நம்பிக்கையோ மாவோயிஸ்டுகளுக்கு இல்லை.
//
ஏன் இந்த அரசமைப்பை தூக்கி எறியவேண்டும்? ஏன் மக்கள் அவ்வாறு நினைக்கவேண்டும்? தெருமூலையில் விளக்கொளி இல்லை, தெருக்கள் சரியாக இல்லை என்பது மக்களின் கோரிக்கையாக இருந்தால், அவர்கள் ஒவ்வொரு ஐந்தாண்டுகளும் மக்களிடம் வந்து ஓட்டு பொறுக்க வரும் உன்னத மக்கள் பிரதிநிதிகளிடம் கேட்கிறார்கள். "அய்யா உனக்கு ஓட்டுப்போடுகிறோம். ஆனால் சாலையை சரி செய், சாலையில் விளக்கொளி போடு" என்று கேட்கிறார்கள். அல்லது அத்தனை நாட்கள் காத்திருக்கத் தேவை கூட இல்லை. ஐந்தாண்டுகளில் பல முறை அந்தப் பிரதிநிதியைச் சந்தித்துத் தம் கோரிக்கையை நிறைவேற்றக் கோரி வற்புறுத்த அந்த மக்களுக்கு உரிமையும், கடமையும் உள்ளன. அதை அம்மக்கள் எப்படிப் பயன்படுத்துகிறார்கள் என்பது செயல் சாமர்த்தியம் சார்ந்தது. ஆயுதம் தாங்கி பெரும் போர் நடத்தச் சாமர்த்தியம் உள்ள வராக அம்மக்களைக் கற்பனை செய்கிறீர்கள், ஒரு சாதாரண எம் எல் ஏ வையோ அல்லது கார்ப்பரேசன் அதிகாரியையோ போய் விரட்டி வேலை வாங்கிக் கொள்ள அவர்களுக்கு முடியாதா? என்ன ஐயா கதை இது?
அந்த மக்கள் பிரதிநிதிகள் ஐந்தாண்டுகள் பிரதிநிதியாக இருக்கும்போது அந்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றலாம், நிறைவேற்றாமல் போகலாம். அப்போது அந்த மக்களிடம் அந்த அரசியல்வாதி திரும்ப வந்துதான் ஆகவேண்டும். காலதாமதமாக நடக்கலாம். இந்த ஐந்தாண்டுகள் கழித்து அடுத்த ஐந்தாண்டுகளில் நடக்கலாம். ஆனால், நடக்கும். அந்த மக்களிடமிருந்து பிரச்னை இல்லாமல் வெற்றி பெற விரும்பும் மக்கள் பிரதிநிதி மக்கள் கேட்டுக்கொண்டதை நிச்சயம் செய்வார்.
ஆனால், நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள்? புரட்சி வந்துவிடும். புரட்சி வரும் வரைக்கும் தெருவில் விளக்கொளி வராது. சாலை உருப்படியாக இராது. புரட்சி வந்ததும், ஆட்டமாட்டிக்காக எல்லா தெருக்களிலும் விளக்கு எரியும். எல்லா இடங்களிலும் புத்தம்புது சாலைகள் வந்துவிடும் என்று சொல்கிறீர்கள். அந்த புரட்சி வருவதற்காக எல்லோரும் உங்கள் கட்சியில் சேரவேண்டும் என்று சொல்கிறீர்கள். எவன் சேருவான் உங்கள் கட்சியில்? கையில் இருக்கும் கலாக்காய், மேலே இருக்கும் பலாக்காயை விட மேல் என்பது மக்களுக்கு தெரியாதா? அடைந்தால் மகாதேவி இல்லையேல் மரணதேவி என்று ஒரு கும்பல் உங்கள் பின்னால் வரும். இறுதியில் மரணத்தை தழுவும். அது தியாகமாக உங்களால் பாராட்டப்படும். இது தேவையா? இன்றைக்கே அந்த தெருவிளக்கொளியை கொண்டுவர அதிகாரிகளை சந்தித்தும், பிரதிநிதிகளை சந்தித்தும் நீங்கள் ஏன் வேலை செய்யக்கூடாது?
எவ்வளவு குறைபாடுள்ளதாக இருந்தாலும் ஜனநாயகம் மக்களுக்கு நல்லது. குறைபாடுகள் இல்லாத ஜனநாயகம் உலகத்தில் எங்கும் இல்லை.
ஜனநாயகம் குறைபாடுகள் கொண்டிருக்கிறது என்று நீங்கள் சொல்வதை வைத்து கம்யூனிஸ அடக்குமுறையையையும் அராஜகத்தையும் ஆயுத போராட்டத்தையும் அனார்கியையும் மக்கள் ஏற்றுக்கொள்வார்கள் என்று கனவு காண்கிறீர்கள்.
இந்த ஜனநாயகத்தின் குறைபாடுகளை அடையாளம் காணுங்கள். அதனை நீக்க ஜனநாயக முறைகளை நல்ல வழியே பின்பற்றி முயற்சி செய்யுங்கள். ஏதோ உங்களையே சாகச வீரர்களாகவும், வஜ்ஜிரம் போல உறுதி உள்ளவர்களாகவும் எல்லாம் பாரதம் பாடுகிறீர்களே, அந்த வீர தீர சாகசங்களை எல்லாம் இந்த சுண்டைக்காய் எம் எல் ஏக்களையோ, அரசு அலுவலர்களையோ, மந்திரிகளையோ கிடுக்கிப் பிடி போட்டு வாக்குறுதியை நிறைவேற்ற வைக்கும் செயல் சாமர்த்தியம் பெறப் பயன்படுத்துங்கள்.
ஆக்க பூர்வமாக அமைப்பை வளர்த்து விட முயலுங்கள். எப்போதும் எதை அழிக்கலாம் என்று அலையாதீர்கள். அது மனநோய். மார்க்ஸ், லெனின், ஸ்டாலின், மாவோ என்று நீங்கள் கட்டிச் சேர்க்கும் ஒவ்வொருவரும் ஒரு மனநோயாளிதான். நல்லதையே பார்க்கத் தெரியாத மடையர்கள். இருட்டையே ஒளி என்று வாதிட்ட மூடர்கள். அது அழிவுப் பாதை. நீங்கள் உங்களை அழித்துக் கொள்ள அனைத்து உரிமையும் உங்களுக்கிருக்கிறது. மக்களை அழிவுப்பாதையில் தள்ளாதீர்கள்.
அந்த உரிமை உங்களுக்குக் கிடையாது. நீங்கள் ஜனநாயக அமைப்பின் அனைத்துத் தற்காப்பு வழிகளையும் பயன்படுத்தி களை எடுக்கத்தான் படுவீர்கள்.
இந்த ஜனநாயகத்தின்மூலம் மக்கள் மேலும் வசதி வாய்ப்புகள் பெற முயற்சி செய்யுங்கள். இந்த ஜனநாயகத்தை அதன் மூலம் செழுமை படுத்துங்கள். அது உண்மையிலேயே மக்களுக்கு உழைப்பதாகும்.
//
மாறாக, மக்களை அரசியல் படுத்த ஒரு விபரீதமான முறையைக் கடைப்பிடிக்கிறார்கள், மாவோயிஸ்டுகள். தத்தம் கோரிக்கைகளுக்காக மக்கள் போராடும்போது அவற்றில் கலந்து கொண்டு, அப்போராட்டங்களையே போலீசுடனான மோதலாக மாற்றினால், நிராயுதபாணிகளான மக்களோ போலீசின் அடக்குமுறையை எதிர்கொண்டு செய்வதறியாமல் திகைத்து நிற்பார்கள்; இப்படியாக "அரசு என்பது அடக்குமுறைக் கருவி' என்ற உண்மையை மக்களுக்கு அனுபவபூர்வமாக புரிய வைத்து விடலாம் என்று நம்புகிறார்கள். இப்படியான செயல்கள் மூலம் அவர்கள் மத்தியிலிருந்து முன்னணியாளர்கள் சிலரைத் தமது "ஆயுதக் குழுக்களுக்கு' வென்றெடுக்கிறார்கள். இதுதான் மக்களைப் புரட்சிக்கு அணிதிரட்ட மாவோயிஸ்டுகள் வகுத்திருக்கும் வழிமுறை.
//
இது தவறு என்று சொல்வதற்கு மனம் நிறைந்த என்னுடைய நன்றி. இது ஒரு கேவலமான உத்தி மட்டுமல்ல, இது தீவிரவாதத்தையும் வன்முறைச் சூழலையும் ஒரு மாயச்சுழல் போல உருவாக்கும் உத்தி. அனார்க்கியை உருவாக்க விழையும் பயங்கரவாதிகள் செய்யும் உத்தி. அப்பாவிப் பொதுமக்கள் போலீஸால் சுடப்பட்டு சாவதில் தங்களது அரசியல் சக்தியை வளர்த்துக்கொள்ள விரும்பும் கேடுகெட்ட அரசியல்வியாதிகள் செய்யும் உத்தி.
//
சில சிறப்பான நிலைமைகளில் ஆந்திரம் மற்றும் தண்டகாரண்யாவின் பழங்குடி மக்கள் மத்தியில் தாங்கள் பெற்றிருக்கும் ஆதரவைக் காட்டி, அதனை மக்களின் ஆயுதப் போராட்டம் என்று சித்தரிக்கிறார்கள் மாவோயிஸ்டுகள். இதையே நாடு முழுவதற்கும் விரிவாக்க வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார்கள்.
அந்த மக்கள் ஆதரவின் தன்மை என்ன? அது அரசியல் ரீதியான ஆதரவல்ல. ""நம்முடைய கோரிக்கைகளுக்காக நக்சல்பாரிகள் உயிரைக் கொடுக்கிறார்கள்'' என்ற அறவுணர்வின் அடிப்படையில் பழங்குடி மக்கள் வழங்கும் ஆதரவு. இத்தகைய ஆதரவு மக்களிடம் அரசியல் உணர்வை வளர்ப்பதில்லை. மாறாக, அதனை இல்லாமல் செய்து, மக்களை வெறும் பார்வையாளர்களாக்கி விடுகிறது.
//
பழங்குடிமக்கள் உதவி பெறவேண்டிய சூழ்நிலையில் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு அரசாங்க உதவியும் அவர்களது நிலப்பாதுகாப்பும் தேவை என்பதை நானும் மறுக்கவில்லை. இது சேவை நிலையங்கள் கல்வி அமைப்புகள் மூலம் அந்த பழங்குடியினர் மத்தியில் அவர்களது கலாச்சாரம் மொழி ஆகியவற்றுக்கு பங்கம் நேராதவாறு அவர்கள் மத்தியில் கல்வியை அதிகரித்து, அதன் மூலம் அவர்களுக்கு தங்களுக்கு இந்திய நாட்டில் என்ன என்ன உரிமைகள் இருக்கின்றன என்று தெளிய வைப்பதன் மூலமே அவர்களது பிரதிநிதிகளும் அவர்களது குரலுக்கு செவி சாய்ப்பார்கள். அந்த வேலையை நீங்கள் செய்யலாமே? ஆயுதப் புரட்சி என்பது நூறாண்டு முயற்சி, அதைச் செய்யத் தயாராக இருக்கும் நீங்கள், ஒரு பத்தாண்டு முயற்சியில் இந்த ஆதிவாசிகளை எல்லாம் மேலேற்ற முடியும்.
//
சமீபத்தில் சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலங்களுக்கு எதிராக மாவோயிஸ்டுகள் அறிவித்த "பந்த்'இல் ஆந்திரத்தில் எவ்வித சம்பவமும் இல்லை என்கின்றன பத்திரிகைச் செய்திகள். சட்டிஸ்காரிலோ தொலைபேசி கோபுரம் தகர்ப்பு, மின் கோபுரம் தகர்ப்பு என்பன போன்ற சில இராணுவ நடவடிக்கைகள்தான் நடந்துள்ளன. மக்களின் அரசியல் உணர்வை அமைப்பாக்கிக் காட்டுகின்ற போராட்ட வடிவமான "பந்த்' என்ற நடவடிக்கை, செயலூக்கமிக்க பங்கேற்பின் மூலம் அவர்களுடைய வர்க்க உணர்வை இன்னும் மேம்பட்ட தளத்துக்கு உயர்த்தவேண்டிய ஒரு அரசியல் நடவடிக்கை, அதன் பொருளை இழந்து ஆளும் வர்க்கத்துக்கு "தொந்திரவு தரும் நடவடிக்கையாக'ச் சுருங்கிவிட்டதை நாம் காண்கிறோம்.
ஆந்திரத்தில் தங்கள் அமைப்பிற்குப் பின்னடைவு ஏற்பட்டிருப்பதாக ஒப்புக் கொள்கிறார் மாவோயிஸ்டு கட்சியின் மத்தியக் குழு உறுப்பினர், தோழர் சோனு. (பீப்பிள்ஸ் மார்ச், ஜூலை, 2007) ஆனால், இந்தப் பின்னடைவு குறித்தும்கூட அவர்கள் இராணுவ ரீதியாகப் பரிசீலிக்கிறார்களேயன்றி, அரசியல்ரீதியாகப் பரிசீலிப்பதில்லை.
""அங்கே மாவோயிஸ்டுகள் ஏற்கெனவே நிலைநாட்டியிருப்பதாகக் கூறிக் கொள்ளும் "மக்கள் அதிகாரத்தைப்' பாதுகாத்துக் கொள்ள மக்கள் போராடுகிறார்களா? ராஜசேகர் ரெட்டி அரசுடன் பேச்சுவார்த்தை நடந்தபோது இலட்சக்கணக்கில் திரண்ட மக்கள், பேச்சு வார்த்தையின்போதே போலி மோதல் கொலைகளை அரசு தொடங்கியபோது, அதனை எதிர்த்து அவ்வாறு மக்கள் அணிதிரளாதது ஏன்? மாவோயிஸ்டுகளின் செல்வாக்கு மிகுந்த ஆந்திரத்துக்கு, கடுமையான மக்கள் எதிர்ப்புகள் இன்றி புஷ் விஜயம் செய்ய முடிவது எப்படி? சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலங்களில் ஆந்திரம் முன்னிலை வகிப்பதும், நாயுடுவைக் காட்டிலும் தீவிரமாகப் புதிய தாராளவாதக் கொள்கைகளை ரெட்டி அமல்படுத்த முடிவதும், இவற்றுக்கெல்லாம் எதிராக நந்திக்கிராமுடன் ஒப்பிடத்தக்க வகையிலான மக்கள் போராட்டங்கள் எதுவும் ஆந்திரத்தில் நடைபெறாமல் இருப்பதும் ஏன்?'' என்பன போன்ற கேள்விகளை அவர்கள் பரிசீலனைக்கே எடுத்துக் கொள்வதில்லை.
//
நந்திக்கிராமத்தில் அனாதரவான ஏழைகளிடமிருந்து அரசு நிலங்களை அனியாய விலையில் கைக்கொண்டு டாடாவுக்கு தாரை வார்ப்பதை எதிர்த்து மம்தா பானர்ஜியிலிருந்து பாஜக வரை எல்லோருமே எதிர்க்கிறார்கள். குஜராத்தில் இதே போலப் பல தொழிற்சாலைகளுக்கு நிலங்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. பொதுமக்களுக்கும் அவர்களது நலனுக்கு எந்த பங்கமும் வராத அளவுக்கு அவை நடந்தேறியுள்ளன. இதனை ஏன் ஏழைகளின் பிரதிநிதியாக காட்டிக்கொள்ளும் கம்யூனிஸ்டுகள் நந்திக்கிராமத்தில் அராஜகமான முறையில் செய்தார்கள்? ஏன் இந்தியாவில் எந்த மாநிலத்திலும் இல்லாத அளவுக்கு ரேஷன் அரிசிக்காக ஏழைகள் மேற்குவங்காளத்தில் கலவரத்தில் இறங்கினார்கள்?
இந்த கேள்விக்குப் பதிலாக நீங்கள் அவர்களை போலி கம்யூனிஸ்டுகள் என்று கூறலாம். ஆனால், உங்களையும் போலி கம்யூனிஸ்டு என்று இன்னொரு "தூய கம்யூனிஸ்டு" கூட்டம் இப்போதும் சொல்லிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது.
ஏன் சிபிஎம் அப்படி மக்களை துச்சமாக மதித்தார்கள், மதிக்கிறார்கள் என்பதற்குப் பதில் இந்த கட்டுரையிலேயே உங்களது "எல்லாம் தெரிந்த " தொனியில் இருக்கிறது. தங்களிடம் மட்டும்தான் உண்மையான ‘விஞ்ஞான’பூர்வமான கம்யூனிஸம் இருக்கிறது. அதனால், மக்களுக்கு என்ன தேவை என்பது தங்களுக்கு மட்டுமே தெரியும் என்ற அராஜக எண்ணத்தில் இருக்கிறது. சற்றே சிந்தித்துப்பாருங்கள். ஃபார்முலாவை உச்சாடனம் செய்வது எளிது. உருப்படியாகத் தானாகச் சிந்திப்பது கடினம். கடின வேலையைச் செய்யுங்கள்.
//
""அடக்குமுறை இருப்பதால் மக்கள் திரளவில்லை, இல்லையென்றால் மக்கள் திரளுவார்கள்'' என்ற எளிய சூத்திரத்தைச் சொல்லி ஆறுதல் அடைந்து கொள்கின்றனர். வரலாறு நெடுகிலும் நடந்திருக்கின்ற மக்களின் அரசியல் ரீதியான எழுச்சிகளோ, நம் கண் முன்னே காஷ்மீரிலும், மணிப்பூரிலும் ஏன், நந்திக்கிராமிலும் அடக்குமுறைகளை மீறிக் கிளர்ந்தெழும் மக்கள் எழுச்சிகளோ கூட (அவை வேறு யார் தலைமையிலானவையாக இருந்தாலும்) மாவோயிஸ்டுகளுடைய கண்களைத் திறக்கவில்லை. ஏனெனில், அவர்களுடைய சுத்த இராணுவக் கண்ணோட்டம், மக்களின் அரசியல் முன்முயற்சி பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. "தமது ஆயுத நடவடிக்கைகளுக்கு உதவுவது' என்ற கோணத்தில் மட்டுமே மக்களின் ஆதரவு குறித்துக் கவலைப்படுகிறார்கள்.
//
"அடக்குமுறை இருப்பதால் மக்கள் திரளவில்லை, இல்லையென்றால் மக்கள் திரளுவார்கள்'' இது சூத்திரமா? கம்யூனிஸ்டுகள் எதையும் தலைகீழாகத்தான் புரிந்துக்கொள்வார்களோ?
அடக்குமுறை அதிகமாக அதிகமாக மக்கள் அடக்குமுறைக்கு எதிராக திரளுவார்கள். அடக்குமுறை இல்லையேல், எதனை எதிர்த்து மக்கள் திரளுவார்கள்?
அடுத்து, மக்கள் எழுச்சி என்றால் என்ன? நீங்கள் சொல்வதையெல்லாம் மக்கள் எழுச்சி என்றால், ஐம்பது பேர் கூட்டம் சேர்த்துக்கொண்டு நான்கு பேரை கொலை செய்தால் அது மக்கள் எழுச்சியா? பாகிஸ்தானிலிருந்து காஷ்மீருக்குள்ளே வந்து, அங்கிருக்கும் பர்தா அணியாத பெண்கள் மீது ஆசிட் ஊற்றுவது மக்கள் எழுச்சியா? அப்படியானால், மு க அழகிரி கூட்டம் சேர்த்து தினகரன் அலுவலகத்தில் இருந்த மூன்று கம்ப்யூட்டர் என்ஜினியர்களை கொலை செய்தது, கிளர்ந்தெழும் மக்கள் எழுச்சியா? மக்கள் எழுச்சிக்கு என்ன இலக்கணம் வைத்திருக்கிறீர்கள்? டியனன்மேன் சதுக்கத்தில் மாணவர்கள் போராடியது மக்கள் எழுச்சியா? இல்லையென்றால் ஏன்? எப்படி?
//
""மாவோயிஸ்டுகளின் கொள்கைகளை மறைத்து விட்டு அவர்களை வெறும் ஆயுத மோகம் கொண்ட தீவிரவாதிகளாகக் காட்ட ஊடகங்கள் முயல்கின்றன'' என்று மாவோயிஸ்டு தமிழ் மாநிலக் குழு வெளியிட்டுள்ள அறிக்கை கூறுகிறது. ஊடகங்கள் அவதூறு செய்வது இருக்கட்டும், உண்மை நிலவரமென்ன? "" ஆயுதப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்களா என்பதுதான் ஒரு அமைப்பை புரட்சிகர அமைப்பு என்று மதிப்பிடுவதற்கான முன் நிபந்தனை'' என்று மாவோயிஸ்டு அமைப்பினர் கொண்டிருக்கும் கருத்துக்கும், சிறுபிள்ளைத்தனமான பெரியகுளம் ஆயுதப்போராட்டத் தயாரிப்புக்கும் வேறென்ன பொருள்? "புரட்சிகர அரசியலின் பௌதிக வடிவமே துப்பாக்கிதான்' என்று கருதும் சிந்தனைதானே இதில் வெளிப்படுகிறது!
//
புரட்சிகர அரசியலின் பௌதிக வடிவமே துப்பாக்கிதான் என்றுதானே நீங்கள் தினந்தோறும் தெண்டனிட்டு வணங்கும் மார்க்ஸ், எங்கெல்ஸ், லெனின் மாவோ ஆகியோரும் கூறியிருக்கிறார்கள்? அவர்கள் மார்க்ஸிய, எங்கலிஸ, லெனினிய மாவோயிஸ அறிவியற்பூர்வமான விஞ்ஞானப்பூர்வமான புரட்சி பாதையில்தானே செல்கிறார்கள்?சரி விஞ்ஞானப்பூர்வம் என்ற தலைப்பில் அவ்வப்போது கொள்கையை மாற்றிக்கொள்ளலாம் என்றால், எது திரித்தல்வாதம், எது விஞ்ஞானப்பூர்வமான முன்னெடுப்பு என்பதனை வித்தியாசப்படுத்தி காட்ட ஏதேனும் டெஸ்ட் ட்யூப், பரிசோதனைகள் வைத்திருக்கிறீர்களா?
//
""அரசியல் போராட்டத்தின் முதிர்ந்த வடிவம்தான் ஆயுதப்போராட்டம் என்பதையும், அரசியல் போராட்ட அனுபவத்தினூடாக ஆயுதப் போராட்டத்தின் அவசியத்தை மக்கள் உணரச் செய்ய வேண்டும்'' என்று நாம் கூறுவதையும் மாவோயிஸ்டு அமைப்பினர் ஏளனத்துடன் மறுக்கிறார்கள். ""மக்கள் ஆயுதப்போராட்டத்துக்குத் தயாராகத்தான் இருக்கிறார்கள். சும்மா எத்தனை நாள் பேசிக்கொண்டே இருக்க முடியும்? நாம்தான் ஆயுதப் போராட்டத்தைத் தொடங்க வேண்டும்'' என்று அரசியலையே வீர வசனமாகச் சுருக்குகிறார்கள்.
மக்களைப் புரட்சிக்கு அணியமாக்குவதும், தலைமை தாங்குவதும்தான் கம்யூனிஸ்டுகளுக்குரிய பணியே அன்றி, மக்களின் சார்பாகப் புரட்சி செய்வதல்ல. புரட்சி என்பது ஆளும் வர்க்கங்களுடன் புரட்சியாளர்கள் "ஒண்டிக்கு ஒண்டி' நடத்தும் சண்டையும் அல்ல. ஆனால், மக்களுக்கு விடுதலையை "வழங்கப் பொறுப்பேற்றிருக்கும்' இடது சாகசவாதம் இப்படித்தான் கருதிக் கொள்கிறது.
//
ஆக முன்னரே சொன்னதுபோல கொலைகளுக்கு மக்களை தயார்படுத்திவிட்டுத்தான் கொலை செய்யவேண்டும் என்று நீங்கள் சொல்கிறீர்கள். இடதுசாரி சாகசவாதிகள் என்று நீங்கள் கூறும் அவர்களோ இன்றே கொலை செய்யலாம் என்று சொல்கிறார்கள். எப்போது கொலை செய்யலாம் என்பதுதான் உங்களிடையே இருக்கும் வித்தியாசம், இல்லையா?
//
வலது சந்தர்ப்பவாதிகளான போலி கம்யூனிஸ்டுகள் புரட்சிக்கு இழைக்கும் துரோகம் எளிதில் அம்பலமாகிவிடுகிறது. ஆனால், இடது சாகசவாதமும் புரட்சிக்கு இழப்பைத்தான் ஏற்படுத்துகிறது என்பதைப் பலர் புரிந்து கொள்வதில்லை. சிறையையும் சித்திரவதையையும் சந்திக்கும் அந்தத் தோழர்களின் தனிப்பட்ட இழப்பாக மட்டுமே இது புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது.
""பயங்கரவாதப் படையான அதிரடிப்படையை அனுப்புவதன் மூலம் மாவோயிஸ்டு புரட்சியாளர்களை மட்டுமல்ல, இச்சமூக அமைப்பை எதிர்த்துப் போராடும் அனைவரையும் மிரட்ட முயற்சிக்கிறார் கருணாநிதி'' என்று தமது அறிக்கையில் குறிப்பிட்டிருக்கிறது, மாவோயிஸ்டு கட்சியின் தமிழ் மாநிலக் குழு.
உண்மைதான். ஆளும் வர்க்கத்தின் அடியாட்படையான அரசு எந்திரமும் அதிரடிப்படையும் மக்கள் அனைவரின் பொது எதிரி என்பதில் எவ்வித ஐயமும் இல்லை. ஆனால், அந்த எதிரிப்படை தன்னை நாயகனாகச் சித்தரித்துக்கொள்ளவும், தன்னுடைய பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளை நியாயப்படுத்திக் கொள்ளவும், புரட்சியாளர்களை மக்களிடமிருந்து தனிமைப்படுத்தவும் மாவோயிஸ்டுகளின் இந்த நடவடிக்கை எதிரிக்கு வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக் கொடுத்திருக்கிறது. இது புரட்சிக்கு ஏற்படும் இழப்பு என்பதை இனிமேலாவது அவர்கள் புரிந்து கொள்ளப் போகிறார்களா என்பதுதான் கேள்வி.
— ஆசிரியர் குழு
//
"நடவ்டிக்கை எடுக்க" வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக் கொடுக்கிறது என்பது தான், சாகசக் காரர்களின் மீது இவர்கள் குற்றச்சாட்டு. மக்களைக் கொலைசெய்த படுபாவிகள் வெறும் சாகசக்காரர்களாய் ஆகிவிட்டார்கள். கொலை செய்யப்பட்ட மக்கள் மீது துளியும் அனுதாபமோ, மனிதாபிமானமோ இல்லாமல், புரட்சி ஏற்படுத்த இந்த மடமக்கள் தடையாய் இருக்கிறார்கள் , இந்த அரசு எப்படி ஆளும்வர்க்க,நவகாலனிய, தரகு முதலாளித்துவ புண்ணாக்கு என்று புரிந்து கொள்ளாமல் இருக்கிறார்களே என்று மக்கள் மீது பாவம் இவர்களுக்குக் கோபம். மக்களை மாக்களாய் எண்ணுபவர்கள் இவர்கள் தானே தவிர தம் கொள்கைகளை மக்களுக்கு விளக்கிப் பேசி ஜனநாயகத்தில் பங்கெடுக்கச் செய்து அவர்களின் ஆதரவில் ஆட்சிக்கு வரும் அரசியல்வாதிகள் அல்ல. இந்த கொலைவெறியர்களும் ஒப்பிடுகையில் கலைஞரும், ஜெயலலிதாவும், கோவில் கட்டிக் கும்பிட வேண்டியவர்கள். மக்களை மதிப்பவர்கள்.
அதிரடிப் படையை அனுப்பி மக்களைக் காப்பாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு அரசிற்கு இருக்கிறது. இந்த புரட்சிவசனகர்த்தாக்களின் ஆயுதக் கிடங்கிலிருந்தும், கொலைவெறியிலிருந்தும் மக்களைக் காப்பாற்றி , உண்மையான ஜனநாயகத்திற்கு அரணாக இருக்குமாறு அதிரடிப் படையை அனுப்பிய கலைஞரை மனதாரப் பாராட்டுவோம்.
துப்பாக்கி முனையில் அரசியல் அதிகாரம் பிறகிறது என்று திருவாய் மலர்ந்தருளிய வன்முறை ஜார் மாஓவின் வழி வந்தவர்கள் இந்த புரட்சிக்காரர்கள். ஓட்டுப் போட்டு மக்கள் தேர்ந்தெடுப்பவர்கள் எல்லாம், ஆளும் வர்க்கத்தின் கைப்பாவையாம். ஓட்டெல்லாம் தேவையில்லை, வெடிக்காய் வியாபாரம் பண்ணி புரட்சியை விலைக்கு வாங்குவதற்காக, அப்பாவி மக்களை பலியிடும் இவர்கள் புரட்சிக் காரர்களாம்.
ஆளும் வர்க்கம் என்று ஒன்றும் இல்லை. பாரதிய ஜனதா கட்சியும், காங்கிரசும், மாயாவதியும், லல்லுபிரசாத் யாதவும், நாளைக்கு பிகாரில் ஆட்சிக்கு வரக்கூடிய சிபிஎம்-எலும் ஆளும் வர்க்கம் இல்லை. இவர்கள் தேர்தலில் நிற்கிறார்கள். மக்கள் ஓட்டுப்போட்டால் ஜெயிக்கிறார்கள். மக்கள் ஓட்டுப்போடவில்லை என்றால், தோற்கிறார்கள். மக்கள் பிரச்னைகளை மேற்கொண்டு மக்களிடம் சென்றால் அவர்கள் ஓட்டுப்போடுவார்கள். இல்லையேல் போய் வா என்று அனுப்புவார்கள்.
புரட்சி என்ற பெயரில் கொலைகளும், ஆள்மறைவும், உழைப்ப்பு முகாம்கள் என்ற பெயரில் திறந்த வெளிச்சிறைச்சாலைகளும், மாற்றுக் கருத்துகளை முடக்கி, மாற்றுக் கருத்துக் கொண்டவர்களை கொன்று நாட்டைப் பிணக்காடாக்கிய ஸ்டாலின், மாஓவின் வாரிசுகள் என்று தமிழ்நாட்டில் வேர் ஊன்றலாகாது என்று ஒவ்வொரு தமிழரும் சபதம் மேற்கொள்வோ. நாமார்க்கும் குடியல்லோம் என்று உரைத்த கவிஞன் அடிமைத்தனத்துக்கு எதிராய் உரைத்த கவிஞன் வாழ்ந்த நாடு தமிழ் நாடு, எப்பொருள் யார்யார் வாய்க் கேட்பினும் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு என அறிவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்த மரபு தமிழ் மரபு. அறிவுக்கும், உணர்விற்கும், மனிதாபிமானத்துக்கும், ஜனநாயகத்திற்கும் எதிரான மாஒயிச, ஸ்டாலினிச கொடுங்கோன்மை கருத்துகளுக்கு இங்கே இடம் இல்லை
வாழ்க ஓட்டுப்பொறுக்கி அரசியல்!
78 Comments:
தமிழ்மணம் கேட்டுக்கொண்டதற்கிணங்க
???
எப்போது எங்கே கேட்டார்கள்?
ஆனால், மட்டுறுத்தல் நல்லதேயென்பதிலே மாற்றுக்கருத்தில்லை.
கேட்கவில்லை. கமெண்டுகள் பக்கத்தில் வரவேண்டுமென்றால் கமெண்ட் மாடரேஷன் வேண்டும் என்று எங்கோ எழுதியிருந்தார்கள்.
சூப்பர் பதிவு
வாழ்க
நன்றி அனானி
itharkaavathu pathil varumaa?
உங்களுடைய விவரமான, தரமுடன் எழுதப்பட்ட பதிலுக்கு நன்றி.
பதில் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறோம்
இந்தியாவின் ஜனநாயக குறைபாடுகளை சுட்டிக்காட்டி
தங்கள் வன்முறைக்கு ஆள் சேர்க்கும் எல்லோரையும் சுட்டுப் பொசுக்கிவிட்டீர்கள்
நல்ல பதிவு
நன்றி
பதில்களுக்கு காத்திருக்கிறேன்
மற்றும் பின்னூட்டங்களுக்கும் நன்றி
நண்பர்கள் தியாகு, அசுரன், ஜமாலன், ஆசாத், பாவெல் ஆகியோரின் கருத்துக்களையும் அறிய ஆவலாக இருக்கிறேன்.
நன்றி
நல்ல பதிவு
Thamil,
The following proverbs will be suitable for our comrades :
1.One who refuses to learn from history is condemned to repeat it.
2.Man will do the rational thing only after trying all other options.
It is no use arguing with them.
Their problem is that they belive that communism is the most rational, logical, scientific and equitiable system ever devised my men. but human nature is not so simple and nor can all humans be converted or convinced into accepting communism (as against individualism). Man is basically ego-centric creature and will not do his best if he does not get a 'profit' for his efforts. and power gets concentrated in collectivist systems and eventually it will be abused. (power corrupts and absolute power corrupts absolutely).
The entire world is moving towards right wing free markets since 90s (incl Latin American nations). hence all this arguments are superfluos.
i recommend the following books :
1.'The Road to Serfdom' by Hayek (1944) ; (esp the chapter : Why the worst get to the top ?)
2.'Free to Choose' by Milton Friedman
3.'Human Action' by Ludwig Von Mises (reputed to be a classic counter to Das Capital); mises.org
4.'Economics in One Lesson' by Henry Hazlitt.
5.'Capitalism and Freedom' by Milton Friedman
6.'The world is flat' by Thomas Firedman
7.'In defence of Globalisation' by Jagadish Bhagavadi (Columbia Universty)
அதியமான்,
தங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
உங்கள் லிஸ்டுக்கும் நன்றி
மிகத்தெளிவாக எழுதப்பட்ட பதிவு, ம க இ க பேச மட்டுமே செய்யும் ஆனால் ம க இ க வின் தலைமையே அதுவே அரசு ஏஜென்சிகளின் துணைக்குழுதான், இதை சொன்னால் தோழர்கள் சிலிர்த்துக்கொண்டு வந்துவிடுவார்கள் என்பது வேறு கதை :-) ம க இ க தலைமையின் முக்கிய நோக்கமே தீவிரமான இளைஞர்களை உள்ளிழுத்து அவர்களின் தீவிரத்தை குறைத்து உள்ளீடற்றாக ஆக்குவது தான், ம க இ க வில் 10 வருடங்களுக்கு முன்பு இருந்த இளைஞர்கள் இன்று எப்படி இருக்கிறார்கள் என்று கொஞ்சம் ஊன்றி பார்த்தாலே தெரியும் ம க இ க தலைமையின் உண்மையான நோக்கமென்ன வென.... இதை சொன்னதற்காக தோழர்கள் இனி பின்னி பெடலெடுப்பார்கள் நடக்கட்டும் நடக்கட்டும்.... :-)))
நன்றி
சில இடங்களில் பதிவில் மாற்று கருத்து உண்டெனினும் ஆயுத குழுக்களின் மீதான விமர்சனங்கள் சரியாகவே இருக்கின்றன, ம க இ க என்றைக்குமே அரசாங்கத்திற்கு எதிராகவோ இன்றைக்கு இருக்கும் பார்ப்பனிய கட்டுமானத்திற்கு எதிராகவோ போகவே போகாது உள்ளிருந்து அழிக்கும் வேலையை அதாவது தீவிரமாக இருக்கும் இளைஞர்களை இழுத்து அவர்களை அமுக்குவது மட்டுமே ம க இ க தலைமைக்கு இடப்பட்ட வேலை அதை அவர்கள் செவ்வென செய்து வருகின்றார்கள், இல்லையென்று தோழர்கள் வாதிட்டால் நான் ஊருக்கு போகும்போது எனக்கு தெரிந்த முன்னாள் ம க இ க தோழர்களுடன் பேசி அவர்கள் செவ்வியை போடத்தயாராக உள்ளேன்...
குழலி
உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
தமிழ்மணி எழுதியதும் புரியவில்லை. ,மக இகசொல்வதும் புரியவில்லை என்று நிரூபித்துள்ளார் குழலி
Thamizl,
I guess you live in Germany. Pls read and write about the German miracle (Wirtschaftswunder)after WW 2 when W.Germany became a economic power house in a short period ; Ludwig Erhard was the the economic minister in 1948 who unleashed the German economy by abolishing all controls against US and other adivisers directions...
http://en.wikipedia.org/wiki/Wirtschaftswunder
நன்றி அதியமான்.
அவரைப்பற்றி ஏற்கெனவே படித்துள்ளேன்.
தமிழ்மணி ஐயா,
ம க இ க கும்பல் எல்லாம் துண்டைக் காணோம், துணியைக் காணோம்னு ஓடிப் போயிட்டாங்களா?பேச்சு மூச்சுயை காணோமே?
/மார்க்ஸ், லெனின், ஸ்டாலின், மாவோ என்று நீங்கள் கட்டிச் சேர்க்கும் ஒவ்வொருவரும் ஒரு மனநோயாளிதான். நல்லதையே பார்க்கத் தெரியாத மடையர்கள். இருட்டையே ஒளி என்று வாதிட்ட மூடர்கள். /
மேற்கண்ட வரிகளுக்கு என் கண்டனங்களைப் பதிவு செய்கிறேன்.
வாக்குப்பொறுக்கி அரசியலின் ஏகப்பிரதிநிதியாகி இந்திய ஓட்டை ஜனநாயகத்தை (பார்க்க தெகல்ஹா) தனது வாத்திறமையால் அடக்க வந்த வாதவூரான் நரியை பரியாக்கி மாணிக்கவாசகத்தின் வாரிசாக.. இங்கும் தனது மாய்மாலங்களைக் காட்ட அல்ல ஆட்ட வந்துள்ள அணாணிகளக்கும் அவர்களக்கு மஞ்சம் விரிக்கும் அஞ்சா நெஞ்சன் அண்ணண் தமிழ்மணி அவர்களுக்கும்.
முதலில் நான் ம.க.இ.க. இல்லை. என்றாலும், ம.க.இ.க.-வின் பிரச்சாரகராக தாங்கள் மீள்பதிவிட்ட பகுதிகளுக்கு பாராட்டுக்கள். இல்லாவிட்டால் அதை நான் படித்திருக்க வாய்ப்பில்லை. நன்றி.
உங்க பஞ்சாயத்தில் நீங்கள் என்னையும் இழுப்பதால். இந்தமாதிரி ஒன்டே மாட்செல்லாம் பலகாலமா விளையாண்டு வெறுத்த விட்டதால். ஆட்டைக்கு நா போறதில்ல. இருந்தாலும், மாஞ்சு மாஞ்சி வரிக்க வரி எதிர்த்து எழுதப்பட்டுள்ள உங்களின் வாதத்திறமை கண்டு மெச்சியே இது எழுதப்படுகிறது. எல்லா வரிகளின் இறுதியையும் பேசாமல் "இல்லை" என்கிற சொல்லை மட்டும் இணைத்திருந்தாலே எல்லா கட்டுரைகளையும் மறத்துவிடலாம். அது எதுவாக இருந்தாலும். ஆணால் நீங்கள் அப்படி செய்யாமல் மெனக்கெட்டு தட்டச்சு செய்த அந்த விரல்களுக்கு தங்க காப்புதான் போட வேண்டும்.
உங்கள் மொத்த கட்டுரையும் ஒரே ஒரு தர்க்கத்தின் மீதுதான் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. அது.. நக்சல்பாரிகள் அப்பாவியான மனிதர்களை கொல்லும் கொலைவெறியர்கள் என்பது. மார்க்சிய-லெனினியு-மாவோசியம் என்பது அரசுக்கும் அதிகார மற்றும் ஆளும் கேடுகெட்ட பின்-முன்-நவ காலனிய தரகு முதலாளிய நிலபிரபுத்துவ சக்திகளுக்கும் எதிரானது. அது அப்பாவி மக்களக்கு அல்ல. அப்பாவி மக்களை அது கொன்றதும் இல்லை.
பொதுமக்கள் என்று பேசுவது ஒரு மாய்மாலம். பொதுமக்கள் என்றெல்லாம் யாரும் இல்லை. நமக்கிடையே பொதுவானது என்று எதுவம் இல்லை எனும் போது எப்படி பொதுமக்கள் இருப்பார்கள். ஒருவன் மலம் அள்ளுகிறான் ஒரவன் மலர்படக்கை குத்துவதாக புகார் கூறிக்கொண்டுள்ளான் இதில் எது பொது. தவிரவும் பொதுமக்கள் என்பது மக்களை ஏய்க்க முதலாளித்துவம் கண்டுபிடித்த ஒரு யுத்தி. அப்பதான் தனது வயித்து வலியெல்லாம் பொதுமக்கள் வலியாக காட்டி ஏய்த்து ஏப்பம் விடலாம்.
சரி நக்சல்பாரிகள் இதுவரை எத்தனை பொதுமக்களைக் கொன்றார்கள்? எந்த பொதுமக்கள் உங்களிடம் வந்த பிராது கொடுத்தார்கள்? வன்முறை போராட்டம் என்பதெல்லாம் ஒரு உடலின் உட்செறிக்கப்பட்டள்ள உணர்வுகள். நீங்களோ நானோ பிறக்கும் பொழுதே லட்சக்கணக்கான சக உயிரணுக்களை கொண்றுதான் பிறக்கிறோம். ஒரே ஒரு விந்தணு நானோ அல்லது நீங்களோ மற்ற லட்சக்கணக்கான விந்தனுவை வாலால் அடித்து கொண்று விட்டுத்தான் கருப்பையில் நுழைகிறோம். ஆக, அப்பழக்கற்ற அமைதி என்கிற மாயையை உருவாக்க வேண்டாம். மனிதனுக்கள் உட்செறிக்கப்பட்டிருக்கும் வன்முறை என்பது பல வடிவங்களைக் கொண்டது. அவற்றை அடியோடு ஒழிப்பதற்கான திட்டம்தான் மார்க்சியம்.இப்பொழுது நீங்கள் எழுதும் மறுப்பும் அதன் ஒரு வடிவம்தான்.
ஒருவன் மற்றவனை கொல்வது தர்க்கரீதியாக தவறு என்றால் எதற்காக போலிஸீம் கோர்டும் தண்டனையும். நக்சலைட்டகளைக் கொல்வதும் ஒரு வன்முறைதானே. இன்றைய அமைப்பே மனநோய் கொண்ட அமைப்புதான். இல்லாவிட்டால் கருவில் இருக்கம் குழந்தையை உருவி சூலாயுதத்தால் குத்தி நெருப்பில் இரத்தம் சொட்ட சொட்ட காட்டுவார்களா? இந்த மனநோயாளிகளை உங்கள் வாக்குப்பெட்டி அரசு என்ன செய்தது? உங்களது மக்கள் காவலர்கள்தான் என்ன செய்தார்கள்?
நக்சல்பாரிகள் மக்களை கொல்வதில்லை. அதனால்தான் அரசு அவர்களை கொல்கிறது. அதனை நியயாப்படுத்தி நீங்கள் தம்பட்டமும் அடிக்கறீர்கள். அல்லது நரேந்திர மோடி போல மக்களைக் கொன்றால் அரசும் அதிகார ஆயுதத்தால் பயமுறுத்தப்பட்ட மக்களும் வாக்களித்து மோடியை மீண்டும் மீண்டும் ஆட்சியல் அமர்த்துவார்கள். இது ஜனநாயகம் இல்ல ஆயுத பலமும் பணமும் கொண்ட பணநாயகம். சாதி மத பலமில்லாமல் உங்கள் ஓட்டுக் கட்சிகள் மக்களைத் திரட்ட தயாரா?
1969-ல் துவங்கிய நக்சல்பாரிகளின் எழுச்சிக்கு பிறகு நக்சல்பாரிகளால் கொல்லப்பட்டவர்களைவிட அரசால் கொல்லப்பட்ட நக்ஸலைட்டுகளே அதிகம். என்கவுண்டர் என்கிற தொழில் நுட்பமே ஆந்திர நக்சலைட்டுகளுக்கு எதிராக கியூ பிராஞ்சால் உருவாக்கப்பட்டதுதான். உதாரணமாக ஒரு கிரிமினல் என முத்திரைக் குத்தப்பட்ட வீரப்பனை முன்வைத்து எத்தனைப்பேரைக் கொன்றது இந்த அரசு. வீரப்பனால் கொல்லப்பட்வர்களைவிட அரச பயங்கரவாதத்தால் செத்தவர்களின் எண்ணிக்கைதான் அதிகம். யூனியன் கார்பைடு கொன்றவர்களைவிட, அமெரிக்க அணு ஆயுதம் கொன்றதைவிட, இந்திரா கொலையில் கொல்லப்பட்ட சீக்கியர்களைவிட, குஜராத்தில் கொல்லப்பட்ட முஸ்லிம்களைவிட, ஹிட்லரால் கொல்லப்பட்ட யூதர்களைவிட, சாதி இந்துக்களால் கொல்லப்பட்ட தலித்துகளைவிட, நாகரீகம் என்கிற பெயரால் கொல்லப்ட்ட ஆதிவாசிகளைவிட ஸ்டாலினும் மாவோவும் கொன்றதாக சொல்லப்படும் மக்கள் எண்ணிக்கை ஒன்றும் அதிகமில்லை. இது எண்ணிக்கை சார்ந்த பிரச்சனை அல்ல. வன்முறை என்பது வரலாற்றினை நகர்த்தி்க் கொண்டிருக்கும் பற்சக்கரம். வன்முறை என்பது ஒரு தொடர் விளையாட்டு அதனை அரசே முன் நின்று துவக்கியது. ஆட்டத்தை பாதியி்ல் நிறுத்த அரசும் தயாரில்லை அவர்களும் தயாரில்லை.
மக்கள் நலனில் அக்கறை உள்ள அரசு இராணுவத்திற்கும் காவல்துறைக்கும் செலவழிப்பதன் முரண்பாடு ஏன்? வீரப்பனை ஒழித்ததுபோல் ஏன் நக்சல்பாரிகளை ஒழிக்க முடியவில்லை. அப்படியே கம்யூனிஸத்தை ஒரு மதமாக நாங்கள் நம்பினாலும் அதனை நடைமுறைப்படுத்த உங்கள் ஜனநாயகத்தில் உரிமை இல்லையா? கம்யூணிஸம் அடிப்படையில் கொலைவெறித் தத்துவம் என்று உங்களால் நிரூபிக்க முடியுமா? அப்படியென்றால் வைணவர்களையும் சமண பெளத்தர்களைக் கொன்ற சைவத்தை என்னவென்பது? எல்லா மதங்களும் கொலைவெறித் தத்துவங்கள்தான் என்று நீங்கள் கூறத்தயாரா? உடனே மதம் வேறு மதவெறி வேறு என்று ஜல்லியடித்தால் நீங்கள் கம்யூணிஸம் நல்ல தத்துவம் என்று ஒத்துக் கொள்ள வேண்டி வரும். அதற்காவது தயாரா?
காலை எழுந்தவுடன் கம்யூணிஸம் ஒழிக. மார்க்ஸ் ஒழிக என்ற பஜனைப்பாடுவதும் ஒருவகை மனநோய்தான். இது அம்ணிஸயா இல்லை பரோணியா.
பயங்கரவாதத்தை அரசு விடுமா? உங்கள் அதீத தர்க்கத்தை அரசுக்கு எதிராக முன்வையுங்களேன். காந்தியின் கதை என்ன? வன்முறை வேண்டாம் என்றார் என்பதற்காக அவருக்கே வன்முறை பரிசாக தரப்பட்டது. உத்தமனாகக் கருதிக் கொண்டு மற்றதை கொலை வெறி மூர்க்கம் என்று பிணாத்துவதில் பயனில்லை. நீங்கள் என்ன ஆயுதத்தை எடுக்க வேண்டும் என்பதை உங்கள் எதிரிதான் தீர்மானிக்கிறான். நீங்களோ நானோ அல்ல. இன்றைய வாழ்க்கை உங்களுக்கு சிறந்தது. ஆணால் அடிப்படை உழைக்கும் மக்களக்கு? அந்த பிரச்சனைக்கு நாம் ஏன் போக வேண்டும் என்கிறீர்களா? இதனை பேசாமல் மேலோட்டமாக நீங்கள் மறுப்பு என்று எதையாவது எழுதிக் கொண்டிருக்க முடியாது.
உங்களைப்போல வரிக்குவரி எதிர்த்து எழுதுவது என்பது நேரவிரயம்தான். காரணம் விவாதத்திற்கானதோ அல்லது உரையாடுவதற்கானதோ அல்ல உங்கள் மறுப்பு. அது தனது கருத்தை திணிப்பதற்கான முயற்சி. அது பேச்சல்ல போதணை. அதை கேட்டு திருந்தக்கூடிய அணாணிகளும் அல்லக்கைகளும் அல்ல நாங்கள். நாங்கள் என்பது மார்க்சியம் என்கிற நீங்கள் ஒவ்வா என ஒதுக்கும் மதத்தை நம்புபவர்கள். அழகாக திருவண்ணாமலையில் ஒரு தோட்டம் வாங்கி ஆசிரமம் நடத்தலாம். வரிவிலக்கும் உண்டு. நீங்கள்லாம் கூறி திருந்துற ஜன்மங்கள் நாங்க கிடையாது. அம்புடுத்தான். அதுக்கமேலே ஒரு வார்த்தைய நான் நகட்டுல.
உள்ளேன் அய்யா!!!!!! அட்டெண்டன்ஸ் போட்டாச்சு போறுமா?
இது போன்ற சேறடிப்புகளுக்கு இப்படித்தான் பதில் சொல்ல வேண்டும். நன்றி, ஜமாலன்.
உங்கள் கருத்துக்களுக்கு நன்றி ஜமாலன்,
நீங்கள் விரும்பவில்லை என்றாலும், நீங்கள் தொடர்ந்து கம்யூனிஸ்டாக இருப்பீர்கள் என்றாலும் உங்கள் கருத்தின் மீதான எதிர்கருத்துக்களை சற்று நேரம் கழித்து வைக்கிறேன்.
உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி
ஜ்வோவ்ராம் சுந்தர்,
உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கும் நன்றி
இங்கே எந்த இடத்தில் சேறடிப்பு இருக்கிறது என்று சுட்டிக்காட்ட முடியுமா?
நன்றி
Well, Naxals did kill many innocents ; may be not delibrately but killed in the crossfire during encouters with police. and every other day innocent policemen are killed in landmine blasts in maoist belt. are all policemen evil forces of capitalists ? nonsense. all these killings are not going acheive any damn thing except grief and anger.
and Maoisits did target villagers who organised themselves against maoists with the govt help. Maoisits may justify slaughtering such tribals as killing enemies of the 'revolution' or label them as reationaries. police have no option except to eliminate maoisists thru encounter killings.
in Bihar there is a thin line differentiating maoists and plain criminals extorting people for money. ULFA in Assam has degenerated into a extroting criminal gang who have forgotton their noble ojectives ; and are now after money and behave like warlords out to extort people, etc.
Maoisits too may act like that slowly. it is not clear how many are really fighting for their cause and how many are simple extortionists without any ideals.
there is always a only thin line differentiating this.
and communists care little for right to life, right to expression and right to property. it is 'legal' to murder or steal for the sake of class war. uusally in the end it results in complete suppression of all basic rights incl right to life. it is funny and ironic that communists and leftists (whatever that means) cry about human rights violation in India. sure there is plenty of violatiion here by state and others. but communist state will be the pinnacle of all human rights violations. see the history of all former communist states and the present N.Korea and Cuba.
அன்புள்ள ஜமாலன்,
வணக்கம். நான் பழைய அனானி.
அனானிகளையும் இந்தப் பின்னூட்டத்தில் நீங்கள் இழுத்து ரெண்டு சாத்து சாத்தியிருப்பதால் இந்தக் கடிதம்.
உங்கள் பின்னூட்டத்தின் முதல் பாரா தி மு க மேடைப்பேச்சின் "அழகையும்" " ஆணவத்தையும்", " அவசரத்தையும் " ஒருங்கே கொண்டிருந்தது. அபத்தத்தைக் கூட ரசிக்கும்படியாய் வெளிப்படுத்தமுடியும் என்ற தி மு க தத்துவத்தை முதல் பாராவில் நிரூபித்திருக்கிறீர்கள்.
1. ஓட்டை ஜனநாயகத்தின் கீழ் தான் "தெஹல்கா" நடத்திய ஆய்வு வெளிவந்திருக்க முடிந்திருக்கிறது. ரஷ்யாவில் ஓட்டை ஜனநாயகம் வந்தபிறகு தான் கொஞ்சமேனும் ஸ்டாலின், லெனின் அட்க்குமுறைகள் "தெஹல்கா" ஆய்வு போல வெளிவந்திருக்கின்றன. எனவே ஓட்டை ஜனநாயகம் ஆதரிக்கத் தக்கதே. சர்வாதிகாரத்தின் கீழ் சீனாவில் தியனன்மன் அடக்குமுறை, ஃபலுன் காங் அடக்குமுறை , திபெத் ஆக்கிரமிப்பு பற்றிய "தெஹல்கா" ஆய்வு வரவேண்டுமெ என்றால் சீனாவில் குறைந்தபட்ச ஓட்டை ஜனநாயகமாவது வரவேண்டும் என்று நீங்கள் சொல்வதாய் இதை நான் புரிந்து கொள்கிறேன். அதற்கு முயலுங்கள் அல்லது முயலும் சக்திகளுக்குத் துணையாய் இருங்கள். சர்வாதிகாரத்துக்கும் , ஓட்டை ஜன்நாயகத்திற்கு போட்டி என்றால் ஓட்டை ஜனநாயகத்திற்கே நாம் ஓட்டுப் போட வேண்டும் இல்லையா? ஏனென்றால் ஓட்டை ஜனந்நயகத்திலிருந்து உண்மையான ஜனநாயகத்திற்கு எப்போதாவது போகலாம் என்ற வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் சர்வாதிகாரத்தின் கீழ் அந்த வாய்ப்பு இல்லை.
2. பொது மக்கள் என்று யாரும் இல்லை என்று தெரிவித்த கருத்துக்கு நன்றி. இனிமேலேனும், மக்கள் கலை இலக்கியம், மக்கள் ஜனநாயகம் என்ற வார்த்தையை விட்டு விடச் சிபாரிசு செய்யுங்கள். சோஷலிசத்தின் கீழ் யாருமே மலம் அள்ள வேண்டியிருக்காது, ஏனென்றால் எல்லொருக்குமே நிரந்தர மலச்சிக்கல் இருக்கும் என்று புரிந்து கொண்டேன்.
3. அப்பாவி மக்களை நக்சல்பாரிகள் கொன்றதில்லை என்று ஒரே போடாய்ப் போட்டுவிட்டீர்கள். செத்தவர்களை விசாரிக்கவா முடியும்? நக்சல்பாரிகள் கொன்றால் அவர்கள் மக்கள் விரோதிகள் தான் என்று லேபல் ஒட்டிவிடலாம்.
4. உங்கள் வன்முறைப் பட்டியல் சுவாரஸ்யமானது. இந்திய சர்வதேச கொலைப் பட்டியலை விடவும் ஸ்டாலின் , மாஒ கொன்றவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகம் அல்ல என்பதால், மாஒ ஸ்டாலின் செய்த கொலைகளைப் பற்றிப் பேசக் கூடாது என்பதும் கூட தர்க்க ரீதியாய்ச் சரியாய்த்தானிருக்கும். ஆனால் உங்கள் பட்டியலில் பாருங்கள் மிக கவனமாக தாலிபன் அரசு நிஅகழ்த்திய படுகொலைகளும், பாகிஸ்தானிலும் காஷ்மீரிலும் ஜிகாதிகள் பண்ணிய கொலைகளும் விடுபட்டிருக்கின்றன. ஒருவேளை ஸ்டாலின் ,மாஒ போல இஸ்லாமிய பயங்கரவாதிகளும் "எதிரிகளை" உன்னத நோக்கத்திற்காகக் கொல்வதாய் நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள் என்று புரிந்து கொள்ளலாமா?
5. நீங்கள் இட்ட கொலைப் பட்டியலில் இரண்டு விதமான கொலைகள் உள்ளன. ஒன்று போரின் போது நிகழ்ந்த கொலைகள் . இரண்டாவது தன்னுடைய மக்களை - ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக, முக்கியமாய் தம்மைக் காட்டிலும் கீழானவர்கள் (யூதர்கள், நாட்டின் பூர்வகுடிகள், இஸ்லாமியர்கள் அல்லாதவர்கள் ) என்ற இனவாதக் காரணத்திற்காகக் கொல்லப் பட்டவர்கள். இப்படிப் பட்ட இனவாதக் கோட்பாட்டின் ஓர் அங்கம் தான் கம்யூனிசக் கொலைகள். யூதன் என்று ஒரு லேபிளுக்காக அல்லது சோஷலிச விரோதி என்ற லேபிலுக்காகக் கொல்லப் பட்டவர்கள் எல்லாம் தனக்குத் தான் மற்றவனின் உயிரை எடுத்து உலகைக் காப்பாற்றும் உரிமை இருக்கிறது , என்ற கோட்பாட்டின் கீழ்க் கொல்லப் பட்டவர்கள். போரில் கொல்லப் பட்டவர்களை இந்தப் பட்டியலில் சேர்க்க முடியாது. ஏனென்றால் போர்க் கொலைகள் வரலாற்றில் நெடுக நிகழ்ந்து வருபவை.
6. மக்கள் நலனில் நாட்டம் உள்ள அரசு ராணுவத்திற்கும், காவல் துறைக்கும் எப்படி செலவு செய்யாமல் இருக்க முடியும்? நக்சல்பாரிகளின் கொலை வெறியிலிருந்து, திருட்டு, கொள்ளை போன்றவற்றிலிருந்தும் மக்களைக் காப்பாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு அரசுக்கு இல்லையா? சோஷலிச அரசில் ராணுவமும், காவல்துறையும் உதிர்ந்து போயிற்றா? சிறைச்சாலைகள் மூடப்பட்டு விட்டனவா?
7. இன்றைய வாழ்கை சிறந்தது என்று யாரும் வாதிடவில்லை. நிச்சயம் உழைக்கும் மக்கள் மட்டுமல்ல எல்ல மக்களும் வாழ்க்கை வசதிகள் பெற்று வாழ உரிய முயற்சிகள் செய்யப் படவேண்டும். ஆனால் வன்முறை மூலம் அந்த முயற்சிக்கான தடைகளை உருவாக்கிக் கொண்டிருப்பதால், மக்கள் வரிப்பணம், மக்கள் நலனிற்குச் செலவிட வேண்டிய வரிப்பணம், காவல் துறை முயற்சிகளில் வீணாகிறது.
8. என் கேள்வி ஏன் வாக்குரிமை அரசியலையும் உங்கள் ஆயுதமாய் எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது என்பது தான். ஏற்கனவே பீஹார் போன்ற மாநிலங்களில் நக்சல்பாரிகள் வாக்குப்பெட்டி அரசியலில் ஈடுபட்டு வருகிறார்களே.
9. மார்க்சியம் மத நம்பிக்கையாய் இருந்துவிட்டுப் போகட்டுமே என்று நீங்கள் சொல்வது ஒப்புக் கொள்ளத்தக்கதே. மதம் வெறியாய் மாறி பயங்கரவாத தாலிபனாய் உருவாகாத வரையில் நிச்சயம் நம்பிக்கைகளுக்கு - அவை மூட நம்பிக்கையாய் இருந்தாலும் - ஜனநாயகத்தின் கீழ் இடம் உண்டு. ஜனநாயக சமூகம் நம்பிக்கைகளில் எது சரி எது தவறு என்று தீர்மானிப்பதில்லை.
நன்றி
பழைய அனானி.
அன்பர் அதியமான் அழகாக எடுத்து எழுதியுள்ளார்.
மேலே பழைய அனானி மிகச்சிறப்பாக எழுதியுள்ளார்.
இருவருக்கும் என் நன்றிகள்.
எனக்கு ஜமாலன் கருத்துக்கள் மீதான கருத்துக்களை பகிர்ந்துகொள்கிறேன். (வழக்கம்போல, வரிக்கு வரி!)
நன்றி
நல்ல பதிவு.
என்னுடைய இந்தப் பதிவைப் படித்துவிட்டு கருத்து சொல்லுங்கள். நன்றி.
நக்சல்பாரிகளுக்கு எப்போதுமே தம்மைப் பற்றிய உருப்பெருக்கிய கற்பனை வெள்ளமாக ஓடும். ஒரு சாதாரண மாநிலக் கட்சியின் அமைப்பாளர்கள்- கருணாநிதி அல்லது ஜெயலலிதா அல்லது ராமதாஸ் சும்மா ஒரு அழைப்பு விடுத்தால் பல லட்சம் பேர் திரள்கிறார்கள் ஒரு இடத்தில். அவர்களை வேண்டும் என்றால் வன்முறைக்கும் நாசத்துக்கும் ஒரு நாளாவது இந்தத் தலைவர்களால் தூண்ட முடியும். ஆனால் அவர்கள் தூண்டுவார்கள் என்று எந்த அரசும்- மத்தியிலோ, மாநிலத்திலோ- அதிகம் கவலைப் படுவதில்லை. அவர்களையோ கட்சி ஊழியர்களையோ, தொண்டர்களையோ ‘வேட்டை’ ஆடுகிறார்களா? ஏன் இல்லை? காரணம் தெளிவு. அரசியல் அல்ல. நாட்டைப் பிளக்கவோ, அல்லது வேறு நாட்டுக்கு அடகு வைத்து அடிமை சாசனம் எழுதித் தரவோ இந்த சாதாரண அரசியல்வாதிகள் முயல்வதில்லை, அப்படி முயன்றாலும் அது வெளிப்படையாக எங்கும் சொல்லப் படுவதில்லை. அதனால் ஜனங்களின் மனதில் எந்தத் தேவை அற்ற நாட்டுத் துரோகமும் விதைக்கப் படுவதில்லை. இவர்கள் குரல் கொடுத்து ஒரு மூன்று மாதம் திட்டம் போட்டு, ஒரே முனைப்பாக அமைத்தால் ஒரு கூட்டத்திற்கு ஒரு ஆயிரம் பேர் திரண்டால் அதிசயம். இப்படி ஒரு கொசுப் போன்ற அமைப்பாக இருந்து கொண்டே இத்தனை வாய் ஜாலம். ஆடம்பரம்.
நாட்டில் உள்ள எல்லா அமைப்புகளையும் அழிப்போம், அனைத்து அரசியல் கட்சிகளையும் ஒழிப்போம், எங்களுக்கு மட்டும்தான் எதிர்காலம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று தெரியும், நாங்கள் சொல்வது ஒன்றுதான் மக்களுக்கும் நாட்டுக்கும் உள்ள ஒரே வழி, அதைத் தவிர வேறெந்த வழியையும் நாங்கள் ஏற்க மாட்டோம், அப்படி எங்கள் வழியை ஏற்காத எல்லாரையும் அழிப்பது எங்கள் உரிமை, கடமை, மேலும் கொள்கை என்று ஒரு கொசு அளவே உள்ள இந்த வகை இயக்கம் பத்து பேரைத் தம் பின்னால் திரட்டி ஆயுதப் பயிற்சி கொடுத்து வன்முறைக்குத் திட்டம் இட்டால் எந்த அரசாவது கையைக் கட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்குமா என்ன? நாளை தப்பித் தவறி உங்கள் கையில் ஒரு மாநில அரசு சிக்குகிறது என்று வைப்போம். ஒரு கூலி விவசாயிகளின் அணி உங்கள் அரசியலில் அதிருப்தி அடைந்து ஆயுதம் தரித்து எதிர்க்கத் திட்டம் இட்டால் நீங்கள் என்ன வெற்றிலை பாக்கு கொடுத்து, மேள தாளத்தோடு மாலை இட்டு வரவேற்பா நடத்துவீர்கள்? ஈ, எறும்பை நசுக்குவது போல நசுக்கி விட மாட்டீர்கள்? உங்கள் பெருநாயகர்களான மாவோ, ஸ்டாலின், லெனின் ஆகியோர் என்ன பூப் போட்டு வரவேற்பா நடத்தினார்கள் எதிர்க் கருத்து தெரிவித்தவருக்கு? கசக்கிப் பிழிந்து நசுக்கி, சுட்டுத் தள்ளி, பல பத்தாண்டுகள் வெஞ்சிறையில் தள்ளி, வீடுகளை இடித்துத் தள்ளி, கோவில்களைக் கழிவறைகளாக மாற்றி மாற்றுக் கருத்து வைத்தவர்களை எல்லாம் பீதி அடைய வைத்து ஒழித்துக் கட்டினர். இப்படிச் செய்த அந்த நாயகர்கள் எல்லாம் ஒரு நாள் கூட இதனால் தூங்காமல் கவலைப் பட்டார்களா என்றால், ஒவ்வொரு நாளும் பல ஆயிரம் பேரைக் கொன்றபின் மிக அமைதியாக நிம்மதியாகத் தூங்கினார்கள் என்றுதான் செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன.
அந்த வழியில் வரும் அஞ்சா நெஞ்சம் படைத்த வாரிசுகள் நாங்கள் என்று மார்தட்டிவது நீங்கள்தானே? இல்லை அது எல்லாம் வேறேதாவது போலி கும்பலா? இப்படி மார்தட்டுவதன் நோக்கமே உங்கள் புராண நாயகர்களைப் போலவே நீங்களூம் நாட்டையும் நாட்டு அரசையும் கவிழ்க்க ஏதுவாக ஆயுதப் போர் துவங்கத்தானே ‘நெடுங்காலத் திட்டம்’ போடுகிறீர்கள்? அப்படித் துவங்குமுன் அதை முளையில் கருக்க நினைக்கும் ஒரு ஜன நாயக அரசை ஏதேதோ அவதூறு செய்கிறீர்களே, உங்களுக்கு மூளை பழுதாகி விட்டதா? நீங்கள் என்ன வாதாடும் அரசியலா செய்ய முனைகிறீர்கள்? அப்படி என்றால் முதலில் வன்முறையைக் கைவிட்டோம், ஜனநாயக அரசியலை ஏற்கிறோம், எங்கள் திட்டங்களை மக்கள் முன் அமைதி வழியில் எடுத்து வைத்து, பாராளூ மன்ற அரசியல் வழியே எங்கள் சோசலிச அரசை நிர்மாணிப்போம் என்று வெளியில் வந்து உண்மையாகவே வெளிச்சத்தில் நில்லுங்கள். எந்தப் போலிசும் உங்களைத் துரத்தாது, ஒரு வியூகமும் வைத்து உங்களை ஒருவரும் கொல்ல முயற்சிக்க மாட்டார்கள்.
இந்த மண்ணடிக் கரையான் போல பதுங்கி இருட்டில் வாழாதீர்கள். ஆயுதப் போர் என்ற வார்த்தையையே உங்கள் அகராதியில் இருந்து எடுத்து வீசுங்கள். பிறகு கேளுங்கள் நல்ல விதமாக நடத்துவதை.
என்ன முட்டாள்தனமான கேள்வி- ஆயுதமா, அரசியலா என்று. உங்களிடம் ஆயுதத்தை எடுத்து விட்டால் என்ன அப்படி அசாதாரணமான அரசியல் இருக்கிறது? வெறும் 18ஆம் நூற்றாண்டு ஐரோப்பியர் சொல்லிக் கொடுத்த வெற்றுக் கோஷங்களையும், எல்லாவற்றிலும் தலையிடும் அதிகாரி வர்க்க அரசையும் தவிர அப்படி என்ன மகத்தான வழியைக் கண்டு விட்டீர்கள் நீங்கள் மக்களின் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க? இது வரை எந்தக் கம்யூனிச நாட்டிலாவது மக்கள் வாழ்வில் பிரச்சினைகள் தீர்ந்தனவா? எல்லாம் பட்டினி போட்டு நம்பி வந்தவர்களின் பிழைப்பில் மண்ணை அள்ளிப் போட்டு விட்டு, இறுதியில் நம்பிய மக்களே பெரும் கலகம் செய்து அரசைக் கவிழ்த்து விடுவார்கள் என்பது தெரிந்ததும், வாலைச் சுருட்டிக் கொண்டு முதலாளிகளுக்கு ரத்தினக் கம்பளம் விரித்துத் தானே அடுத்த வேளைச் சோற்றுக்கே வழி தேடுகின்றன? இதிலென்ன இன்னமும் மார் வீங்கிப் பிரகடனம்?
//உங்களைப்போல வரிக்குவரி எதிர்த்து எழுதுவது என்பது நேரவிரயம்தான். காரணம் விவாதத்திற்கானதோ அல்லது உரையாடுவதற்கானதோ அல்ல உங்கள் மறுப்பு. அது தனது கருத்தை திணிப்பதற்கான முயற்சி. அது பேச்சல்ல போதணை. அதை கேட்டு திருந்தக்கூடிய அணாணிகளும் அல்லக்கைகளும் அல்ல நாங்கள். நாங்கள் என்பது மார்க்சியம் என்கிற நீங்கள் ஒவ்வா என ஒதுக்கும் மதத்தை நம்புபவர்கள். அழகாக திருவண்ணாமலையில் ஒரு தோட்டம் வாங்கி ஆசிரமம் நடத்தலாம். வரிவிலக்கும் உண்டு. நீங்கள்லாம் கூறி திருந்துற ஜன்மங்கள் நாங்க கிடையாது. அம்புடுத்தான். அதுக்கமேலே ஒரு வார்த்தைய நான் நகட்டுல//
தனிப்பதிவில் கூவி அழைப்பதால் ஒரு சில வார்த்தைகளை எனது ஒப்பந்தத்தைமீறி இங்கு நகட்டுவதற்கு மன்னிக்கவும்.
உங்கள் அளவிற்கு எனக்கு கோணார் உரை எல்லாம் வரிக்கு வரி எழுத தெரியாது. அதியமான் துவங்கி அணாணி மற்றும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும்....
இவ்வளவு தெளிவாக கூறியும் மல்லுக்கட்டுவதன் அடிப்படை என்ன? உங்களை நீங்கள் நிரூபித்துக் கொள்ள உங்கள் அணாணிகள் என்கிற அணாமதேயங்கள் இருக்கிறார்கள். அதனால் நாங்கள் உங்களுடன் மல்லுக்கு நிற்பதில் அர்த்தமில்லை.
வயிற்றுக்கு சோரிடல் வேண்டும் இங்கு வாழும் மனிதர்க்கெல்லாம் என்கிற பாரதியின் கனவை நிறைவேற்றக்கூடிய எந்த ஒரு அமைப்பையும் ஆதரிப்பதே எனது நிலைப்பாடு. அது சர்வாதிகாரமா? அல்லது ஜனநாயகமா? என்கிற பெயர் குறித்த பிரச்சனை அல்ல. தவிரவும் ஜனாயகத்திற்கும் சர்வாதிகாரத்திற்கும் பெரிய வேறுபாடு ஒன்றும் இல்லை. சிறுபான்மை பெரும்பான்மையை ஆண்டால் அது சர்வாதிகாரம். பெரும்பான்மை சிறுபான்மையை ஆண்டால் அது ஜனநாயகம். அடிப்படையில் எண்ணிக்கை சார்ந்த பிரச்சனைதான். இந்த எண்ணிக்கையும் இந்திய ஜனநாயகத்தில் சாத்தியமில்லை. காரணம்..36 சதவீதம் ஓட்டு வாங்கிய கட்சிகள்தான் 64 சதவீதம் மக்களை ஆள்கிறது. சாதியும் மதமும் அதிக்கம் வகிக்கும் ஒரு அடிப்படை ஜனநாயகமற்ற ஒரு சமூகத்தில் மக்கள் பிரதிநிதித்துவம் என்பதன் கேலிக்கூத்தைதான் இட ஒதக்கீடு துவங்கி எல்லா பிரச்சனைகளையிலும் பார்க்கிறோமே. உயர்நீதி மன்றம் துவங்கி எல்லாவற்றிலும் இந்த பிரதிநிதித்துவ அரசியல் எப்படி ஆள்கிறது என்று.
அடிபபடைப் பிரச்சனைகளை விட்டுவிட்டு மேலோட்டமாக பேசுவது பயனற்ற வாதம். இந்திய மக்களின் அடிப்படை பிரச்சனைகள் தீர்வதற்கான அதாவது 3 வேளை சாப்பாடு ஏற்றத்தாழ்வற்ற பொரளாதாரம் இப்படி... இவற்றை தீர்க்க உங்களது வழி என்ன? திட்டம் என்ன? மனிதனை மனிதன் கொல்லாத ஒரு வன்முறையற்ற மாற்று சமூகத் திட்டத்தை கூறுங்கள். நக்சல்பாரிகளின்அடிப்படைக் கோட்பாடு இவைதான். உழைக்கும் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் நல்வாழ்விற்கான ஏற்பாடுகள் துவங்கி... எல்லோருக்குமான சமத்துவம் உள்ள வாழ்க்கை. தீண்டாமை என்றும் சாதி என்றும் மனிதர்களை வாழும் சமூகத்திலேயே கீழானவர்களாக ஒடுக்கி வைத்திருக்கும் இந்த ஜனநாயகத்தைவிட சமத்துவமான வாழ்வு ஒரு சர்வாதிகாரத்தால்தான் சாத்தியம் எனில் அந்த சர்வாதிகாரம் ஆதரிக்கப்பட வேண்டியதே.
சமத்துவமற்ற மனிதனை மனிதன் சுரண்டுகிற தீண்டாமை துவங்கி அனைத்து சாதியக் கொடுமைகளும் ஒழிக்கப்பட்டு மதத்தின்பேரால் இனத்தின் பேரால் நடைபெறும் மனித அழிவுகள் அனைத்தும் நிறுத்தப்படும்வரை புரட்சியும் மக்கள் எழுச்சியும் வெவ்வேறு வடிவங்களில் வந்துகொண்டுதான் இருக்கும். காரணங்களைவிட்டுவிட்டு காரியங்களை பற்றி பேசுவதில் பயனில்லை. நக்சலபாரிகள் முன்வைக்கும் அடிப்படை பிரச்சனைகளை தீர்க்க வழி உண்டா சொல்லுங்கள். பிரச்சனை நக்சல்பாரிகள் நல்லவர்களா? கெட்டவர்களா? கிரிமினல்களா? என்பதல்ல.. அவர்கள் உருவான காரணம் என்ன? அது தீர்க்கப்ட்டும் அவர்கள் தங்களது வன்முறையை தொடர்கிறார்களா? என்பதுதான். ஒடுக்கப்பட்டு கிடக்கும் ஆகக்கீழான மக்களைக்கூற மலம் அள்ளுதலை கூறினால் அதனை நக்கலுடன் அனுகும் உங்கள் அனுகுமுறைகள் தானெ அம்பலப்பட்டுவிட்டதை உணருங்கள் நீங்கள் யாருக்காக வாதாடகிறீர்கள் என்று.
அதனால் இந்த விவாதமே உங்களை நீங்கள் நிரூபித்துக்கொள்வதற்கான ஒரு உத்திதான். அதற்காக அங்கீகாரம் தேடி அலைவதே இதில் வெளிப்படுகிறது. அதனால் இந்த விவாதத்தை அல்லது உங்கள் முன்முடிவுகளை தொடர்பவர்கள் தொடரட்டும். திரும்பவும் இது நேர விரயம்தான். நான் முன்பே கூறியபடி.. உங்களது இந்த விளையாட்டிற்கு நான் ஆளில்லை. ஒன்று செய்யுங்கள் உங்களது இந்த சமூகப்பணியை தொடர்ந்து செய்யுங்கள். சீனாவின் மாபெரும் மக்கள் தலைவர் அல்லது உங்களது பாணியில் சர்வாதிகாரி கூறியுள்ளார் "நூறு பூக்கள் மலரட்டும் நூறு கருத்துகள் முட்டி மோதட்டும்" என்று. அப்பொழுதுதான் மற்றவர்களுக்கும் தெளிவு பிறக்கும். உங்களது ஆழ்ந்த புலமையுடன் ஆன அமைதியான இந்த விவாதமுறைக்கு பாராட்டுக்கள். இந்த அமைதியான முறையிலேயே தொடர்ந்து எல்லாவற்றிற்கும் மறுப்பு கருத்துகள் வரிக்கு வரிக்கு எழுதுங்கள். தனிப்பதிவுகளாக போட்டு திரும்பவும் ஒன்டே மேட்சைத் துவங்காதீர்கள். இது ஒரு விவாத முறை அல்ல. மற்றவர்களுக்கு படம் காட்டவதற்கான ஒரு எளியமுறை அவ்வளவே. வாசிப்பவாக்ளுக்கு புரியும்.
எனது பெயரைப்போட்டு தமிழ்மணத்தில் பரப்புரை செய்தமைக்கு நன்றி. தனிமனிதர்களை தாக்காத பதறாத உங்கள் எழுத்து முறைக்கு பாராட்டுகள். எனது முந்தைய பதிவில் உள்ள முன்னுரை உங்களை வருத்தப்படுத்தியிருந்தால் அதற்காக வருந்துகிறேன். மற்றபடி.. உங்கள் விவாதம் தொடர்ந்து கம்யூணிஸத்தையும் நக்சலிஸத்தையும் வேரடி மண்ணோடு ஒழித்துவிட்டால் அதைவிட சந்தோஷம் இந்த உலகில் வேறு என்னதான் இருக்கும் சொல்லுங்கள். அதன்பின் பாலாறு தேனாறுதான். அதை ஓவராகக் குடித்து இந்திய ஜனநாயகத்தில் மலச்சிக்கல் வராமல் எல்லோரும் கழிந்து தள்ள வேண்டியதுதான் பாக்கி.. இப்பொழுது நாம் எழுதிக் கொண்டிருப்பதைப் போலவும் இதற்கு வரப்போகும் பின்னோட்டங்களைப் போலவும்.
நன்றிகளுடன்.
நண்பர் ஜமாலன் எழுதியதற்கான பதில் தனி பதிவாக இருக்கிறது.
இங்கே அனானி1 எழுதியதும் தனி பதிவாக கொண்டுவருகிறேன்.
ஓகை உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி உங்களது கற்பனை நிச்சயம் நடக்கக்கூடிய சாத்தியம் உள்ள ஒன்று.
நன்றி
நணபர் ஜமாலன்,
வலதுசாரி சிந்தனை கொண்ட எங்களுக்கும் மனித நேயமும், அடக்குமுறை கண்டு கோபமும், ஏழைகளின் துயரை போக்கி ஏழ்மையை அழிக்க வேண்டும் என்ற குறிக்கோள்கள் உண்டு. வழிமுறைகள்தான் வேறு.
History has proved that communism or whatever that goes by the same term in former 'socialist' nations like Russia will eventually create more problems and violations than otherwise.
I recommend the excellent book 'Conquest of Poverty' by Henry Hazlitt
http://www.mises.org/books/conquest.pdf
http://en.wikipedia.org/wiki/Henry_Hazlitt
I am just being practical. Our recent economic history proves that govt intervention and state socialism as followed here until 1991 actually created more poverty, unempolyment and corruption.
Communist revolution is neither feasible nor desirable here. hence the best way is the free enterprise system with a targeted welfare state (with transparency and accountabilty).
Pls see the conditions of W.Europe or Japan since the terrible destructions they endured during world war 2. that they could rebuild their economies and reduce poverty levels to a great extent is proof of free market sytems.
there is still lot of distortions and imbalances ; and we have a long way to go..
K.R.அதியமான். 13230870032840655763 said...
//நணபர் ஜமாலன்,
வலதுசாரி சிந்தனை கொண்ட எங்களுக்கும் மனித நேயமும், அடக்குமுறை கண்டு கோபமும், ஏழைகளின் துயரை போக்கி ஏழ்மையை அழிக்க வேண்டும் என்ற குறிக்கோள்கள் உண்டு. வழிமுறைகள்தான் வேறு. //
நண்பர் அதியமான் அவர்களுக்கு தொடர்ச்சியான உங்கள் பின்னோட்டங்களுக்கு நன்றி. நான் உங்கள் கருத்துக்களையும் refrence களையும் முறையாக படித்தவிட்டு முழுமையாக உங்களை உள்வாங்கிப் புரிந்து கொண்ட பிறகே.. உங்களை அனுகமுடியும். திறந்த மனதுடன் உரையாடுவதும் சிந்தனைகளை அறிவுபூர்வமாக ஏற்றுக் கொள்வதிலும் எனக்கு எந்த தயக்கமும் இல்லை. ஒன்றில் தன்னை அடிமைப்படுத்திக் கொள்வதும் எனது பண்பு அல்ல. எனது தேடல் வேறுவிதமானது. இங்கு எனது விவாதம் என்பது மாற்றுக் கருத்தை எதிர்கொள்ளும் பயிற்சிதான். மனித உரிமைகள் மீதான எனது அக்கறையே இவைகள். நிற்க.
நீங்கள் கூறும் வலதுசாரி தத்துவங்களை நான் படித்ததில்லை. அற்றையும் படிக்க வேண்டியது அவசியம். நாம் உரையாடுவோம் மற்றம் தொடர்வோம் பதிவுகளில்.
நன்றி.
அதியமான், ஜமாலன்,
உங்கள் பின்னூட்டங்களுக்கு நன்றி.
அன்புள்ள ஜமாலன் ,
மீண்டும் பழைய அனானி.
1. நான் சோஷலிச உலகின் மலச்சிக்கல் பற்றி எழுதியது உங்களுக்குச் சினம் ஊட்டியுள்ளது என்று தெரிகிறது. எனில் வருந்துகிறேன். ஆனால் இந்த விவாதத்தில் மலத்தைக் கொணர்ந்தது நீங்கள் தான். மலம் அள்ள ஒருவர் மலர்படுக்கையில் ஒருவர் என்பது கேட்க உணர்ச்சி பூர்வமாய் உள்ளது. ஆனால் பிரசினையின் ஆழத்துக்குச் செல்ல உதவாது. மக்கள் மலம் அள்ளுவது நாகரிக உலகில் ஒவ்வாத ஒழிக்கப் படவேண்டிய ஒரு தொழில் என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை. ஆனால் இந்தப் பிரசினை தீரக் கூட நக்சலைட்டுகளுக்கு கம்யூனிசம் வர வேண்டும் என்பதும், அது வரையில் இவர்கள் மலம் அள்ளிக் கொண்டே வர்க்க முரண்பாட்டைக் கூர்மைப் படுத்தவேண்டும் என்பதும் தான் நிலைபாடு என்றால் அது பற்றி என்ன சொல்ல முடியும்? தி க வின் சுவரொட்டிகளை நீங்கள் பார்த்திருப்பீர்கள். "மலம் அள்ளும் பாப்பாத்தி கண்டதுண்டா?" என்று பிராமணர்களை இதற்கும் காரணகர்த்தாக்களாய் ஆக்கும் அசிங்கம் அது. உங்களைப் போன்ற பொறுப்புள்ளவர்கள் திருப்பிக் கேட்டிருக்க வேண்டும்- எந்த செட்டியார், கவுண்டர் சகோதரி மலம் அள்ளுகிறார் என்று? சுற்றிலும் பாருங்கள் மலம் அள்ளும் தொழில் ஈடுபட்டிருக்கும் மக்கள் ஏன் தெலுங்கு பேசுகிறார்கள்? பழங்கால இலக்கியங்களில் மலம் அள்ளும் சாதியினருக்கு வார்த்தை கூட இல்லை. ஏன் என்று யோசியுங்கள். இஸ்லாமியக் கலாசாரம் வந்து பெண்கள் வீட்டில் சிறை வைக்கப் பட்டபின்னால் ஏற்பட்ட தொழில் இது. இன்னொரு காரணம் நகர்ப்புறத்து வளர்ச்சி. இந்தப் பிரசினையை முதன்முதலில் பேசியது எந்தக் கொம்பாதி மார்க்சிய அறிஞரும் இல்லை. பார்பபன, பனியா , தரகு முதலாளி என்றெல்லாம் உங்கள் தோழர்களால் தூற்றப் படும் மஹாத்மா காந்தி தான் பங்கி நிவாரண் சங்காங்கள் அமைத்து இந்தப் பழக்கத்தை முற்றுப்பெற வைக்க முயன்றார். உச்சாணிக் கொம்பில் நின்ற மற்ற மேல்சாதியார் விடுதலைப் போராட்டத்திற்கும் இதற்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று கேட்டதைப் பொருட்படுத்தவில்லை. இந்திய மரபினூடே முன்னே செய்தது போல் ஆசிரமத்தில் குழி தோண்டி அதைப் பயன்படுத்தி சிறுகச்சிறுக மண் போட்டு அதை மூடி , அது தரை மட்டம் ஆனவுடன் அதில் செடிகொடிகள் நடப்படும்.
இன்றைய நகர்ப்புற உலகில் இது சாத்தியம் இல்லை. அதனால், முடிந்த வரையில் ஃப்லஷ் அவுட் கழிப்பறைகள் கட்டுவதும், இந்த மக்களுக்கு கல்வி அளித்து முன்னேற்றுவதும் தான் இந்த நடைமுறையை முடிவுக்குக் கொண்டு வரும். உடனடியாய்ச் செய்ய வேண்டிய திட்டங்களை முன்னெடுத்துச் செல்லாமல், உணர்ச்சி பூர்வமாய் மக்களுக்கு வெறியேற்ற வெறும் கோஷங்களைப் பயன்படுத்துவதில் என்ன பயன்?
2. வன்முறையற்ற சமூகம் சர்வாதிகாரத்தின் மூலமோ அல்லது மதவாதத்தின் மூலமோ கிட்டவே கிட்டாது. மக்களிடையே ஜனநாயக உணர்வை வளர்த்தெடுக்கும் முயற்சியும், பொதுச் சொத்துக்கு ஊறு விளைவிக்காத போராட்ட வழிகளும், எந்தப் பிரசினையையும் பேசித் தீர்த்துக் கொள்கிற ஒரு பரஸ்பர மரியாதையும் சர்வாதிகாரத்தில் எப்படி கிட்டும்?
3. ஏற்றத்தாழ்வற்ற பொருளாதாரம் என்பது ஒரு மாயை. அர்த்த்தமற்ற இலக்கு ஆனால் எல்லோருக்கும் சமவாய்ப்பும், அடிப்படை வசதிகளை பூர்த்தி செய்கிற இலக்க்கும் நிச்சயம் அடையக் கூடிய ஒன்றுக்தான். அதற்கு திறந்த சமூகமும், சமவாய்ப்புகளும், கல்வி மற்றும் தொழில் தொடங்க எல்லோருக்கும் வாய்ய்புகளும் வழங்கப் படும் சூழ்நிலை வரவேண்டும். இதற்காகத் தான் வரிப்பணம் செலவழிக்கப் படவேண்டும். வரிப்பணம் வேண்டும் என்றால் பொருளாதார விரிவாக்கம் நிகழவேண்டும். அதற்கு மூலதனமும் அது சார்ந்த கண்டுபிடிப்புகளும் , சந்தைகளும் வேண்டும். எனில் கட்டுப் பாடற்ற தொழில் முனைப்புக்கு வசதி செய்து தருகிர சூழ்நிலை வேண்டும்.
4. வலது சாரி, இடது சாரி என்பதற்கு இன்றைய உலகில் பொருள் பலவாறாய் மாறியுள்ளது. உதாரணமாக சாவேஸ் செய்யும் சீர்திருத்தங்களை நான் பாராட்டுவேன். சொந்த மக்களின் நலனுக்கு அந்தந்த நாட்டின் செல்வ வளம் முதன்மையாய்ப் பயன்படவேண்டும் என்ற நோக்கில் சாவெஸ் செய்யும் முயற்சிகள் பாராட்டத்தக்கவை. ஆனால் எல்லா நாடுகளிலும் இது சாத்தியம் இல்லை. வெனிசுலாவின் எண்ணெய் வளம், இந்தவளத்தை வளர்த்தெடுக்க ஏற்கனவே பிற வெளிநாட்டுக் கம்பெனிகள் செய்த முயற்சிகள் , இன்றைய சந்தையில் எண்ணெய் விலை உயர்வு என்று பல காரணிகளால் அவர் முயற்சி இப்போது வெற்றி அடைந்துள்ளது. ஆனால் மற்ற நாடுகளில் இந்த வசதி இல்லை. இதை சோஷலிசத்தின் வெற்றி என்று கொண்டாட எந்த காரணமும் இல்லை.
5. எந்த சர்வாதிகாரத்தின் கீழ் சமத்துவம் சாத்தியமாகியுள்ளது? உலக வரலாற்றில் எங்கேயாவது இதற்கு உதாரணம் உண்டா? பினோஷெ, போல் போட், மாவோ, லெனின், ஸ்டாலின், முசோலினி, ஃப்ராங்கோ என்று நீளும் சர்வாதிகாரர்களின் பட்டியலில் சமத்துவம் எங்கே சாத்தியமாகியுள்ளது? தெரிவியுங்கள்.
உங்கள் நேரத்திற்கு நன்றி
பழைய அனானி
மெற்கண்ட பின்னூட்டம், ஜமாலம்விவாதம் பதிவில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது
This debate is not just against Communists
Hope people can see this!
தோழர் ஜாமலன் அவர்களுக்கு ,
இவர்களுடன் விவாதிப்பது மிகப்பெரிய
நேரகொலை
உங்களது வாதங்களுக்கு பதில் அளிக்காமல் குழலி போன்றோர்
போறபோக்கில் எதாவது சொல்லிட்டு போறதையும்
அதற்கு ஒத்து ஊதும் அனானிகளையும் பார்க்கும் போது
தெளிவாக ஒரு விசயம் புரிகிறது
நீங்கள் உங்கள் நேரத்தை விரயமாக்குகிறீர்கள்
மக்களிடம் நாம் செல்வோம் அவர்கள்
(நக்சல்பாரி தத்துவத்தை ) எடுத்து கொள்ளட்டும் அல்லது தூக்கி எறியட்டும்
இவர்களிடம் பேசி என்னாக போகிறது
மேலும் திரும்ப திரும்ப சொன்னதையே சொல்லும் தமிழ் மணி போன்றோர் , கம்யூனிசத்தை தவறாகவே புரிந்து கொண்டு அவதூறு கிளப்பும் அனானிகள்
இவர்கள் எல்லாம் பதர்களை போன்றவர்கள் மக்களிடம் கால் காசு செல்வாக்கு இல்லாதவர்கள்
ஆகவே உங்கள் மதிப்பு மிக்க நேரத்தை
இவர்களுக்கு பதில் அளிக்க பயன்படுத்தாமல் .
மக்கள் பிரச்சனைகள் குறித்து கட்டுரைகள் எழுதுங்கள்
நன்றி
தோழமையுடன்
தியாகு
Thiagu,
Remember, you and your friends are the ones who challenged everyone.
////மக்களிடம் நாம் செல்வோம் அவர்கள் (நக்சல்பாரி தத்துவத்தை ) எடுத்து கொள்ளட்டும் அல்லது தூக்கி எறியட்டும் இவர்களிடம் பேசி என்னாக போகிறது////
Damn funny. When did communists and Naxals care for people's opinion or basic rights ? 'All people should simply follow what we say and belive to be scientific Marxisim' is their ultimate theme. no question of asking for people's opinions or votes. any dissent is labelled as 'reactionary' or 'enemy of the revolution' or 'enemy of the people' and are purged ruthlessly. Try to argue with innocent victims of Maoisists in MP where tribals who protest against them/ their violence are ruthlessly gunned down.
உழைக்கும் மக்களை ஒட்ட சுரண்டி பிழைக்கும் முதலாளிகளுக்கு
மக்களை பத்தி கவலை பட என்ன யோக்கியதை இருக்கு கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு மாறாக
இவர்கள் என்று மக்களை பத்தி சிந்தித்தார்கள் .\
மாறாக்
///மார்க்ஸ், லெனின், ஸ்டாலின், மாவோ என்று நீங்கள் கட்டிச் சேர்க்கும் ஒவ்வொருவரும் ஒரு மனநோயாளிதான். நல்லதையே பார்க்கத் தெரியாத மடையர்கள். இருட்டையே ஒளி என்று வாதிட்ட மூடர்கள். //
இப்படி பேசி கொண்டு இருக்கிறார்கள்
இந்த பைத்திய காரர்கள்
அந்த பைத்தியங்களுக்கு பதில் அளிக்காதீர்கள் தோழர்களே
மதவாதிகளும் குட்டி முதலாளிகளும்
கொஞ்சம் மார்க்சியத்தின் மேல் சேறு பூச
இடம் தேடி அடைந்தார்கள்
வாய்ப்பாக சிக்கினார் தமிழ் மணி
தமிழ் மணியை பொறுத்தவரை
இதோ இவரது பதில்
அதோ அவரது பதில் என வெட்டி வெட்டி ஒட்டுவது
எவனாவது கம்யூனிச அவதூறு செய்தால்
அகமகிழ்ந்து அதை பிரசுரிப்பதும்தான் செய்து வருகிறார்.
மொத்தமாக இங்கு கொட்டி கிடக்கும்
எழுத்து குவியல்கள் அதைத்தான் சொல்கிறது .
ஒரு விவாதம் என்ற பெயரில் அவதூறு கிளப்பும் முண்டங்கள் இங்கே தங்களது பெயரை கூட சொல்லாத
அனானிகளாக கம்யூனிச எதிர்ப்பு ஓலமிடுகிறது .
பழைய அனானியிடம் உருப்படியான ஒரு யோசனை சொல்லுங்கள்
உங்கள் சித்தாந்தம் என்ன என கேட்கப்பட்டது .
பதிலே இல்லை என்ன தீர்வு என்றால்
பதில் இல்லை
மாறாக கம்யூனிசத்தில் அந்த குறை
இங்கு நொட்டை என சொத்தை காரணங்களை வைத்தார்
அதற்கு ஆதாரமும் கிடையாது ஒன்றும் கிடையாது.
அதியமான போன்ற அரைகுறை ஆட்கள் வேண்டுமானால் ஆகா ஓகோ என பெரும் கூக்குரல் இடலாம்
ஆனால் கம்யூனிசத்துக்கு மாற்றாக
முதலாளித்துவத்தை சொல்ல
இவர்களால் முடியாது
ஏனெனில் முதலாளித்துவம் கண்முன்னே அழுகி நாறிகிடக்கிறது
தோழர்களே ! இந்த விதண்டா வாதிகளிடம் பேசுவது நேர விரயம்
இவர்கள் ஒரு தீர்வு தரட்டும் அதன் மேல் விவாதிக்கலாம்
இல்லாவிட்டால் பெரும் காலவிரயமே
This athiyamaan has no idea abt communism or any ism
whenever he find somebody shouting against communism he start to should
like a wolf . but in most of his arguments broke by comrades
அன்புள்ள தியாகு, ஸ்டாலின், ஜமாலன் இன்ன பிற தோழர்களுக்கு
மீண்டும் பழைய அனானி.
//பழைய அனானியிடம் உருப்படியான ஒரு யோசனை சொல்லுங்கள்
உங்கள் சித்தாந்தம் என்ன என கேட்கப்பட்டது .
பதிலே இல்லை என்ன தீர்வு என்றால்
பதில் இல்லை .//
நீங்கள் நான் எழுதியடகி முறையாக , சுயசிந்தனையுடன் படித்திருந்தீர்கள் என்றால் உங்களுக்கு நான் முன்வைக்கும் தீர்வு தெரிந்திருக்கும்.
நான் முன்பு எழுதியதை, ஒரு வேளை நீங்கள் தவற விட்டிருக்கலாம். அதனால் மீண்டும் பதிகிறேன்.
"ஏற்றத்தாழ்வற்ற பொருளாதாரம் என்பது ஒரு மாயை. அர்த்த்தமற்ற இலக்கு ஆனால் எல்லோருக்கும் சமவாய்ப்பும், அடிப்படை வசதிகளை பூர்த்தி செய்கிற இலக்க்கும் நிச்சயம் அடையக் கூடிய ஒன்றுக்தான். அதற்கு திறந்த சமூகமும், சமவாய்ப்புகளும், கல்வி மற்றும் தொழில் தொடங்க எல்லோருக்கும் வாய்ய்புகளும் வழங்கப் படும் சூழ்நிலை வரவேண்டும். இதற்காகத் தான் வரிப்பணம் செலவழிக்கப் படவேண்டும். வரிப்பணம் வேண்டும் என்றால் பொருளாதார விரிவாக்கம் நிகழவேண்டும். அதற்கு மூலதனமும் அது சார்ந்த கண்டுபிடிப்புகளும் , சந்தைகளும் வேண்டும். எனில் கட்டுப் பாடற்ற தொழில் முனைப்புக்கு வசதி செய்து தருகிர சூழ்நிலை வேண்டும். "
உங்களுக்கு தமிழ் படிக்கத் தெரியும் தானே.
நான் முதலாளித்துவம் என்ற சொல்லையும் எப்படி தவறு என்று சுட்டிக் காட்டியிருந்தேன். நான் சித்தாந்தவாதி அல்ல. Pragmatist.நடைமுறைகளை நோக்கி அதன் மீது விமர்சனம் வைப்பவன். எந்த சித்தாந்தமும் முழுமையான பார்வையை அளிக்க முடியாது. மார்க்ஸ் கடந்த நூற்றாண்டின் மிகச்சிறந்த ஆய்வாளர்களில் ஒருவர் என்பதில் எந்த ஐயமும் எனக்கு இல்லை. ஆனால் ஆய்வுகளே, பின்னோக்கில் திருத்தங்களும், தேவைப்பட்டால் நிரகாரிப்பும் பெறவேண்டியது தான்.
//உழைக்கும் மக்களை ஒட்ட சுரண்டி பிழைக்கும் முதலாளிகளுக்கு
மக்களை பத்தி கவலை பட என்ன யோக்கியதை இருக்கு கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு மாறாக
இவர்கள் என்று மக்களை பத்தி சிந்தித்தார்கள் //
உழைக்கும் மக்களை ஒட்ட சுரண்டி பிழைக்கும் முதலாளிகளுக்கு
நான் சுரண்டல், உபரி மதிப்பு என்பதும் எப்படி பிழைபட்ட பொருளாதாரக் கருத்து என்பதையும் சுட்டிக் காட்டியிருந்தேன். மக்களிடம் தானே மூலதனவாதிகள் பொருள்களை விற்க வேண்டும்
நண்பர் தியாகு,
நன்றாக தயை கூர்ந்து சிந்தித்துப் பாருங்கள்.
உங்கள் பதில்கள் எவற்றையும் நான் உதாசீனம் செய்யவில்லை. அப்படி செய்துவிடக்கூடாது என்பதற்காகத்தான் ஒவ்வொரு வரியையும் எடுத்து அதற்கு பதில் எழுதியிருக்கிறேன்.
எழுதிய பதில்களில் தவறிருந்தால் சுட்டிக்காட்டலாம்.
தவறிருந்தால் திருத்திக்கொள்கிறேன்.
ஆனால், எழுதிய பதில்களுக்கு மறு வினை ஆற்றாமல், இப்படி பொத்தாம் பொதுவாக பதில் எழுதுவதால் என்ன பயன்?
அனானி நம்பர் ஒன்னும் அனானி நம்பர் இரண்டும் உங்களுடன் விவாதம் புரிய தயாராகவே இருக்கிறார்கள்.
யார் யாராக இருந்தால் என்ன? புதிய ஜனநாயகம் ஆசிரியர் குழு என்று போட்டிருக்கிறார்கள். யார் அந்த ஆசிரியர் குழு என்று எனக்கு தெரியுமா? அதில் யார் யார் இருக்கிறார்கள், என்ன தொழில் செய்கிறார்கள், பெயர் என்ன என்றெல்லாம் எனக்கு தேவையில்லாதது. அவர்களது கருத்துக்களுக்கு என் எதிர்கருத்தை வைக்கிறேன். எனக்கு அவர்களும் அனானிகள்தானே?
கருத்துக்களை பாருங்கள். பெயர்களை பார்க்காதீர்கள்.
திறந்த மனத்துடன் விவாதம் புரிய நான் தயாராகவே இருக்கிறேன்.
இங்கே ஜமாலன், அசுரன், ஆசாத், ஸ்டாலின் எல்லோருடனும் நான் உரையாட தயாராக இருக்கிறேன்.
உரையாடுவதால் என்ன தீங்கு நடந்துவிடப்போகிறது?
உரையாடலாமே?
////அதியமான போன்ற அரைகுறை ஆட்கள் வேண்டுமானால்///
இருக்கலாம். 'கற்றது கைமண் அளவு ; கள்ளாதது உலகளவு' என்பது அனைவருக்கும் பொருந்தும்.
நன்றி அதியமான்.
நானும், எல்லோரும் அப்படியே.
:-))
அதனால்தான் உரையாட தயாராக இருக்கிறேன்.
//ஏற்றத்தாழ்வற்ற பொருளாதாரம் என்பது ஒரு மாயை. அர்த்த்தமற்ற இலக்கு ஆனால் எல்லோருக்கும் சமவாய்ப்பும், அடிப்படை வசதிகளை பூர்த்தி செய்கிற இலக்க்கும் நிச்சயம் அடையக் கூடிய ஒன்றுக்தான். அதற்கு திறந்த சமூகமும், சமவாய்ப்புகளும், கல்வி மற்றும் தொழில் தொடங்க எல்லோருக்கும் வாய்ய்புகளும் வழங்கப் படும் சூழ்நிலை வரவேண்டும். இதற்காகத் தான் வரிப்பணம் செலவழிக்கப் படவேண்டும். வரிப்பணம் வேண்டும் என்றால் பொருளாதார விரிவாக்கம் நிகழவேண்டும். அதற்கு மூலதனமும் அது சார்ந்த கண்டுபிடிப்புகளும் , சந்தைகளும் வேண்டும். எனில் கட்டுப் பாடற்ற தொழில் முனைப்புக்கு வசதி செய்து தருகிர சூழ்நிலை வேண்டும். "//
இது கண்டிப்பாக உண்மைதான்
ஆனால் அது எங்கே சாத்தியம்
புதிய ஜனநாயக புரட்சி நடந்தால் தான் சாத்தியம்
மாவோ விரித்துரைத்த புதிய ஜனநாயகத்தில் முதலாளிகள் இருப்பார்கள்
நீங்கள் சொன்னமாதிரி தொழில் தொடங்கும் வாய்ப்பு தனி திறமை எல்லாம் ஊக்குவிக்கப்படும்
அது சோசலிசத்தை நோக்கி வளரும் கட்டத்துக்கு நாட்டை தயார் படுத்தும்
இதை இதுவரை சொல்லவில்லை
ஏனெனில் நீங்கள் - கம்யூனிசம் -சோசலிசம்- புதிய ஜனநாயகம் எல்லாம் ஒன்று என பேசி கொண்டு இருப்பதாலும் .
ரஸ்யாவில் நடந்த சோசலிசம் மாற்ற வொண்ண முடியாதது அம்மாதிரி தான் நிகழும் என நாங்கள் அடம்பிடிப்பதாகவும்
நாங்கள் கையில் ஆயுதம் ஏந்தி லட்சகணக்கான மக்களை கொல்ல காத்திருப்பதாகாவும் சொல்லும் உங்கள்
தோரணை .
மற்றபடி சித்தாந்தத்தை முதலாளித்துவம் ஏகாதிபத்தியத்தை அடையும் என லெனில் சொன்னார்
சோசலிசத்துக்கு முன் புதிய ஜனநாயக் புரட்சி தேவை மூன்றாம் உலக நாடுகளுக்குன் மாவோ சொன்னார் .
இப்படி மாறித்தான் வந்து இருக்கிறது
மாறாமல் இருப்பதற்கு மார்க்சியம்
என்ன புனித விவிலியமோ
குரானோ அல்ல
//ஏற்றத்தாழ்வற்ற பொருளாதாரம் என்பது ஒரு மாயை. அர்த்த்தமற்ற இலக்கு //
//
இது கண்டிப்பாக உண்மைதான்
//
Thanks for admitting that the goal of communism is myth
அன்புள்ள தியாகு,
வணக்கம். மீண்டும் பழைய அனானி.
நீங்கள் மிகவும் குழம்பியிருக்கிறீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். நான் சொல்வதன் அடிப்படையான உண்மை உங்களுக்குப் புரிகிறது. ஆனால் அதை ஒப்புக் கொண்டால் உங்கள் தோழர்கள் துரோகி என்று வசை பாடுவார்கள் என்ற நினைப்பிலோ என்னவோ, நான் சொல்வதும் மாஓ சொன்னதும் ஒன்று தான் என்று சப்பைக் கட்டு கட்டி , நான் சொன்ன திறந்த சமுதாயம் . முதலாளிகள் இருப்பார்கள் என்று மாஓவே சொல்லிவிட்டார் என்று ரீல் சுற்றுகிறீர்கள்.
உங்கள் தோழர்கள் இதை ஒப்புக் கொள்கிறார்களா என்று கேட்டுச் சொல்லுங்கள். மாஒ சொன்னது மூலதனவாதத்தில் அமைந்த சமூகம் என்றால் அதை புதிய ஜனநாயகம் என்று ஏன் அழைக்க வேண்டும். மூலதனவாத சமூகம் என்றே அழைக்கலாமே. அவர் "துப்பக்கிக் குழலிருந்து அரசியல் அதிகாரம் பிறக்கிறது என்று சொன்னது பற்றியும், சிலரை capitalist roaders என்று அழைத்து "கலாசாரப் புரட்சி" என்ற பெயரில் பழி வாங்கியதும் நீங்கள் அறீவீர்களா?
தொழில் தொடங்க ஊக்குவிக்கப் படும், தனித் திறமைகள் ஊக்குவிகப் படும் என்றால் ப சிதம்பரத்தின், மன்மோகம் சிங்கின் , ஜார்ஜ் புஷின் பொருளாதாரக் கொள்கையும் மாஓவின் பொருளாதாரக் கொள்கையும் ஒன்று என்றா சொல்கிறீர்கள்? அய்யகோ. கெட்டது குடி. உங்களை உங்கள் தோழர்கள் போடுப் புரட்டி எடுக்கப் போகிறார்கள். சரி இந்த அணுகல் தான் சோஷலிசத்தை நோக்கி முன்னேற்றும் என்றால் ஏன் சிதம்பரத்தின் பொருளாதாரக் கொள்கைக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கிறீர்கள்?
//மற்றபடி சித்தாந்தத்தை முதலாளித்துவம் ஏகாதிபத்தியத்தை அடையும் என லெனில் சொன்னார்
சோசலிசத்துக்கு முன் புதிய ஜனநாயக் புரட்சி தேவை மூன்றாம் உலக நாடுகளுக்குன் மாவோ சொன்னார் .
//
ஏகாதிபத்தியத்தை மூலதனவாதம் அடையும் என்று லெனின் சொன்னார். முதலாளித்துவத்திற்கு " புதிய ஜனநாயகம்" என்று பெயர் சூட்டினால், அடுத்த கட்டமாக் சோஷலிசம் வரும் என்று மாஓ சொன்னாரா? நீங்கள் பேசுவது உங்களுக்கே புரிகிறதா?
//முதலாளித்துவம் கண்முன்னே அழுகி நாறிகிடக்கிறது .//
என்றீர்கள் . ஆனால் சோஷலிச சொர்க்க பூமியின் நறுமணத்தை வெறுத்து , கியூபா, பழைய போலந்து, ஹங்கேரியிலிருந்து உயிரைப் பணயம் வைத்து மக்கள் மூலதனவாத நாற்றத்தை நோக்கிப் படையெடுப்பது ஏன் என்று கேட்டேன். பதில் இல்லை.
//கம்யூனிசத்தில் அந்த குறை
இங்கு நொட்டை என சொத்தை காரணங்களை வைத்தார் .
அதற்கு ஆதாரமும் கிடையாது ஒன்றும் கிடையாது.//
கம்யூனிசத்தில் இது சொத்தை என்று நான் எங்குமே சொல்லவில்லை. வெறும் கற்பனையில் உதித்த மாயாலோக கற்பனையில் சொத்தை என்று சொல்ல என்ன இருக்கிறது? உங்கள் கனவு வெறும் கனவு மட்டும் தான், விஞ்ஞான பூர்வமாக இந்த இலக்கு அடையக் கூடியது என்ற எண்ணம் தவறு என்று தான் சொன்னேன்.
//மதவாதிகளும் குட்டி முதலாளிகளும் கொஞ்சம் மார்க்சியத்தின் மேல் சேறு பூச
இடம் தேடி அடைந்தார்கள்.//
இங்கே பதில்களில் மதவாதக் குரல்கள் எங்குமே கேட்கவில்லையே. மதவாத ரீதியாய் கம்யூனிசத்திற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவிப்பது, இஸ்லாமிய மதவாதம் மட்டுமே.
Capitalism என்ற சொல்லுக்கு மூலதனவாதம் என்பது தான் சரியான மொழிபெயர்ப்பு. capitalist-ism என்றால் தான் முதலாளித்துவம் என்று அழைக்க முடியும். பெட்டி பூர்ஷ்ஷ்வா என்ற வார்த்தையின் மொழிபெயர்ப்பாக குட்டி முதலாளி என்று போட்டிருக்கிறீர்கள் என்று எண்ணுகிறேன். பூர்ஷ்வா என்ற பிரெஞ்ச் வர்த்தைக்கு முதலாளி என்பது பொருள் அல்ல.
பதர்கள், பைத்தியக் காரர்கள், முண்டங்கள், ஓலமிடுபவர்கள், விதண்டாவாதிகள் போன்ற தரமான விளிப்புகளுக்கு நான் பதில் சொல்லவில்லை. ஏனெனில் பதிலோ, தர்க்கமோ, விவாதமோ அல்லாத வசைகள் இவை.
நன்றி
பழைய அனானி
நன்றி பழைய அனானி
பல விஷயங்கள் தெளிவாகின்றன
நன்றி
Nice writeup.
But pseudo intellectualism of left would live on,,,
All these arguments must have been more relevant in 1970s when the cold war was on and with USSR apparently strong and steady. Now, there is only the debate about global warming, US 'hegomony' and the debtates within capitalism about the extent of govt intervention in the economy. hard core arguments for or against communism is purely acedemic and semnatics. and such debates have been going on for the past hundred years or so. and it is impossible to argue with Ma.Ka.I.Ka people as they still belive Marxisism to be scientific and that is perfectly possible in future to usher in pure communisim.
no one on both sides is going to alter his or her views reg such ideologies.
நன்றி அதியமான்.
நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான்.
ஆனால், 1960க்குப் பிறகு எதையுமே படிக்காமல் கம்யூனிஸ்டுகளாக, இடதுசாரிகளாக தங்களை கூறிக்கொண்டு போலிஅறிவுஜீவிகளாக ஒரு கூட்டம் மிதந்துகொண்டு அலைகிறது.
சொன்னதையே திரும்பித்திரும்பி சொல்லிக்கொண்டதில், சுயமூளைச்சலவையில் உட்கார்ந்திருக்கிறது.
அவர்களால் பாதிக்கப்பட்டு, பல புத்திசாலித்தனமான இளைஞர்கள் கோஷங்களையே வாதங்களாக வைத்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.
அவர்களுடன் உரையாடுவதற்காகவே இந்த பதிவு.
அனானி குட்டிகளா என் தளத்தில் பதில் கொடுத்து இருக்கேன் பாருங்கப்பா
சுட்டி வேணுமா சுட்டி
https://www.blogger.com/comment.g?blogID=19063577&postID=8010176810232530327
தியாகு said...
அனானிகளுக்கு பதில் அளிப்பது முழு நேரக்கொலை என சொல்லி வந்தேன் .
இருந்தாலும் இந்த அனானிக்கு கொஞ்சம் அதி மேதாவின்ற நினைப்பு இருக்கு தமிழ் மணிக்கு உலக இரட்சகன் என்ற நினைப்பு இருப்பதால் .
கொஞ்சம் பதில் அளிக்க துணிந்து வந்து இருக்கேன் .
மேலும் சாரமற்ற இவரது விவாதத்தின் வரிக்கு வரி நமது தோழர்களுக்கு பதில் அளிக்க முடியாமல் எல்லாம் இல்லை.
மாறாக இன்றைக்கு சமூகத்தின் மாபெரும் அவலங்களை குறித்து சிந்தித்து அவர்கள் எழுதும் பொன்னான நேரத்தை இந்த அவதூறு பார்டிகளிடம் வீணாக்காமல் இருக்க நினைத்து இருக்கலாம்.அதுதான் நல்லது .
--------------------------------
விமர்சனம் வைப்பது மட்டும் என் வேலை என கிளம்பிய அனானிக்கு (பழைய அனானி)
1.புராதன கம்யூனிசம் இல்லை அப்படி ஒன்று இருந்து
இருக்க முடியாது என்பது இவரது வாதம் சமூக வளர்ச்சியை ஆய்வு செய்த மார்க்ஸ் புராதண சமூக அதாவது தான் வேட்டை ஆடிய உணவை அப்போதே தமக்குள் பங்கிட்டுத்தான் வாழ்ந்திருக்க முடியும் என சொல்லி இருந்தார் கருவிகள் கண்டறியப்படாதா அந்த கால கட்டம் தனியுடமை இல்லாத அந்த கால கட்டம் மனிதன் கூட்டாக வாழ்ந்தாலே ஜீவிக்க முடியும் என்ற கால கட்டம் இருந்து இருக்கத்தான் வேண்டும் .
ஆதாரம் கேட்டால் என்ன தரலாம் சொல்லுங்கள் இந்த சமூகம் அதன் பதிவுகளை செய்ய ஆரம்பித்ததே கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னால்தான் எங்கிருந்து ஆதாரம் கிடைக்கும் .
ஆனால் தர்க்க ரீதியில் பார்த்தால் தன்னை தாக்க வரும் விலங்குகள் எதிர்கொள்ளும்
போராட்டம் ஆகியவற்றை தனிமனிதனாக தனி குடும்பமாக இருந்த மனிதன் நிச்சயம் எதிர்க்க திராணி அற்றவன். இது ஒன்று மேலும் வேட்டை ஆடப்படும் விலங்குகளின் தசையை வைத்து இருந்து உண்ண அவனுக்கு அப்போதைய அறிவு இல்லாமல் இருந்து இருக்கும்போதும் அவன் தனி உடைமையாளனாக இன்னும் வளராத காலகட்டத்தின் போதும் பொதுவுடமை இருந்தது.
குடும்பமாக வாழ்ந்து இருப்பான் எனும் இவரது வாதம் தவறு குடும்ப அமைப்புகள் தோன்றியது பிற்பாடுதான்
//ஏனென்றால் ஒரு குழந்தை பிறக்கும் போதே அதன் தாய், தந்தை குடும்பம் என்று கொண்டு தான் பிறக்கிறது//
தாய் தந்தை நிச்சயம் தேவை ஆனால் குடும்ப அமைப்பு இருக்காது என்பது உண்மை.
(இங்கு நான் எங்கெல்ஸில் குடும்பம் தனிசொத்து பற்றிய நூலை பரிந்துரைக்கிறேன்)
ஆதியில் தோன்றிய மனித குழுக்களில் குடும்பம் இருந்தது என்பதற்கு இவர்தான் ஆதாரம் தரவேண்டும். ஏனெனில் வரைமுறை அற்ற புணர்ச்சியின் பிற்பாடு தாய் வழி சமூகம் தோன்றி அதன் பின் தான் தந்தை வழி சமூகம் தோன்றியது எனும் உண்மையை இவர் மறந்து அல்லது அதற்கான ஆதாரங்களாக எங்கெல்ஸ் கொடுத்து இருக்கும் தகவல்களை பாராமல் கண்ணை மூடி கொண்டு பேசுவது தவறு
//ஆதிகாலச் சமூகத்திலும் ஓர் இனக்குழு இயற்கை வளங்களில் உடைமையால் வளம் பெற்றிருக்கும். வேறு சில இனக்க்குழுக்கள் வசதிக் குறைவாய்த்தான் இருந்திருக்கும்./
இவரும் ஆதாரம் தரவில்லை க்க்கும் க்கும் தான் இன குழுதான் என்பதையும் குடும்பம் அல்ல என்பதையும் ஒத்து கொள்கிறார்.
உடமை என்றால் என்னவென சொல்லாமல் உடமை வளம் என பேசுவது இவர் அந்த காலகட்டத்துக்கு அடுத்த காலகட்டத்தில் இருந்து பேசுகிறார் என்பதை காட்டுகிறது உடமை என்றால் என்ன வளம் என்றால் என்ன ஆதி கால சமூகத்தில் உடமையும் வளமும் என்னவாக இருக்கும் அய்யா பழைய அனானி ?
2. உற்பத்தி உறவுகள் சமூக சூழ்நிலையை தீர்மானிக்கும்
என்கிறோம் இல்லை என்கிறார் ஆதாரம் இவர்தான் தரணும்
//சமூக சூழலுக்கு பல காரணிகள் இருக்கலாம். இயற்கை வளம், தொழில் நுட்ப வளர்ச்சி, கல்வி, ஜனநாயகப் பண்பு, வலுவான அரசு என்று பல காரணிகள் உண்டு//
ஆதி பொதுவுடமையில் முன்பாராவில் சொன்னமாதிரி என்ன வளம் இருந்ததுன்னு முதல்ல சொல்லுங்க
அடுத்து தொழில் நுட்பமே இல்லாத காலமான ஆதி பொதுவுடமையில் அந்த சமூக சூழலை அவனது உற்பத்தி நடவடிக்கை அல்லாது தொழில் நுட்படும் கண்டுபிடிப்பும் எப்படி தீர்மானித்து அடுத்த கட்டமான ஆண்டான் அடிமை சமூகத்துக்கு நகர்த்தி இருக்கும் அய்யா நீங்கதான் விளக்கனும் அரசு சமூகம் தோன்றிய உடனே அரசு தோன்றியதா அரசு தோன்ற வேண்டிய காரணம் என்ன இதெல்லாம் கொஞ்சம் சொல்லுங்க எதன் அடிப்படையில்னா நீங்க சொன்ன அதே தொழில் நுட்பம் வளர்ச்சி , இன்ன பிற வெங்காயங்களினா ஆமா உங்க பழைய தேவை சப்ளையை விட்டுடீங்க அதன் அடிப்படையில் சமூகத்தை விளக்குங்கன்னு கேட்டது ஞாபகம் இருக்கா?
//பொருளாதாரத்தில் Components Theory என்று ஒன்று உண்டு. உதாரணமாக ஒரு தேநீர்க் கடையில் தேநீர் தயாரிக்க பால், சர்க்கரை, தேயிலை என்ற பயன் பொருட்கள் இல்லமல், கடை வாடகை, மூலதனத்டிற்கான வட்டி என்று பல உண்டு. தொழிலாளியின் உழைப்பினால் தான் உபரி மதிப்புத் தோன்றுகிறது என்பது அபத்தம். //
ஆமாம் டீ மாஸ்டரை தவிர கடை பையனை தவிர அனைத்தும் முக்கியம் ஆனா அந்த தொழிலாளியும் அந்த முதலாளியும் முக்கியம் இல்லை
அதாவது இந்த உற்பத்தி சக்தி உற்பத்தி உறவு இரண்டும் சேர்ந்த உற்பத்தி நடைமுறை முக்கியமில்லை என்றி எவனாவது கேணையன் இருந்தா போய் சொல்லுங்க.
இன்னொன்னு தொழிலாளியின் உழைப்பினால் உபரி மதிப்பு தோன்றாமா பால் சட்டியில் இருந்து உபரி மதிப்பு தோன்றுதோ .நல்ல தமாஸ் ஆனா சிரிக்காம அடிக்கும் ஜோக்கின் தலைவர் நீங்கதான்.
3.கண்டு பிடிப்பு என்பது என்ன
சக்கரம் என்பதை எந்த விஞ்ஞானி கண்டு பிடிச்சான் இன்னைக்கு அல்லாய் வீல்னு சொல்வதை விஞ்ஞானி கண்டு பிடிச்சான் அன்னைக்கு சக்கரம் என்பதை கண்டு பிடிச்ச விஞ்ஞானி யார். விஞ்ஞானம் எனும் துறை உருவாகும் முன்பு கண்டு பிடிப்புக்கான பேடன் எல்லாம் இல்லை என்பதற்கு முன்பு கண்டு பிடிப்பு இல்லையா உண்மைதான் தனி துறையாக அது இல்லாமல் இருந்தது உற்பத்தி நடவடிக்கையில் கண்டுபிடிப்பு இணைந்து இருந்தது .
ஒரு கல்லை நகர்த்த ஒரு பெரிய மரம் உதவும் என்பதை கையால் கல்லை நகர்த்த முயற்சித்தவன் கண்டுபிடித்தான் நெம்புகோல் தத்துவம் வருதற்கு முன்னாலேயே நெம்பிக்கிட்டு இருந்தாய்ங்க நம்ம பயலுக அப்பு எல்லாமே அப்படித்தான் தொழிலாக அது பிரிந்த காலங்கள் என்று ஒன்று உண்டு வாளை கண்டு பிடிச்சதும் தான் போருக்கு போனான் என்பது மாதிரி அபத்தமா பேசாதிங்க
சண்டை எனும் தொடர் நிகழ்வில் ஒரு கட்டம்தான் வாள் கண்டு பிடிப்பு துப்பாக்கி கண்டு பிடிப்பு ஆனா சண்டையை தீர்மானிப்பஹ்டு வாளும் துப்பாக்கியுமா அல்ல வர்க்க போராட்டம் அடிமையாக வைச்சு அடிமைக்குள்ளயே சண்டை போடச்சொல்லி வேடிக்கை பார்க்கும் ஆண்டான்களுக்கு எதிராக செய்த கிளர்ச்சிதான் ஆண்டான் அடிமை போராட்டம் ஸ்பார்டகஸ் செய்தது சரி வாள் கண்டு பிடிச்சாச்சு ஒரு சண்டை போடுவமா துப்பாக்கி கண்டு பிடிச்சாச்சு ஒரு சண்டை போடுவமான்னு எவனும் கிளம்ப மாட்டான்
அடுத்து , நீராவி எஞ்சின்களை கண்டு பிடிச்சது பெரிய விசயம்தான் அதா முக்கியம் ஒரு சமூக ஆய்வு என்பது கண்டு பிடிப்புகளின் அடிப்படையிலா செய்யப்பட வேண்டும் இல்லை நீராவி எஞ்சினை வைச்சு அந்த உற்பத்தி சக்திகளை வைத்து எம்மாதிரியான உற்பத்தி உறவுகள் ஏற்பட்டன என பார்க்கனும் இயந்திரங்கள் வந்துதான் நமக்கு பிழைப்பு போச்சுன்னு கூட முந்திய தொழிலாளிகள் எந்திரத்தை உடைத்தார்கள் அது தவறு இதை தீர்மானிப்பது உற்பத்தி சக்திகளும் உற்பத்தி உறவுகளும்தான் என அய்யா மார்க்ஸ் வந்தவுடன் . உற்பத்தி கருவி யார்கிட்ட இருக்கு என்பதுதான் முக்கியம் எனப்தை புரிந்து கொண்டார்கள். அனானிகிட்ட கொஞ்சம் பயமா இருக்கு டெலிபோன் கண்டுபிடிக்கும் முன்பு சமூகமே இல்லைன்னு சொன்னாலும் சொல்லிடுவார்.
கிரகாம்பெல் ஒரு தொழிலாளி அல்ல என்ன ஒரு கண்டு பிடிப்பு . அனானி உற்பத்தி நடைமுறையிலன்றி கண்டு பிடிப்புகள் உருவாகுதுன்னு சொன்னேன்..
ஆனா கிரகாம்பெல் எந்த உற்பத்தி நடைமுறையில் இருந்தார் என கேட்பார் . விஞ்ஞானம் எனும் துறை இருக்கே அது தனித்து உருவாகலை வளரவில்லை உற்பத்தியில் இருந்து உருவாகி பிறகு தனி துறையானது. (இப்ப கண் டாக்டர்கள்னு தனியா ஒரு துறை உருவாகி வளர்ந்து பலன் அளிக்கவில்லையா அம்மாதிரி ) அது பல பொருட்களை கண்டுபிடிக்கிறது .
அப்படித்தானே நடக்கும் நடக்கனும் .
ஆனால் மீண்டும் சமூக மாற்றத்தில் டெலிபோன் என்ன பங்காற்றியதுன்னு அனானிதான் விளக்கனும் ஏன்னா கண்டுபிடிப்பினால் சமூகம் மாறுதுன்னு கண்டுபிடிப்பு எந்த சமூகத்தில் இருந்து எந்த சமூகமா மாத்தியதுன்னு அவரே சொல்லவேண்டும் .
(ஆனால் மீண்டும் எந்த கண்டுபிடிப்பும் உற்பத்தி நடைமுறையில் உபயோகப்படும் போதுதான் உற்பத்தி சக்தியில் -உற்பத்தி நடைமுறையில் அது புகும் போது சமூக மாற்றத்தை உண்டாக்குது)
அண்ணே தலையை விட்டு வால பிடிச்சு தொங்குறார் இந்த இடத்தில என்னா ஓட்டை விடுகிறார்னா நான் கண்டுபிடிப்பு என்பதே தொழிலாளிகள் செய்வதுதான் என்றும் வேற யாருக்கும் கண்டு பிடிக்க முடியாதுன்னும் சொன்னதாக அர்த்த படுத்திகிறார். இதெல்லாம் சமூகத்தை மாற்றியதா இல்லையே கண்டுபிடிப்பு என்பதும் ஒரு உற்பத்தி நடவடிக்கையாக தனிதுறையாக பரிணாமம் அடைகிறது.
தனி திறமையான ஒரு துறையை R & D க்கு எங்க கம்பெனியில் வச்சு இருக்கோம் இவங்க பொழுதுக்கும் எதாவது புதுசா கண்டுபிடிச்சுட்டே இருப்பாங்கன்னு வையுங்க இவங்கதான் கம்பெனியின் வளர்ச்சி காரணம்னா இல்லை இவங்க கண்டுபிடிச்சு சொல்வதை உற்பத்தியில் உபயோகபடுத்தி அதன் தரம் சோதிக்கப்பட்டு நிலைநாட்டப்படும்போதுதான் வளர்ச்சி என்பது வரும்.
(ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் யப்பா இப்பவே கண்ண கட்டுதே ஏன் இவ்ளோ சிரமப்பட்டு விளக்கம் கொடுக்கிறேன்னா ரோட்ல போறவன் வாரவன் எல்லாம் கம்யூனிசம் தப்புன்னுட்டு போறதுக்கும் நாம எதுக்கு இருக்கனும்னுதான் அண்ணாச்சி ) ஆகவே உற்பத்தி நடைவடிக்கை சாராமல் இருப்பதல்ல கண்டுபிடிப்பு என்பதே ஒரு துறையாக உற்பத்தி நடவடிக்கையாக உருவாகிறது . போதுமாப்பா
இராமானுஜத்தை சொல்கிறார்
அவர் பெரிய மேதைதான் அவரோட இரட்டைகள் ஆச்சரியம் தரும் விசயம்தான் . கணிதம் எனும் துறை வளர்ந்து அதற்கான பங்கை அவர் கணித நூலை கற்காமல் திடீரென செய்தார் என்றும் சமூகத்தின் முன்பு இருந்த விசயங்கள் அவர் பார்க்கவே இல்லை என்றும் சொல்லி விடாமல் இருக்க அந்த இராமானுஜனை பிராத்திக்கிறேன் :)
November 19, 2007
தோழர் தியாகு பின்னி பெடலெடுக்கிறார்
எனது ஓட்டு தியாகுவுக்கே
ஒட்டு மொத்தமா பழைய அனானி என்ன சொல்ல வருகிறார் என புரியலை
என்ன புரிந்தது என்று இங்கே தமிழ் மணி துள்ளி குதிக்கிறார்னு தெரியலை.
அன்புள்ள தியாகு,
மீண்டும் பழைய அனானி
1. எனக்கு அதிமேதாவி என்ற நினைப்பு இல்லை.
2. சமூக வளர்ச்சியை மார்க்ஸ் ஆய்வு செய்யவில்லை. சமூகவியல், மானுடவியல், மானுடவியல் அகழ்வாராய்ச்சி போன்றவை மார்க்ஸுக்குப் பிற்காலத்தில் தான் வளரத் துவங்கின. மார்க்ஸ் இப்படி இருந்திருக்கலாம் என்று சொன்னதாகச் சொல்லியிருக்கிறீர்கள். இருந்திருக்கலாம் என்பது ஆய்வு முடிவல்ல. ஆதாரம் ஒன்றும் இல்லை என்றால், அதை முடிந்த முடிவாக வைத்து விவாதிப்பது பயனற்றது என்பது தான் நான் சொல்லிக் கொண்டே இருக்கிறேன். ஆனால் ஆதாரம் இல்லை என்று சொல்கிற நீங்களே, மார்க்ஸ் அன்றே சொல்லிவிட்டார் அதனால் அது தான் உண்மை என்று சின்னக் குழந்தை போல அடம் பிடிக்கிறீர்கள். கூட்டாக வாழ்ந்து வந்தது கம்யூனிசம் அல்ல. மனிதன் இன்றும் கூட கூட்டாகத் தான் வாழ்ந்திருக்கிறான் அன்றைய வேட்டையாடும் சமூகத்திலும், சில திறமைகளௌக்கு மதிப்பு நிறைய இருந்திருக்கும். மிகச் சரியாக குறிபார்த்து விலங்குகளைக் கொல்லத் தெரிந்தவனுக்கு, மற்றவர்களைக் காட்டிலும் அதிக பங்கு கிஅடித்திருக்கும். காரணம் எளிமையானது. அவன் சேவை சமூகத்திற்குத் தேவை என்பதால் அவனுக்கு அதிக உணவு அளித்துக் காக்க வேண்டியது சமூகத்தின் நலனுக்கு உகந்ததாகிறது. இதுவே அவன் அதிகாரம் படைத்தவனாக மாறியிருக்க வாய்ப்புண்டு. அந்த அதிகாரம் அவனை சமூகக் குழுவின் மூப்பனாக தலைவனாய் Chief ஆக்கியிருக்கும். இன்று அரசு என்று நாம் அழைக்கும் அமைப்புக்கு அடிப்படை இபப்டித்தான் உருவாகியிருக்கும்.
3. புராதன கம்யூனிஸ்ட் சமுதாயம் இருக்கவே செய்தது என்று கம்யூனிஸ்டுகள் பிடிவாதம் பிடிப்பதற்கு என்ன காரணம் என்று நான் யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். ஏனென்றால், கடந்தகாலம் என்பது வெறும் வரலாறு தானே. புராதன கம்யூனிசம் இருந்ததா இல்லையா என்பது வெறும் அகடமிக் கேள்வி இல்லையா? யோசிக்கையில் ஒரு காரணம் புலப்படுகிரது. உளவியல் ஆய்வாளர்கள் தாய் மடிக்குத் திரும்புதலுக்கான விருப்பம் என்று ஒரு மன நிலையைக் குறிப்பிடுவார்கள். அதாவது தாயின் மடியில் மிகப் பாதுகாப்பாக, சந்தோஷமாக, கவலைகள் அற்று இருந்ததாய் கற்பனை செய்து கொண்ட மனிதன், மீண்டும் அந்தப் பழங்காலத்திற்குத் திரும்பினால் எல்லாப் பிரசினைகளும் தீர்ந்து , இன்று புதிதாய்ப் பிறந்த உணர்வு ஏற்பட்டு, அப்பழுக்கற்ற தொடக்கமாய் அது அமையும் என்ற பெருவிருப்பம் அது.
ஆனால் அது அப்படியல்ல. தாயின் மடியில், பிள்ளைப் பருவத்திலும் பல பிரசினைகள் இருந்திருக்கும். குழந்தை அழுதிருக்கும். ஆனால் மனம் அடகி வடிகட்டி இன்பங்களை மட்டுமே சேகரித்துக் கொள்கிறது.
கம்யூனிஸ்டுகள் அடையவே முடியாத இலக்கான கம்யூனிசக் கனவை, புராதன கம்யூனிசக் கற்பனையை வைத்துத் தான் நியாயப் படுத்தமுடியும் என்பது தான், மீண்டும் மீண்டும் புராதனக் கம்யூனிசம் என்று சொல்வதற்கான காரணம் என்று எண்ணுகிறேன்.
4.தாய் தந்தை இருந்தால் குடும்ப அமைப்பும் இருக்கும். ஒருவன் சேகரித்து வந்த உணவை முதலில் அவன் அளிப்பது அவன் மனைவி, தாய் என்பதாய்த்தான் இருக்கும். குடும்பம் என்று பெயரிடாவிட்டாலும் அது குடும்பம் தான்.
5.ஆதிகாலத்தில் உடைமையும் வளமும், குழுக்கள் நீர்நிலைக்கு அருகில் இருக்கின்றனவா? எளிதாய்க் கொல்லக் கூடிய விலங்கினக்கள் அருகில் உள்ளனவா? மனிதக் கொல்லிகளான மிருகங்களிலிருந்து தூரத்தில் விலகி அந்தக் குழு நிற்கிறதா என்பதிப் பொருத்து அமையும்.
6.ஆதி காலத்திலும் தொழில் நுட்பம் இருந்தது. விலங்கினக்களின் எழ்லுமுகளிலிருந்தும், மரங்களிலிருந்தும், ஆயுதங்கள், அணிகள், பாத்திரங்கள் செய்ய்ப்பட்டதற்கான ஆதரங்கள் உள்ளன்.
7.இடுபொருள்கள் போலவே, உழைப்பும் ஒரு இடுபொருள் தான் என்று தானே சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன். பாலை வாங்கிவந்து ஒருவன் டீ தயாரிக்கிறான் என்றால், அதன் மூலம் அந்த டீக்கடைக் காரர் சம்பாதித்த லாபத்தில், பாலை அளித்தவர் உரிமை கொண்டாட முடியாது. அதே போல் உழைப்பை அளித்தவர், உழைப்புக்கானை விலையைப் பெற்றவுடன் அவர் உரிமை நிண்று விடுகிறது.
8.விஞ்ஞானக் கண்டுபிடிப்புகளுக்கு பல நிலைகள் , பல வடிவங்கள் உண்டு. முக்கியமாய் மூன்று வேறு வேறு தளத்தில் உள்ள விஞ்ஞானக் கண்டுபிடிப்புகளைச் சொல்லலாம். ஒன்று : படிப்படியான வளர்ச்சி. இரண்டு பாய்ச்சல். மூன்று : மேதைகளின் குறுக்கு வெட்டு.
படிப்படியான வளர்ச்சி தாம் மிகுந்த அளவில் நடைபெறும் வளர்ச்சிகள். ஒரு நிலையிலிருந்து இன்னொரு நிலைக்குச் செல்வதில் , அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்த்திச் செல்லுபவை இவை.
பாய்ச்சல் : இது படிப்படியான வளர்ச்சி இல்லாமல் , பலபடிகளைத் தாண்டிய ஒரு முன்னோக்கு வளர்ச்சி.
மேதைகளின் குறுக்கு வெட்டு : இது மிக அரிதாக நிகழ்வது. ஐன்ஸ்டீன், நியூட்டன் , ராமானுஜம் போன்றோரின் சாதனைகள் இப்படிப் பட்டவை. ராமானுஜம் படித்த கணிதப் புத்தகம் ஒரு பாடப் புத்தகம் தான். அது லட்சம் பேர் படித்திருந்தார்கள் ஆனால் படித்தவர்களெல்லாம் ராமானுஜம் ஆகவில்லை. மனித மூளையின் விசித்திரமான மர்மங்களின் வெளிப்பாடு தான் நியூட்டன், ஐன்ஸ்டின், ராமனுஜன் போன்றோரின் பங்களிப்பு. இந்தப் பங்களிப்புகள் இதுவரை வந்த விஞ்ஞானத்தைப் புரட்டிப் போட்டு விடுகிற தன்மை பெற்றவை.
ராமானுஜத்தின் வரலாறு தமிழில் ரகமி எழுதியுள்ளார். ஆங்கிலத்தில் "
The Man Who Knew Infinity"
நூலும் உள்ளது.
படித்துப் பாருங்கள்.
பெரும்பாலான தூய கணிதம், விண்ணியல் கண்டுபிடிப்புகள் உற்பத்தி சாராதவை தான்.
நன்றி
பழைய அனானி
//என்ன புரிந்தது என்று இங்கே தமிழ் மணி துள்ளி குதிக்கிறார்னு தெரியலை.
//
நண்பர் வத்தலகுண்டு,
மேலே எழுதியுள்ள பழைய அனானியின் விளக்கம் புரிகிறதா?
துள்ளிக்குதிக்க தகுந்தது அது.
அதனால்தான் துள்ளிக்குதிக்கிறேன்.
மீண்டும் பழைய அனானி,
ராமானுஜத்தின் இரட்டைகள் என்று எதைக் குறிக்கிறீர்கள் என்று விளங்கவில்லை. ராமானுஜனின் குறிப்புகள் பல துறைகளில் பங்களிப்புச் செய்துள்ளன. ஒரு வேளை நீங்கள் "பகுப்புகளை"க் குறுப்பிட்டிருக்கலாம். ஒரு எண்ணை எத்தனை விதமாய் கூட்டுத் தொகை பகுப்பு வரும் என்பதற்கான ஆய்வு அது. பகுப்புகளை ஒரு வாய்பாட்டில் அடக்கலாம் என்று யாருமே யோசிக்காத நேரத்தில் எண் கோட்பாட்டிற்கு பெரிய பங்களிப்புச் செய்த அந்தக் கண்டுபிடிப்பு இன்று புதிய துறையாகவே வளர்ந்துள்ளது.
ராமானுஜன் பல நேரங்களில் நாமகிரித்தாயார் கனவில் வந்து வாய்பாட்டுகளைச் சொன்னார் என்று கூறியுள்ளார். தூங்கும் போது அருகிலேயே ஒரு குறிப்புப் புத்தகம் இருப்பது வழக்கம். திட்டீரென்று எழுந்து தேற்றங்களை , குறிப்புகளை எழுதுவாராம். பகுத்தறிவிற்குப் புலப்படாத மர்மம் இது.
நன்றி
பழைய அனானி
http://www.gmu.edu/departments/economics/bcaplan/museum/comfaq.htm
What were the most significant human rights violations committed by Communist regimes, and who was responsible for them?
All Communist governments have practiced widespread killing of non- combatants. The extermination of the bourgeoisie and wealthy "as a class" has been most loudly proclaimed, although in actual fact peasants have been by far the majority of the victims. In addition, Communist governments have ordered the genocide of numerous ethnic minorities deemed disloyal or anti- Communist. Finally, Communist governments have frequently killed large numbers of rival Communists. In most cases, the official reasons given for mass killings have been economic or political rather than racial, but punishment has rarely been inflicted for individual infractions of the law. Rather, Communist governments would judge "enemies of the people" to be common in one's class, family, or ethnicity, and respond with blanket repression of the entire suspect group. As the democratic socialist historian Carl Landauer notes in his discussion of Stalin's "dekulakization" campaign:
Whether it is more immoral to persecute people because of their opinions than to victimize them because of their former position or their descent may be arguable... But whether a child is made to perish because his parents were Jewish or because his father had a few cows too many and therefore was regarded as a kulak, or whether a man is excluded from jobs because he is a Negro or because he used to be a merchant - in all these cases the victim is penalized for something that has nothing to do with moral guilt and that originated in the past, so that it cannot now be changed. If Communists argued that the incidence of counterrevolutionary designs was greater among kulaks or former bourgeois than among workers, we may remember Hitler's argument that the incidence of some types of crimes was higher among Jews than among non- Jews, and similar arguments of American racists with regard to Negroes or Orientals.(European Socialism: A History of Ideas and Movements)
Unnatural deaths ordered by Communist regimes fall into three fairly distinct categories: deaths due to extreme hardship conditions in slave labor camps; deaths due to man-made famine, usually closely connected to forced collectivization of agriculture; and lastly, straightforward executions. Later sections of the FAQ discuss the composition and quantity of killings in different nations and time periods, but since similar patterns repeat themselves, here are some general remarks:
Deaths due to extreme hardship conditions in slave labor camps
Slave labor camps, also known as "concentration camps," "forced labor camps," and "re-education camps," have played a vital role in Communist systems from the very beginning. Lenin's secret police, the Cheka, began to set up concentration camps in 1918; the first official admission appears to have been made by Leon Trotsky, who threatened rebellious Czech forces with confinement in concentration camps if they refused to join the Red Army. The number confined during Lenin's reign was by later standards modest, apparently no more than 100,000; but from the outset concentration camps were set up in the unbearable climates of Siberia and northern Russia, and used for extremely demanding tasks such as canal digging, timber cutting, and mining. Such conditions would have tested the endurance of anyone, but they became deadly when combined with the small amounts of food and inadequate clothing issued to prisoners: the annual death rate in Lenin's slave labor camps generally ranged between 10-30% per year. (Thus, the odds of surviving a five- year sentence ranged from 20-60%). Moreover, the high death rate required continuous large-scale arrests merely to keep the prison population stable.
In the early Stalin years, the camp populations were roughly stable, but by 1930 by most estimates the number had skyrocketed to 1,000,000 inmates. But the growth era of the camps was only beginning: by 1940 the concentration camps contained about 10,000,000 souls, while camp conditions grew ever worse. The prison population declined and living conditions improved considerably after Stalin's death, but the slave labor camps persisted into the Gorbachev years.
Some would question whether the deaths in slave labor camps can reasonably be considered "murder." Clearly, if prisoners had been provided with adequate food, clothing, and shelter, the state would have been guilty of slave-driving, but not murder. But this is simply not the case: a conscious decision was made to severely restrict provisions for prisoners while forcing them to perform incredibly demanding work. This methodological standard is not especially high: researchers of Nazi atrocities have routinely and sensibly counted the deaths of slave laborers under inhuman conditions as murder. Mass murderers use a diverse bag of tools, as the testimony of famed Nazi war criminal Adolph Eichmann reveals:
EICHMANN'S MINUTES FROM THE WANNSEE CONFERENCE PRESENTED AS EVIDENCE AT HIS TRIAL:
"Within the framework of the final solution, Jews will be conscripted for labour in the eastern territories under appropriate leadership. Large labour gangs of those fit for work will be formed, with the sexes separated. They will be made to build roads as they are led into these territories. A large percentage will undoubtedly be eliminated by natural diminution."
PROSECUTOR: What is meant by "natural diminution"?
EICHMANN: That's perfectly normal dying. Of a heart attack or pneumonia, for instance. If I were to drop dead just now, that would be natural diminution.
PROSECUTOR: If man is forced to perform heavy physical labour and not given enough to eat, he grows weaker, and if he gets so weak he has a heart attack...?
EICHMANN: That undoubtedly would have been reported as natural diminution.
Deaths due to man-made famine
While a wide variety of governments in this century have used slave labor camps, mass death due to man-made famine can be fairly described as an original Communist invention. For ideological reasons, Communist governments almost invariably seek to "collectivize" agriculture; i.e., to expropriate peasants' farms. But while Marx thought that Communist revolution would occur only in highly industrialized societies, in actual fact most Communist governments came to power in countries in which "peasants", or farmers, were the large majority of the population. In combination, ideology and objective conditions made Communist states choose between abandoning their theories or waging war on the majority of their own citizens.
Collectivization comes about in a variety of ways, but its essence is the same: getting as much food as possible out of the peasantry while giving them as little as possible in return. During the "War Communism" period, Lenin officially assured peasants that they owned their land, but forced them to sell their entire surplus to the state at a pitifully small price. When peasants chose not to sell, government troops began seizing grain - first surplus grain, then the grain peasants needed to feed their families, and finally the seed grain needed to plant the next crop. The final result was a massive famine in which about 5 million people perished. Under Stalin's forced collectivization program, the peasantry was formally expropriated. Millions of disgruntled peasant families were sentenced to the Siberian slave labor camps. Stalin's collective farmers had to surrender enormous quantities of grain for next to nothing, frequently leading to the seizure of the entire crop. The result was yet another massive famine, made even worse than Lenin's by Stalin's refusal to authorize international relief efforts. The deaths by starvation from this famine were around 7 million; approximately equal numbers of scapegoated peasant families perished in the Siberian concentration camps. This pattern repeated itself in China when Mao collectivized agriculture, and appears at some point in the history of most Communist regimes.
Again, some people would deny that imposing foolish agricultural policies can be considered murder. (Of course, the regimes denied that the policies were foolish, implausibly blaming the famines on the poor weather that always seems to hit at the same time the Party orders the collectivization). But the evidence indicates that the man-made famines were either intentional (under e.g. Stalin) or at least the result of malevolent indifference - both of which are sufficient for a murder conviction. Even Lenin, who pioneered Communist peasant policy and therefore lacked the benefit of experience, realized what he was risking. Barely a month after he seized power, Lenin noted the risk of famine, declaring: "The critical situation of food supply, the threat of famine caused by speculation, the sabotage of capitalists and bureaucrats, as well as the prevailing chaos, make it necessary to take extraordinary revolutionary measures to combat the evil." While Lenin typically blamed everyone but himself, he was quite aware that speculation and sabotage did not cause famine unless combined with anti- peasant policies. When the famine finally threatened to destroy his regime, Lenin dropped requisitioning and price controls - indicating that he knew that these were the cause rather than the cure for hunger. The man-made famines of Communist dictators after Lenin, as shall be seen, were not only foreseen but often used deliberately as a political weapon against recalcitrant peasants.
Executions
Straightforward execution of innocent people has led to far fewer deaths than either slave labor camps or man-made famine. Still, the numbers are impressive. During the Russian Civil War, "class enemies" were executed en masse in the Red Terror. As Zinoviev, a high-ranking Bolshevik put it, "We must carry along with us 90 million out of the 100 million of Soviet Russia's inhabitants. As for the rest, we have nothing to say to them. They must be annihilated." The number executed in this period fell far short of Zinoviev's threat, probably adding up to a few hundred thousand. The executions under Stalin's rule - such as during the Great Terror of 1936-1938 - added up to several million by most counts. Comparable numbers of executions (adjusting for national population) are typical of Communist states.
Needless to say, mass murder was not the only human rights violation found in Communist regimes. As indicated, widespread use of slave labor has been common. The freedom to migrate - even within national borders - has frequently been severely restricted. Freedom of speech, conscience, and religion have been ruthlessly suppressed - although occasional "thaws" during e.g. part of Khrushchev's reign permitted writers such as Solzhenitsyn to expose some of the most egregious of their government's prior human rights violations. Communist regimes rejected on principle the economic freedom to own property, engage in business, or choose one's occupation, although sometimes these have been permitted on pragmatic grounds.
It is safe to say that there is scarcely a single human freedom that Communist regimes have not suppressed as a matter of official policy. While later sections will continue to focus on Communist mass murder and slave labor, the magnitude of the worst atrocities is also a fairly good indicator of the severity of lesser rights violations.
What were the most important human rights violations committed under Lenin's rule?
V.I. Lenin was the founding father of the Soviet Union and its dictator during the Russian Civil War that followed. A series of strokes after the Civil War, and his early death in 1924, gave him a mere five years to reign. The brevity of his tenure led many to assume that subsequent human rights abuses in the Soviet Union were not Lenin's fault. Oppression did intensify after Stalin replaced Lenin as the absolute ruler of the USSR. But Lenin did everything that Stalin would later do, except execute fellow Communists. As Richard Pipes notes, this "is not as significant as it may appear at first sight. Towards outsiders, people not belonging to his order of the elect - and that included 99.7 percent of his compatriots - Lenin showed no human feelings whatever..." (Russia Under the Bolshevik Regime)
Lenin repeatedly indicated that large-scale killing would be necessary to bring in his utopia, and did not shrink from this realization. His speeches and writings overflow with calls for blood: "Merciless war against these kulaks! Death to them." "We'll ask the man, where do you stand on the question of the revolution? Are you for it or against it? If he's against it, we'll stand him up against a wall." As Pipes sums up, "Lenin hated what he perceived to be the 'bourgeoisie' with a destructive passion that fully equaled Hitler's hatred of the Jews: nothing short of physical annihilation would satisfy him." Moreover, "The term 'bourgeoisie' the Bolsheviks applied loosely to two groups: those who by virtue of their background or position in the economy functioned as 'exploiters,' be they a millionaire industrialist or a peasant with an extra acre of land, and those who, regardless of their economic or social status, opposed Bolshevik policies." (Russia Under the Bolshevik Regime) Lenin used all three of the tools of mass murder that his successors and imitators would later perfect.
Deaths due to extreme hardship conditions in slave labor camps
Lenin's secret police, the Cheka, pioneered the development of the modern slave labor (or "concentration") camp. Inmates were generally frankly treated as government-owned slaves, and used for the most demanding work - such as digging arctic canals - while receiving pitifully small rations. As Pipes explains, "Soviet concentration camps, as instituted in 1919, were meant to be a place of confinement for all kinds of undesirables, whether sentenced by courts or by administrative organs. Liable to confinement in them were not only individuals but also 'categories of individuals' - that is, entire classes: Dzerzhinskii at one point proposed that special concentration camps be erected for the 'bourgeoisie.' Living in forced isolation, the inmates formed a pool of slave labor on which Soviet administrative and economic institutions could draw at no cost." (The Russian Revolution) The number of people in these camps according to Pipes was about 50,000 prisoners in 1920 and 70,000 in 1923; many of these did not survive the inhuman conditions. The inmates might be bourgeoisie, or peasants, or members of other socialist factors such as the Mensheviks or the Social Revolutionaries, or members of ethnicities thought to be hostile to the Bolsheviks, such as the Don Cossacks. The death rates in these camps appear to have been in the extreme hardship range of 10-30%. While the number thus killed was only a small percentage of the total exterminated under Lenin's regime, it laid the foundation for Stalin's slave labor empire.
Deaths due to man-made famine
By far the largest number of unnatural deaths for which Lenin and his cohorts were responsible resulted from famine. Lenin and his regime tried to depict the famine as simply bad luck, but the truth is rather different. To feed his troops and keep the cities producing munitions, Lenin needed food. He got it by "requisitioning" it from the peasantry - demanding delivery of large sums of food for little or nothing in exchange. This led peasants to drastically reduce their crop production. In retaliation, Lenin often ordered the seizure of the food peasants had grown for their own subsistence, sometimes ordering the confiscation of their seed grain as a further sanction. The Cheka and the army began by shooting hostages, and ended by waging a second full-scale civil war against the recalcitrant peasantry.
The ultimate results of this war against the peasantry were devastating. Official Soviet reports admitted that fully 30 million Soviet citizens were in danger of death by starvation. The White forces shared little of the blame: as Pipes notes, the Civil War was essentially over by the beginning of 1920, but Lenin continued his harsh exploitation of the peasantry for yet another year. Moreover, the areas under White control had actually built up a food surplus. The horrific famine of 1921 was thus much less severe in 1920, because after the reconquest of the Ukraine and other White territories, the Reds shipped the Whites' grain reserves to Petrograd, Moscow, and other cities with less hunger but more political clout. Low estimates on the deaths from this famine are about 3 million; high estimates go up to 10 million - which would probably have been much higher if not for foreign relief efforts which Lenin had the good sense to permit. For perspective, the last severe famine in Russia hit in 1891-92, and cost about 400,000 lives.
The famine ended soon after Lenin relaxed his choke-hold on the peasantry, but he showed no sign of remorse for what his policies had done. Other Bolsheviks were shaken by the events, but Lenin's successor, Joseph Stalin, learned only to husband his strength until the peasantry could be utterly broken.
Executions
Under Lenin's rule - unlike that of his successors - executions played a far more important role than deaths in forced labor camps. The primary function of Lenin's secret police, the Cheka, was carrying out summary executions of "class enemies" in what came to be known as the Red Terror. The exact number murdered is usually estimated at between 100,000 and 500,000, but the chaotic wartime conditions make the accounting especially difficult. Large-scale executions of hostages began after a failed effort of the Social Revolutionaries to seize power in mid-1918. (The hundreds of hostages shot in "retaliation," however, not only did not participate in the failed coup, but almost invariably had no affiliation of any kind with the SRs). From then on the Red Terror turned in every conceivable direction: execution of the bourgeoisie and Czarist sympathizers; execution of White POWs and friendly civilian populations; and finally execution of Lenin's socialist opponents.
What were the most important human rights violations committed by Stalin?
Joseph Stalin won a leading role in the Communist Party during Lenin's failing years, and after a few years of power-sharing he obtained dictatorial powers that exceeded even those of Lenin. In recent years, historians have gradually recognized that Stalin was personally responsible for the murder of more people than any other human being in the 20th century - and probably any other century. Stalin took Lenin's system of slave labor camps and turned it into a vast secret empire in the depths of Siberia. Lenin chose to let millions starve to death in order to sustain his war effort, but Stalin went further by deliberately engineering famines on an even greater scale. Finally, Stalin crossed the one line that Lenin would not, by ordering the executions of fellow Communists on a massive scale.
Deaths due to extreme hardship conditions in slave labor camps
Lenin pioneered the slave labor camp, but Stalin expanded it literally a hundredfold. Under Lenin, the inmates numbered fewer than 100,000. By 1930, they numbered 1,000,000. By 1940, the Gulag Archipelago housed fully 10,000,000 pitiful souls. The death rate was extraordinary: 10-30% per year, for the prisoners performed demanding labor such as mining and timber-cutting with minimal food and clothing in freezing temperatures. The slaves were ruled by an elite of secret police, now known as the NKVD. As Robert Conquest describes:
In the vast empty spaces in the north and the Far East, areas as big as fair-sized countries came under complete NKVD control. There were many camps scattered through the Urals, in the Archangel area, and more especially in and around Karaganda and on the new railway being built from Turkestan to Siberia. But in these, the NKVD administered only comparatively small enclaves... The two biggest true colonies of the NKVD empire were the great stretch of northwestern Russia beyond the Kotlas, comprising roughly what is shown on the map as the Komi Autonomous Soviet Socialist Republic, and the even vaster area of the Far East centered on the gold fields of Kolyma. These regions had, before the NKVD took over, populations of a handful of Russians and a few thousand Arctic tribesmen. A decade later, they held between them something between 1.25 and 2 million prisoners. (The Great Terror)
Who were the prisoners? Before Stalin's collectivization of agriculture, the composition was quite mixed. Anyone who opposed the Communists, from Czarist reactionary to Social Revolutionary, might be consigned to the camps. While almost invariably innocent of any definite action against their government, they were perceived as potential enemies. After 1930, the composition of the camps drastically changed. Suddenly, millions upon millions of peasant families were sentenced to Siberia. Stalin called them "kulaks," or wealthy farmers, though in fact any peasant somehow caught up in resistance to forced collectivization was labeled a "kulak." As the democratic socialist Carl Landauer observes:
Between the persecution of the Armenians by the Turks during the First World War and the extermination of "undesirable" races by Hitler, the Bolshevik campaign against the kulaks and the former bourgeois was probably the only instance in which large masses of men, women, and children were by administrative order dislodged from their places of habitation and brought into camps where many, if not most of them, were sure to perish - and were meant to perish. (European Socialism: A History of Ideas and Movements)
After Stalin crushed peasant resistance, the enormous death rate in the slave labor camps ensured that the number of inmates could not remain steady - unless more and more people were declared enemies of the people and sentenced to Siberia. Stalin claimed to find conspiracies and enemies everywhere. "Kulaks" were blamed for all agricultural failures, while "wreckers" bore responsibility for industrial disasters. Intellectuals, ethnic leaders, and officers in the military became targets. Anyone with contact with foreign countries could be easily declared a spy. Then Stalin began to target fellow Communists, purging them for left deviations, right deviations, treason, and espionage. As Conquest notes, at the 1939 Party Congress, "Of the 1,966 delegates to the [1934] Congress, 1,108 had been arrested for counter-revolutionary crimes." (The Great Terror) Sentences to Siberia were their typical fate. Foreign Communists living in the USSR, especially foreign Communists from non-democratic countries, almost invariably wound up in Siberia. Even the NKVD itself was purged, so that the secret policeman of today might be the inmate of tomorrow.
After Stalin was satisfied with the composition of the Communist Party, new waves of victims arose. Millions of Poles were sent to slave labor camps in 1939 when Stalin and Hitler divided Poland. In 1940, Stalin annexed the Baltic states and sent 2-4% of their populations to the slave camps. During World War II, any ethnicity deemed disloyal was likely to be deported en masse: ethnic Germans - including the Volga Germans who had lived in Russia for centuries - were deported to Siberia, along with Chechens, Crimean Tatars, and other nationalities. With the end of World War II, the prison population was replenished not only with German POWs, and German civilians (including ethnic Germans scattered across Europe), but with Soviet POWs. Stalin considered captured Soviet soldiers to be traitors, so they had the opportunity to perform slave labor for Stalin as well as Hitler.
Stalin's slave empire lasted so long and went through so many waves of victims that one is left speechless. So many millions perished within the Gulag Archipelago for so many reasons, or for no reason. With a minimum of 5,000,000 slave laborers from 1931 to 1950, and a minimum death toll of 10% per year - both improbably low figures - one can conclude that Stalin's camps claimed a minimum of 10,000,000 victims, and easily two or three times as many.
Deaths due to man-made famine.
Lenin knew that his agricultural policies might cause widespread famine, but implemented them anyway. Stalin went further. Not only did he know that his policies would cause widespread famine; he turned famine into a political weapon by deliberately and selectively amplifying its horrors. Lenin nominally gave peasants the title to their land, while effectively expropriating them by forcing them to sell their crops for a pittance. Stalin went further by ordering the forced collectivization of agriculture. The peasants lost their land and became employees of the state; moreover, they had to obtain government permission to quit their jobs, which was often impossible to obtain. State-owned serf plantations had returned to Russia after a 70-year lapse.
Naturally, reducing landed free peasants to serfs required massive application of government force. Wealthy, prominent, or recalcitrant peasants were dubbed "kulaks" and deported to Siberia. Still the peasants resisted; food production drastically declined, farm animals were slaughtered, and surplus grain ferreted away. In 1930, the peasants' reaction to forced collectivization was so extreme that even Stalin backed away. But this was only a tactical retreat, and by 1934 90% of sown acreage in the USSR was owned by collective (i.e., government) farms.
Food production of all kinds drastically declined. Slave labor in the fields proved far less efficient than free labor; the harvest of grain and other crops shrank. The herds of livestock often declined by 50% or more by either slaughter before collectivization, or neglect after collectivization. But Stalin was not interested in total food production, but in how much food he could squeeze out of the peasants without compensation. The collective farms were ordered to surrender their quota of food to the state, under severe penalty. As Conquest explains, "The basic principle was that a certain amount of grain must be delivered to the state regardless, and that this demand must be satisfied before the needs of the peasantry could be taken into consideration. A law of 16 October 1931 forbade reserving grain for internal kolkhoz [collective farm] needs until the procurement plan was fulfilled." (The Harvest of Sorrow: Soviet Collectivization and the Terror-Famine) If production declined, it could be taken out of the hides of the peasants. This was precisely what Stalin had in mind.
From the outset, the quotas set for delivery were far too high, especially considering the decline in total production. As the peasants began to face severe hunger, in 1932, one might have expected the quotas to be reduced - especially since Stalin actually had grain to export. But instead, in early 1933 Stalin demanded still more food from the desperate peasantry. Yet his exactions were uneven: they were particularly inhuman for the Ukraine, Don, Kuban, and lower Volga - regions where popular sentiment against Communist oppression and Russification was strong. As Conquest notes, "Nor is it the case that the famine, or the excessive grain targets, were imposed on the most productive grain-producing areas as such, as a - mistaken or vicious - economic policy merely. There was no famine in the rich Russian 'Central Agricultural Region'; and on the other hand the grain-poor Ukrainian provinces of Volhynia and Podilia suffered along with the rest of the country." (The Harvest of Sorrow: Soviet Collectivization and the Terror-Famine)
All of the facts point to a deliberate effort to use starvation as a tool of genocide. Seed grain in 1932 in the Ukraine was for the first time taken from the peasants and stored in urban granaries: officials realized that once starvation set in the peasants would try to eat the seed grain. The Ukrainian-Russian border was carefully guarded to keep Russian grain out of the famine-stricken Ukraine and starving Ukrainians out of Russia. Government grain stockpiles were available, but unused.
This mixture of ruthless methods resulted in the starvation deaths of about 7 million people: 5 million in the Ukraine, 1 million in the North Caucasus region, and 1 million elsewhere. On top of this, a similar collectivization campaign carried out against the nomads of Kazahkstan led to 1 million further deaths.
The famine in 1933 was the worst under Stalin's rule, but not the last. Famines swept Eastern Europe and the USSR again after World War II, although here the Nazis bore part of the blame. Stalin also shares responsibility for the deaths - again mostly through hunger - of ethnic Germans expelled from Eastern Europe with the Red Army's advance. The Communist-dominated governments of Poland and Czechoslovakia shared with Stalin the blame for some 2 million unnatural deaths of ethnic Germans. (see Alfred-Maurice de Zayas, A Terrible Revenge: The Ethnic Cleansing of the East European Germans, 1944- 1950)
Executions
On April 7, 1935, Stalin issued a decree authorizing the death penalty for children as young as 12 years old. While far more of Stalin's subjects died in slave labor camps and man-made famines than from execution, even here the numbers are startling. There were approximately one million executions during the Great Terror of 1936-1939, and probably over five million for his entire reign. The executed were often Stalin's opponents within the Party, or his less eager friends, or foreign Communists. Large numbers of officers were executed. Polish POWs taken in 1939 were executed en masse in Katyn and elsewhere. Almost all of Stalin's comrades in the Russian Civil War were executed or assassinated at his orders: Trotsky, Zinoviev, Bukharin, Kamenev, Rykov, Tomsky, and (as recent discoveries confirm) Kirov. Many of these were tortured, bullied, and threatened into condemning themselves in the so-called "show trials," where they absurdly confessed to large-scale espionage and subversion. The poetic justice of the trials of Stalin's ex-comrades is palpable, since a Nuremberg-style trial of the Communist leadership for crimes against humanity would have condemned most of them to death. So numerous were Stalin's victims that amongst the oceans of innocents executed, justice occasionally accidentally descended upon the guilty.
What were the most important human rights violations perpetrated by the Soviet Union during the post-Stalin era?
In comparison with Stalin's hellish regime, the rule of his successors seemed benign. But even compared to Czarism, the rule of Khrushchev, Brezhnev, and later leaders remained bloodthirsty. There were no significant man-made famines in the post-Stalin era. The number executed for political offenses from 1953-1991 was perhaps one or two hundred thousand, many of them Hungarians and Czechs who opposed Soviet rule.
The significant post-Stalin mass killings were in the slave labor camps. While living conditions in the camps greatly improved over the decades, the death rate remained enormous: while Stalin's camps had annual fatality rates in the range of 10-30%, the rates fell to 5-15% in the late 50's, 2-6% in the 60's, and still lower in later periods. The slave labor population declined, but even in the 1980's was numbered in the millions. The unnatural fatality rate and the large population in camps add up to a major, albeit drawn-out, crime against humanity: at least 3 millions during the later part of the 50's, and 2 million more during the 60's. Certainly even a fatality rate of 4% is high enough to qualify as reckless endangerment of human life and therefore murder - consider that with an annual fatality rate of 4%, 1 in 3 inmates (generally healthy young men) would not survive a decade. There is a line-drawing problem for later periods - a 1% fatality rate for young men is high, but probably not murder. Ironically, Western focus on Soviet human rights abuses under the Carter and Reagan administrations began only after mass murder in the USSR had largely ceased. This unfortunately left the impression that prison, emigration restrictions, and censorship were the most heinous crimes ever committed by the Soviet leadership.
What were Mao's greatest crimes against humanity?
Mao, like Stalin, indisputably murdered more people than Hitler. He tyrannized the world's most populous nation for more than a quarter century; and while by most counts his victims were somewhat less numerous than Stalin's, the range of error makes it quite possible that Mao Zedong was the greatest mass murderer of the century. Mao was both the Lenin and the Stalin of Chinese Communism: not only did he found the system, but he raised it to lethal maturity. While Mao waited a few years to antagonize the peasants with forced collectivization, the killing began immediately. As Laszlo Ladany observes in his The Communist Party of China and Marxism: 1921-1985:
There are few parallels in history for what the [Chinese] Communists did [when they first came to power]. The French Revolution had many victims, but it did not institute a lasting political system. The October Revolution in the Soviet Union was not a peaceful affair, but the mass killings did not come till years later, during Stalin's collectivisation... In China, the terror - what else can one call it? - was widespread and saw the beginning of a lasting system.
After Stalin's death, Khrushchev and his successors eliminated some of the most horrific aspects of his regime. Mao denounced these reforms as "revisionism," studiously repeating each of Stalin's horrors. Unlike Stalin, Mao never fully succeeded in utterly crushing internal opposition within the Chinese Communist Party, which is probably why Mao's policies were not even more deadly than they were.
Deaths due to extreme hardship conditions in slave labor camps
With the aid of Soviet advisors, Mao set up a Chinese Gulag - an empire of slave labor camps filled with poorly fed "counter-revolutionaries." As under Stalin, the prisoners could be anyone: former landlords, better-off peasants, civil servants under Chiang's regime, and eventually out-of-favor members of the Communist Party itself. By most estimates, the typical slave labor camp population during Mao's reign was between 10 and 15 million. The conditions were deadly, but markedly safer than those experienced by Stalin's Siberian slaves. Annual death rates in the Soviet camps under Stalin ranged from 10-30%, while under Mao the rates were more along the lines of 5-10%. This is partly due to the more favorable climate, but also because Mao was more interested than Stalin in getting work out of his slaves. In any case, these death rates are surely high enough to warrant murder charges for the inmates' deaths - which must have summed to well over 10 million.
Deaths due to man-made famine
The bulk of the deaths for which Mao was responsible stemmed from the famines caused by his mad agricultural collectivization program, which surpassed even Stalin's in its totalitarian aspirations. Like Lenin, Mao initially let peasants keep their land; he focused on killing or imprisoning landlords, better- off peasants, and other village leaders who might later resist him. This lasted for a few years; then Mao began to seize the land that he had promised the peasants, and force them into collective farms along Stalinist lines. The job was basically complete by 1956. These collective farms seemed too individualistic to Mao, so he went one step further in 1958 and forced the peasants into "communes." The difference was mainly that all property, not merely the land, became state property:
The peasant was now the property of the commune, to labor like factory workers in teams and brigades at whatever was commanded, to eat in common mess halls, and often to sleep together in barracks. Family life and traditions, personal property and privacy, personal initiative and individual freedom, were destroyed or lost in an instant for around one-seventh of all mankind. (R.J. Rummel, China's Bloody Century)
The communes were just one piece of Mao's overarching plan, the Great Leap Forward. Mao's stated goal was to make enormous advances in agriculture and industry simultaneously. Thus, in addition to setting large food quotas for the communes, villages were also ordered to set up small-scale steel furnaces - using local scrap metal as raw material. The pressure to surpass Mao's quotas led to little production but a great deal of falsified economic statistics. The false numbers were then used in future government plans, exacerbating the disaster which was to come.
Starvation had already set in during the forced collectivization period, just as it had under Stalin. Around five million perished from starvation even before the Great Leap Forward began. The Great Leap Forward turned this river of deaths into a flood, producing what was probably the single greatest famine in human history. From 1959-1963, around 30 million Chinese perished from this man- made famine. While exclusion of foreigners and draconian censorship kept word of this famine from the West for many years, in recent periods historians, demographers, and the Chinese government itself have given the world ample evidence of Mao's most horrible crime. Yet at the time experts were incredulous. "A BBC commentator - giving the opinion general among China experts - declared that widespread famine in such a well-organized country was unthinkable." (Laszlo Ladany, The Communist Party of China and Marxism: 1921-1985) The stories of recent emigres were shocking:
Peasants lacked the strength to work, and some collapsed in the fields and died. City government organisations and schools sent people to the villages by night to buy food, bartering clothes and furniture for it. In Shenyang the newspaper reported cannibalism. Desperate mothers strangled children who cried for food. Many reported that villagers were flocking into the cities in search of food; many villages were left empty, only the old people who were not strong enough to go into the cities being left behind. It was also said that peasants were digging underground pits to hide their food. (Laszlo Ladany, The Communist Party of China and Marxism: 1921-1985)
Insofar as official sources admitted existence of the famine following the Great Leap Forward, it was usually blamed on bad weather - just as the man-made famines of Lenin and Stalin had been. Natural forces did play a small role: perhaps 1 million of the 30 million deaths could be attributed to natural disasters. The deluded zealotry of Mao killed the rest. While even some unsympathetic scholars argue that Mao's famine, unlike Stalin's, does not qualify as murder, the case for Mao's personal guilt is strong. Mao's famine does not seem to have been created for its own sake as Stalin's was. Yet Mao had the experience of both Lenin and Stalin behind him, and knew full-well that collectivization often leads to mass death. He implemented his policies at gunpoint with full knowledge of these risks. Rummel points out that Mao's government tried to alleviate the famine once it was aware of it, but millions had died even before the Great Leap Forward began. In response Mao simply accelerated his pace - revealing the requisite mens rea for murder.
Executions
Mao's most famous executions were not his most numerous. In the so-called Cultural Revolution, Mao ordered massive purges of the Chinese Communist Party and of educated professionals. After Mao's fall, purge survivors such as Deng Xioaping seized power and ultimately exposed this crime to the world. About one million Party members and intellectuals were killed during Mao's Cultural Revolution - many by execution, others in the camps. Overall, however, Mao's killing actually declined during the Cultural Revolution. During earlier periods, millions of landlords, better-off peasants, dissidents, former Nationalist civil servants, and other "counter-revolutionaries" were executed. Numerical estimates are difficult to make, but probably add up to about 10-15 million.
What about the post-Mao years in Communist China?
Far more Westerners are familiar with the Tiananmen Square massacre in 1989 than have heard of the millions slaughtered by Mao. An estimated 2-3,000 - and possibly as many as 12,000 - protesters may have been killed in 1989 on the orders of Deng Xioaping. Plainly, Mao's death has not eliminated widespread killing by the Chinese government. It has, however, allowed the death toll to drastically decline. The population of the slave labor camps is difficult to ascertain, but there are probably fewer prisoners living under better conditions than during Mao's reign. There have been no important famines since Mao's death. Executions of political prisoners continue, but on a much smaller scale. All told, the Chinese government has probably killed somewhat less than one million people in the twenty years since Mao's death. The toll in human terms remains incalculable, but China's share of the world's state-sponsored killings has drastically declined. Former prisoners of the Chinese slave labor camps such as Harry Wu have done much to investigate their secret history and their persistence into the modern era. In his work Laogai: The Chinese Gulag, Harry Wu estimated that the Chinese government still commands about 16-20 million forced laborers of one sort of another, although in the afterward to this work Wu indicates that his continuing research reveals this estimate too high. Of these, Wu classifies 10% as "political offenders," although it is far from clear how many of the other 90% are "criminals" in the narrow Western sense of the word. According to Wu, as Mao's ideological fervor has waned, China has focused less on totalitarian "re-education" of inmates and more on their frank exploitation as state-owned assets.
What were the greatest abuses of Communist regimes outside of the USSR and China?
Deadly slave labor camps, man-made famine, and mass executions have played a major role in almost every Communist state. It is not possible to discuss each country's experience in detail here. Rather, this section limits itself to a brief examination of other Communist nations guilty of at least 1 million killings in cold blood.
Poland and Czechoslovakia
Racism and Communism can be quite compatible. During World War II, Stalin ordered the deportation of entire nations deemed disloyal: Crimean Tatars, Chechens, Meskhetians, Kalmyks, and ethnic Germans. Russia's German- speaking minority was deported to Siberia early in the war. As Stalin's forces pushed further westward into non-Soviet territory, Stalin found new reservoirs of ethnic Germans under his dominion. Some were taken east as slave laborers; others were expelled west as penniless refugees. After the Red Army had done its work, provisional governments dominated by native Communists - especially in Poland and Czechoslovakia - decided that Stalin's treatment of ethnic Germans had been too lenient.
Even before World War II, Czechoslovakia had a German minority of about 25% of its population. Poland's pre-war ethnic German population was less substantial, but by joint Allied decision Poland's western border was pushed westwards to "compensate" for Soviet annexations on Poland's eastern border. The Communist-dominated governments of Czechoslovakia and Poland decided to expel these ethnic Germans en masse, after expropriating them of almost all their property, with full knowledge that in the harsh post-war conditions large numbers of the refugees would not survive. Out of about 12 million ethnic Germans living within the new borders of Poland and Czechoslovakia, about 11 million were expelled. Of these, about 1.5 million perished of hunger, exposure, and other deadly post-war conditions. Were their deaths merely poetic justice, as many people then and since have thought? Historian Alfred-Maurice de Zayas answers no:
All victims of injustice deserve our respect. The crimes committed by the Nazis and Soviets against the Poles in the years 1939 to 1945 move us to essential identification with them. The merciless revenge that poured over the entire German civilian population of Eastern Europe, in particular in those sad years of the expulsions from 1945 to 1948, should also awaken compassion, for in either case the common people - farmers and industrial workers, the rich and the poor - all were the victims of politics and of politicians... Every crime is reprehensible, regardless of the nationality of its victim - or of the victimizer. (Alfred-Maurice de Zayas, A Terrible Revenge: The Ethnic Cleansing of the East European Germans, 1944-1950)
It is far easier to blame Communist ideology for man-made famines than for the terrible revenge post-war governments in Poland and Czechoslovakia exacted against their German minorities. Yet there is a real connection. On the theoretical level, Stalin had set the precedent for imputing collective guilt to "counter-revolutionary" ethnicities as well as "counter-revolutionary" social classes, when he ordered the deportations of Volga Germans, Chechens, Kalmyks, Crimean Tatars, and other nationalities (see Robert Conquest, The Soviet Deportation of Nationalities). On the practical level, expropriating the German minority gave the provisional Czech and Polish governments a stockpile of wealth with which to buy support. Moreover, the chaos of the expulsion period helped the Communists to crush internal opposition.
Communist Poland and Czechoslovakia also killed along standard Communist lines. Execution of anti-Communists and dissidents, as well as internal Party purges were significant, particularly during the remaining years of Stalin's rule. The deaths of the expelled German minority, however, made up the greater portion of the blood on the hands of Communist Poland and Communist Czechoslovakia.
http://www.gmu.edu/departments/economics/bcaplan/museum/comfaq.htm
அதியமான்னு ஒரு லூசு சொந்தமாவே எதுவும் எழுத தெரியாது ஆ வூன்னா எங்காயவது இருக்கும் ஆங்கில கட்டுரையை சுட்டு போடும் .
இது என்னா சொல்லுதுன்னு எவனுக்கும் புரியாது
அதான் காமெடி
///Anonym said...
அதியமான்னு ஒரு லூசு சொந்தமாவே எதுவும் எழுத தெரியாது ஆ வூன்னா எங்காயவது இருக்கும் ஆங்கில கட்டுரையை சுட்டு போடும் .
இது என்னா சொல்லுதுன்னு எவனுக்கும் புரியாது ///
annoy fool,
only neethaan oru loosu and a coward who refuses to reveal who you are. while you can not point out or argue with logic and facts about any issue or point, you simply call names.
you bloody fool, you must have been born in 1930s in USSR or lived in Mao's China in 50s to really understand. can you refute that no mass starvation or murders or gulags exisisted ? or you may try to visit and live in N.Korea or in some of the gulags in china right NOW. living outside and calling names is the easiest thing in this world. you don;t know how lucky you are to be not born there and during those terrible days.
kurutu k....thihalidam vaakuvatham veenthaan.
ஹ ஹா
அதியமான் லூசுக்கு என்ன கேக்துன்னா
எதிர் புரட்சி அடக்கப்பட்டபோது கொலை
செய்தார்களே அதுக்கான தகவல்களை
உருபெருக்கி காமிக்குது
இதெல்லாம் இல்லைன்னு நாம எங்கேயாவது
சொல்லி இருக்கமா தோழர்
ஆமா எதிர்புரட்சி அடக்கப்பட்டது
வேலை செய்யாம இன்னும் முதலாளியாத்தான் இருப்பேன்
என சொன்னவன் தண்டனைக்குள்ளானான்
அதையே சொல்லி சொல்லி முதலாளித்துவத்துக்கு ஆதரவு தேடுது இந்த லூசு
செம காமெடி
நன்றி அதியமான்,
அறிந்துகொள்ள விரும்புபவர்களுக்கு உங்கள் இணைப்புகள் பொக்கிஷம்.
அவர்களது பதட்டமான பதில்கள் உங்களை கோபப்படுத்த அனுமதிக்காதீர்கள்.
அவர்கள் தோல்வியை ஒப்புக்கொள்ளமுடியாமல் திணறுகிறார்கள்.
annony,
i know who and where you are and we have even spoken once by phone.
Without even understanding what i am trying to say, you continue to call names. (and you don't even have the originality or depth of Asuran and other comrades). and i was not talking about the fight with counter-revolutionaries in 1917,etc. it is about mass starvation deaths in 1930s and in China in 50s. if you can argue against those data, then you are welcome.
http://en.wikipedia.org/wiki/Holodomor
Thamil,
Enough of all this nonsense with arahurai/aravekkaduhal. here with enclosed a link about the devastating man-made famine in Ukarane in 1930s. If possible pls try to translate and put up as a separate post. All arguments about theoritical communism is not going to lead anywhere. such practical results only matter. and the holy bimbam of Stalin is under question here.
http://en.wikipedia.org/wiki/Holodomor
and annony,
you can visit Ukraine now and enquire around those monuments. Those people whose grandparents died horribly will be surely better informed than araveekkaduhal like you.
and from you replies it is obvious
that IF and when you guys succeed in ushering in a 'red revolution' in India, people like me, Selvan, Dondu and Thamil will be executed first. :)) ; but capitalistic democacy here allows guys like you your basic freedom that you can never really understand.and you can continiue to live in your dreams and fanatasies forever, refusing to look at reality or history...
Holodomor
From Wikipedia, the free encyclopedia
Child victim of the Holodomor
Map of Ukrainian SRR in 1932-1933 (7 Oblast`s (Regions) + Moldavian ASSR) administrative borders given in light greyThe Ukrainian famine (1932-1933), or Holodomor (Ukrainian: Голодомор), was one of the largest national catastrophes of the Ukrainian nation in modern history with direct loss of human life in the range of millions (estimates vary). While the famine in Ukraine was a part of a wider famine that also affected some other regions of the USSR such as Kazakhstan[1] and Volga German Republic,[2] the name Holodomor is specifically applied to the events that took place in territories populated by ethnic Ukrainians.
Most modern historians agree that the famine was caused by the policies of the government of the Soviet Union under Stalin, rather than by natural causes, and the Holodomor is sometimes referred to as genocide,[3][4][5][6] implying that the famine was engineered by the Soviet leadership, specifically targeting the Ukrainian people to destroy the Ukrainian nation as a political factor and social entity.[7] However, some scholars note that natural causes (weather and inadequate harvest) could also have contributed to the famine.[8][9]
While historians continue to disagree whether the policies which led to the famine fall under the legal definition of genocide,[10][11] the parliament of Ukraine and the governments of 26 other countries recognized the famine to be such.
Contents [hide]
1 Etymology
2 Causes and outcomes
2.1 Policy of collectivization
2.2 Criminal prosecution for withholding or bargaining of grain
2.3 Restrictions on the freedom of movement
2.4 Information blockade
2.5 Insufficient assistance
2.6 Export of grain
2.7 Natural reasons
2.8 Primitive agriculture
3 Estimation of the loss of life
4 Elimination of Ukrainian cultural elite
5 Was the Holodomor genocide?
6 Comprehending the famine
7 Remembrance
8 References
9 External links
9.1 Declarations and legal acts
9.2 Books
9.3 External links
[edit] Etymology
The word comes from the Ukrainian words holod, ‘hunger’, and mor, ‘plague’,[12] possibly from the expression moryty holodom, ‘to inflict death by hunger’. Ukrainian "moryty" (морити) means "to poison somebody, drive to exhaustion or to torment somebody". Neologism “Holodomor” is given in the modern two-volume dictionary of the Ukrainian language as "artificial hunger, organised in vast scale by the criminal regime against country population"[13] Sometimes the expression is translated to English as "murder by hunger."[14]
[edit] Causes and outcomes
Cover of the Soviet magazine Kolhospnytsia Ukrayiny ("Collective Farm Woman of Ukraine") dated December 1932While complex, it is possible to group the causes of the Holodomor. They have to be understood in the larger context of the social revolution 'from above' that took place in the Soviet Union at the time.
[edit] Policy of collectivization
A policy of collectivization was introduced and by early 1932, 69% of households were collectivized.[15] Even though several other regions in the USSR were collectivized to a greater extent,[16] the effect of the collectivization on the Ukrainian agriculture was very substantial. The collectivization campaign proved highly unpopular with the rural population: when collectivization was still voluntary, very few peasants joined collective farms. Some of them "self dekulakization" ("samoraskulachivanie") when the peasants slaughtered their livestock.
Ukrainian SRR livestock (thousand heads) Year Horses all from them working Cattle all from all- oxen from all- bulls from all- cows pigs Sheep and goats
1927 5056,5 3900,1 8374,5 805,5 … 3852,1 4412,4 7956,3
1928 5486,9 4090,5 8604,8 895,3 32,8 3987,0 6962,9 8112,2
1929 5607,5 4198,8 7611,0 593,7 26,9 3873,0 4161,2 7030,8
1930 5308,2 3721,6 6274,1 254,8 49,6 3471,6 3171,8 4533,4
1931 4781,3 3593,7 6189,5 113,8 40,0 3377,0 3373,3 3364,8
1932 3658,9 … 5006,7 105,2 … 2739,5 2623,7 2109,5
1933 2604,8 … 4446,3 116,9 … 2407,2 2089,2 2004,7
1934 2546,9 2197,3 5277,5 156,5 46,7 2518,0 4236,7 2197,1
For this reason, the regime increasingly pressured peasants to join collective farms. To expedite the process of collectivization, tens of thousands of Soviet officials were sent into the countryside in 1929–1930.
At the same time, the "Twenty-Five Thousanders" (industrial workers and mostly devoted Bolsheviks) were sent to help run the collective farms. In addition, they were expected to quash the increasing passive and active resistance to collectivization by engaging in what was euphemistically referred to as "dekulakization": the arresting of 'kulaks' — "well-to-do" farmers and transferring their families to the Urals and Central Asia, where they were to be placed in others sectors of the economy such as timber.[17] Effectively, the term 'kulak' was applied to anybody resisting collectivization and many of the so-called 'kulaks' were no more well off than other peasants. According to the declassified data, around 300,000 Ukrainians out of a population of about 30 million were subject to these policies in 1930-31 and Ukrainians composed 15% of the total 1.8 million 'kulaks' relocated Soviet-wide.[18]
Collectivization in Ukrainian SRR as of October, 1 1932 Oblast (Region) Number of Kolhozes % of peasantry households collectivization
Kiyevska 4053 67.3
Chernigivska 2332 47.3
Vinnytska 3347 58.9
Kharkivska 4347 72.0
Dnipropetrovska 3399 85.1
Odeska 3594 84.4
Donetska 1578 84.4
Moldavian A SRR 620 68.3
Ukrainian SRR 23270 69.0 (77.1% of arable land)
Collectivization had an adverse effect on agricultural output everywhere, but since Ukraine was the most agriculturally productive area (over 50% of exported grain and 25% of total production of grain in the Russian Empire originated from Ukraine in 1913. And same time from 22893,6 thousand hectares 20720,3 used for grain production - 90,5% of total arable land ), the effects here were particularly dramatic. As projections for agricultural production declined, so did collections by the state. For the 1932 harvest, it was planned that there would be 29.5 million tons in state collections of grain out of 90.7 million tons in production. But the actual result was a disastrous 55-60 million tons in production. The state ended up collecting only 18.5 million tons in grain.[19] The collections by the state were virtually the same in 1930 and 1931 at about 22.8 million tons. For 1932, they had significantly been reduced to 18.5 million tons. These were the total estimated outcomes of the grain harvests:[19]
USSR Grain production and collections, 1930-33 (million tons) Year Production Collections Remainder Collections as % of production
1930 73-77 22.1 51-55 30.2-28.7
1931 57-65 22.8 34-43 40-35.1
1932 55-60 18.5 36.5-41.5 33.6-30.8
1933 70-77 22.7 47.3-54.3 32.4-29.5
Article from Soviet newspaper with first version of plan for grain collections in 1932 for kolhozes and peasants - 5831.3 thousands ton + sovhozes 475 034 tonsUkrainian SRR Grain production and collections, 1927-33 (million tons) Year Production Collections
1927 18.67 0.83 centralized collection only
1928 13.88 1.44
1929 18.7 4.56
1930 22.72 6.92
1931 18.34 7.39
1932 14.65 4.28
1933 22.29 (including sorgo) …
[edit] Criminal prosecution for withholding or bargaining of grain
On August 7, 1932, the Soviet government passed a law "on the safekeeping of Socialist property"[20] that imposed from a ten year prison sentence to the death penalty for any theft of public property.[21][22][23][20] Stalin personally appended the stipulation: "People who encroach on socialist property should be considered enemies of the people." Additionally, the age limit for the death penalty was reduced to 12 years old: children were shot for gathering ears of corn left in the field after harvest. Within the first five months of passage of the law, 54,645 individuals had been sentenced under it and 2,110 sentenced to death. Acts as minor as bartering tobacco for bread were documented as punished by 5 years in prison.[20]
The scope of this law, colloquially dubbed the "law of the wheat ears,"[20] included even the smallest appropriation of grain by peasants for personal use. In little over a month the law was revised, as Politburo protocols reveal that secret decisions had later modified the original decree. On September 16, 1932, the Politburo approved a measure that specifically exempted small-scale theft of socialist property from the death penalty. It declared that "organizations and groupings destroying state, social, and co-operate property in an organized way by fires, explosions and mass destruction of property shall be sentenced to execution without weakening", and listed a number of cases in which "kulaks, former traders and other socially-alien persons" should be subject to the death penalty. So-called "kulaks", whether members of a kolkhoz or not, who "organize or take part in the theft of kolkhoz property and grain", should also be sentenced "to the death penalty without weakening." But "working individual peasants and collective farmers" who stole kolkhoz property and grain should be sentenced to ten years; the death penalty should be imposed only for "systematic theft of grain, sugar beet, animals, etc."[24]
Soviet expectations for the 1932 grain crop were high due to the Ukraine's bumper crop the previous year, which Soviet authorities believed were sustainable; as a consequence, when it became clear that the 1932 grain deliveries were not going to meet the expectations of the government, the decreased agricultural output was blamed on the "kulaks", "nationalists", and "Petlurovites". According to a report of the head of the Supreme Court, by January, 15, 1933 as many as 103,000 people had been sentenced under the provisions of the August 7 decree. Of the 79,000 whose sentences were known to the Supreme Court, 4,880 had been sentenced to death, 26,086 to ten years' imprisonment and 48,094 to other sentences. Those sentenced to death were categorised primarily as kulaks; many of those sentenced to ten years were individual peasants who were not kulaks.[24]
A special commission headed by Vyacheslav Molotov was sent to Ukraine in order to execute the grain contingent.[25] On November 9, a secret decree urged the Soviet security agencies to increase their "effectiveness". Molotov also ordered that if no grain remained in Ukrainian villages, all beets, potatoes, vegetables and any other food were to be confiscated.[citation needed]
On December 6, a new regulation was issued that imposed the following sanctions on Ukrainian villages that were considered "underperforming" in the grain collection procurement: ban on supply of any goods or food to the villages, requisition of any food or grain found on site, ban of any trade, and, lastly, the confiscation of all financial resources.[26][27] Measures were undertaken to persecute upon the withholding or bargaining of grain. This was done frequently with the aid of requisition detachments, which raided farms to collect grain. This was done regardless of whether the peasants retained enough grain to feed themselves, or whether they had enough seed left to plant the next harvest.
[edit] Restrictions on the freedom of movement
Special barricades were set up by the GPU units throughout the USSR to prevent exodus of peasants from the hunger-stricken regions. During only one month of 1933 219,460 people were intercepted and escorted back or arrested and sentenced.[28]. In Ukraine, these measures has following results - according to the declassified documents [21] -[22] [23] [24] during the 11 days (23/I - 2/II) after the January 22, 1933 Decree 3861 people were intercepted of which 340 were arrested "for farther recognition". At same period at trains and railway stations at whole Ukrainian territory 16773 intercepted (from them 907 not living at Ukraine) – from them arrested 1610. Such figures also included criminals. In same document OGPU informed about number of peasants which already left the Ukrainian territory (94433 persons) for period from between December 15, 1932 and January 2, 1933 (data for 215 districts out of 484) and Moldavian ASRR).
The government introduced new identity papers and obligatory registration for citizens in December 1932.[28] Initially, the area of new identity papers and obligatory registration implementation were limited to Moscow and Leningrad (encircling 100 km ) and Kharkov (encircling 50 km) and the wen measures were planned for implementation by June 1933.
To further prevent the spread of information about the famine, travel from Ukraine and Kuban region was specifically forbidden by directives of January 22, 1933 (signed by Molotov and Stalin) and of January 23, 1933 (joint directive VKP(b) Central Committee and Sovnarkom). The directives stated that the travels "for bread" from these areas were organized by enemies of the Soviet power with the purpose of agitation in northern areas of the USSR against kolkhozes,same as it happened last year (1932) from Ukraine, but were not prevented. Therefore, railway tickets were to be sold only by ispolkom permits, and those who already reached the north should be arrested.[29]
[edit] Information blockade
The Soviet government denied initial reports of the famine, and prevented foreign journalists from travelling in the region. At same time there was no credible evidence of information blockade arrangements on a considerable number of foreign specialists (engineers, workers, etc) which engaged at many construction site at Ukrainian territory. Scholars who have conducted research in declassified archives have reported[30] "the Politburo and regional Party committees insisted that immediate and decisive action be taken in response to the famine such that 'conscientious farmers' not suffer, while district Party committees were instructed to supply every child with milk and decreed that those who failed to mobilize resources to feed the hungry or denied hospitalization to famine victims be prosecuted."
[edit] Insufficient assistance
However, aid to famine-stricken regions had only a limited impact on the famine. Between February and July 1933 at least thirty-five Politburo decisions and Sovnarkom decrees selectively authorized issue of a total of 35,19 million poods ~ 0,576 million tons[25] of grain for food, seeds and forage for Ukrainian SSR peasants, kolhozes and sovhozes. Such figures does not include grain/flour aid provided for urban population, children and aid from local sources. Stalin personally authorized distribution of aid in the case of a request by Sholokhov, whose own district was stricken.[31]
Documents from the Soviet archives indicate that the aid distribution was made selectively to the most affected areas and from the spring months such assistance has the goal of the relief effort at sowing time was targeted to recovering patients. A special resolution of the Central Committee of the Communist Party (Bolshevik) of Ukraine for the Kiev Oblast March 31, 1933, ordered dividing peasants hospitalized into ailing and recovering patients. The resolution ordered improving the nutrition of the latter within the limits of available resources so that they could be sent out into the fields to sow the new crop as soon as possible.[32] The food was dispensed according to the special resolutions from the government bodies and additional food was given in the field where the laborers worked.
[edit] Export of grain
Also, the grain exports during 1932-1933 continued, even though on a significantly lower level than in previous years. In 1930/31 there had been 5,832,000 tons of grains exported. In 1931/32, grain exports declined to 4,786,000 tons. In 1932/1933, grain exports were just 1,607,000 tons and in 1933/34, this further declined to 1,441,000 tons.[33] Officially published data slightly differ Cereals : 1930 - 4,846,024;
1931 - 5,182,835; 1932 - 1,819,114; 1933 - 1,771,364 tons. From that wheat: 1930 - 2,530,953; 1931 - 2,498,958 ; 1932 - 550,917; 1933 - 748,248 tons. Via Ukrainian commercial ports in 1932 were exported(thousand tons): 988.3 -grains, 16,5 othear types of cereals; in 1933 - 809.6,-grains 2.6 -cereals; 3.5 meat, 0.4- butter, 2.5 - fish. Via Ukrainian commercial ports in 1932 were imported(thousand tons): 1932 - no more then 67.2 of grains and cereals 1933 - 8.6 of grains. Received from other Soviet ports - 1932 (thousand tons): 164 - grains, 7.3 - other types of cereals, fish -31.5 and no more then 177 thousand tons of meat and butter 1933- 230 - grains, 15.3 other types of cereals 0,1 - meat , 0.9- butter, fish - 34.3.
[edit] Natural reasons
Drought has began to be mentioned as the major reason of Holodomor by Soviet propaganda sources since 1983 [34] [35]. This explanation has been supported by several Western historians [8] However, the drought was not as bad as that of the non-famine year of 1936, and it was centered outside Ukraine, according to the leading Soviet authority on drought [36] Nevertheless there was a significant drought in 1931 which caused a significant decrease of harvest while in 1936 decreasing of harvest was not so catastrophic.
[edit] Primitive agriculture
Another factor in the decline of the harvests were the shortage of draught power for ploughing and reaping was even more acute in 1932 than in the previous year. The number of working horses declined from 19.5 million on July 1, 1931 to 16.2 million on July 1, 1932. The desperate efforts to replace horses by tractors failed to compensate for this loss. In 1931, the total supply of tractors to agriculture amounted to 964,000 h.p., 393,000 produced at home, and 578,000 imported. But in 1932, because of the foreign trade crisis, no tractors at all were imported.[37] In the whole of 1932, only 679,000 tractor horse-power was supplied to agriculture, considerably less than in 1931. Only about half became available in time for the harvest, and even less in time for the spring sowing. Animal draught power deteriorated in quality. Horses were fed and maintained even more inadequately than in the previous year.[37] The acute shortage of horses led to the notorious decision to employ cows as working animals. According to the speech of one Soviet official at one of the most affected by famine region, the Dnipropetrovsk Oblast "in 1932 we employ only 9000 cows, but in 1933 we involve at least 3/4 of their total number; 57000 employed at sowing."[26] February 23, the Lower Volga party bureau decided to use 200,000 cows for special field work. The following shows the number of horses in the USSR:[38]
Horses in USSR Year All Horses(thousands)
1930 30237
1931 26247
1932 19368
1933 16579
1934 15664
Number of tractors in Ukrainian SRR (pcs by end of the year) Year Tractors H.P.
1929/30 15112 160500
1931 26051 321097
1932 39089 514259
1933 51320 720094
1934 64516 933300
Ukrainian SRR fallow land and winter tillage put into the service (thousands hectares ) Year fallow land winter tillage
1932 603.4 3069.7
1933 1581.0 4338.5
1934 2312.2 8358.8
[edit] Estimation of the loss of life
Rate of population decline in Ukraine and South Russia. 1929-1932While the course of the events as well as their underlying reasons are still a matter of debate, the fact that by the end of 1933, millions of people had starved to death or had otherwise died unnaturally in Ukraine, as well as in other Soviet republics, is undisputed.
The Soviet Union long denied that the famine had ever existed, and the NKVD (and later KGB) archives on the Holodomor period opened very slowly. The exact number of the victims remains unknown and probably impossible to find out even within a margin of error of a hundred thousand.[39]
The estimates for the number of deaths due to famine in Ukraine (excluding other repressions) vary by several millions and numbers as high as 10 million are sometimes cited.[40][41] Even the results based on scientific methods also vary widely but the range is somewhat more narrow: between 2.5 million (Volodymyr Kubiyovych) and 4.8 million (Vasyl Hryshko).
One modern calculation that uses demographic data including that available from formerly closed Soviet archives narrows the losses to about 3.2 million or, allowing for the lack of the data precision, 3 to 3.5 million.[42][43][44][45]
The formerly closed Soviet archives show that excess deaths in Ukraine in 1932-1933 numbered 1.54 million[46]. In 1932-1933, there were a combined 1.2 million cases of typhus and 500,000 cases of typhoid fever. Deaths resulted primarily from manifold diseases due to lowered resistance and disease in general rather than actual starvation[47]. All major types of disease, apart from cancer, tend to increase during famine as a result of undernourishment resulting in lower resistance to disease, and of unsanitary conditions. In the years 1932-34, the largest rate of increase was recorded for typhus. Typhus is spread by lice. In conditions of harvest failure and increased poverty, the number of lice is likely to increase, and the herding of refugees at railway stations, on trains and elsewhere facilitates their spread. In 1933, the number of recorded cases was twenty times the 1929 level. The number of cases per head of population recorded in Ukraine in 1933 was naturally considerably higher than in the USSR as a whole. But by June of 1933, incidence in Ukraine had increased to nearly ten times the January level and was higher than in the rest of the USSR taken as a whole.[48]
Incidence of Disease in Russian Empire and USSR Year Typhus Typhoid Fever Relapsing Fever Smallpox Malaria
1913 120 424 30 67 3600
1918-22 1300 293 639 106 2940
(average)
1929 40 170 6 8 3000
1930 60 190 5 10 2700
1931 80 260 4 30 3200
1932 220 300 12 80 4500
1933 800 210 12 38 6500
1934 410 200 10 16 9477
1935 120 140 6 4 9924
1936 100 120 3 .5 6500
However, it is important to note that the number of the recorded excess deaths extracted from the birth/death statistics from the Soviet archives is self-contradictory and cannot be fully relied upon because the data fails to add up to the differences between the 1927 and 1937 Soviet census results.[42]
The following calculation is presented by Stanislav Kulchytsky.[42] The declassified Soviet statistics show a decrease of 538,000 people in the population of Soviet Ukraine between 1926 census (28,925,976) and 1937 census (28,388,000). The number of births and deaths (in thousands) according to the declassified records is:
Year Births Deaths Natural change
1927 1184 523 661
1928 1139 496 643
1929 1081 539 542
1930 1023 536 487
1931 975 515 460
1932 982 668 314
1933 471 1850 -1379
1934 571 483 88
1935 759 342 417
1936 895 361 534
According to the correction for officially non-accounted child mortality in 1933[49] by 150,000 calculated by Sergei Maksudov, the number of births for 1933 should be increased from 471,000 to 621,000. Assuming the natural mortality rates in 1933 to be equal to the average annual mortality rate in 1927-1930 (524,000 per year) a natural population growth for 1933 would have been 97,000, which is five times less than this number in the past years (1927-1930). From the corrected birth rate and the estimated natural death rate for 1933 as well as from the official data for other years the natural population growth from 1927 to 1936 gives 4.043 million while the census data showed a decrease of 538,000. The sum of the two numbers gives an estimated total demographic loss of 4.581 million people. A major hurdle in estimating the human losses due to famine is the needed to take into account the numbers involved in migration (including forced resettlement). According to the Soviet statistics, the migration balance for the population in Ukraine for 1927 - 1936 period was a loss of 1.343 million people. Even at the time when the data was taken, the Soviet statistical institutions acknowledged that its precision was worse than the data for the natural population change. Still, with the correction for this number, the total number of death in Ukraine due to unnatural causes for the given ten years was 3.238 million, and taking into account the lack of precision, especially of the migration estimate, the human toll is estimated between 3 million and 3.5 million.
In addition to the direct losses from unnatural deaths, the indirect losses due to the decrease of the birth rate should be taken into account in consideration in estimating of the demographic consequences of the Famine for Ukraine. For instance, the natural population growth in 1927 was 662,000, while in 1933 it was 97,000, in 1934 it was 88,000. The combination of direct and indirect losses from Holodomor gives 4.469 million, of which 3.238 million (or more realistically 3 to 3.5 million) is the number of the direct deaths.
A 2002 study by Vallin et al[50] utilizing similar primary sources to Kulchytsky, and performing an analysis with more sophisticated demographic tools with forward projection of expected growth from the 1926 census and backward projection from the 1939 census found that the total Ukrainian population shortfall from the expected value between 1926 and 1939 amounted to 4.566 million. Of this number, 1.057 million is attributed to birth deficit, 930,000 to forced out-migration, and 2.582 million to excess mortality and voluntary out-migration. Therefore, direct deaths as the result of the 1932-33 famine were somewhere below 2.5 million.
According to estimates[49] about 81.3% of the victims were ethnic Ukrainians, 4.5% Russians, 1.4% Jews and 1.1% were Poles. Many Belarusians, Hungarians, Volga Germans and Crimean Tatars became victims as well. The Ukrainian rural population was the hardest hit by the Holodomor. Since the peasantry constituted a demographic backbone of the Ukrainian nation,[51] the tragedy deeply affected the Ukrainians for many years.
[edit] Elimination of Ukrainian cultural elite
The famine of 1932-1933 coincided with the assault on Ukrainian national culture. The events of 1932-1933 in Ukraine were seen by the Soviet Communist leaders as an instrument against possible Ukrainian self-determination. At the 12th Congress of the Communist Party of Ukraine, Moscow-appointed leader Postyshev declared that "1933 was the year of the defeat of Ukrainian nationalist counter-revolution."[52] This "defeat" encompassed not just the physical extermination of a significant portion of the Ukrainian peasantry, but also the virtual elimination of the Ukrainian clergy and the mass imprisonment or execution of Ukrainian intellectuals, writers and artists.
By the end of the 1930s, approximately four-fifths of the Ukrainian cultural elite had been "eliminated".[53] Some, like Ukrainian writer Mykola Khvylovy, committed suicide. One of the leading Ukrainian Bolsheviks, Mykola Skrypnyk, who was in charge of the decade-long Ukrainization program that had been decisively brought to an end, shot himself in the summer of 1933 at the height of the terrifying purge of the CP(b)U. The Communist Party of Ukraine, under the guidance of state officials like Kaganovich, Kosior, and Postyshev, boasted in early 1934 of the elimination of "counter-revolutionaries, nationalists, spies and class enemies". Whole academic organizations, such as the Bahaliy Institute of History and Culture, were shut down following the arrests.
In the 1920s, the Ukrainian Autocephalous Orthodox Church had gained a following amongst the Ukrainian peasants due to the Soviet policy of weakening the position of the Russian Orthodox Church (see History of Christianity in Ukraine). Nonetheless in the late 1920s the Soviet authorities went after the Ukrainian Church as well, were thousands of parishes were closed and clergy repressed. By 1930 the church was taken off the Soviet Registry and the Secret Police made sure that it did not exist unofficially. At the same time the widespread action against the surviving Russian Orthodox Church parishes was dramatically reduced.
However, this repression of the intelligentsia occurred in virtually all parts of the USSR. Furthermore, there is no credible evidence that the repression of the Ukrainian elite was accompanied by restrictions of cultural expression. In 1935-36, 83% of all school children in the Ukrainian SSR were taught in Ukrainian even though Ukrainians were about 80% of the population.[54] In 1936 from 1830 newspapers 1402 was Ukrainian, as also 177 magazines. In 1936 was published 69 104 thousands Ukrainian books.
[edit] Was the Holodomor genocide?
The inventor of the term "genocide", Raphael Lemkin, was a featured speaker at the manifestation of Ukrainian-Americans in September 1953 to commemorate the twentieth anniversary of the famine.[7] Today, the heads of state, governments or parliaments of 26 countries, consider the 1932-1933 famine as an act of genocide. Among these countries are Ukraine, Argentina, Australia, Azerbaijan, Belgium, Brazil, Canada, Chile, Ecuador, Estonia, Georgia, Hungary, Italy, Latvia, Lithuania, Moldova, Paraguay, Peru, Poland, Spain, United States, and Vatican City. In addition, scholars have documented that the famine affected other nationalities. The 2004 book The Years of Hunger: Soviet Agriculture, 1931-1933 by R.W. Davies and S.G. Wheatcroft gives a best estimate of around 5.5 to 6.5 million deaths in the Soviet-wide 1932-1933 famine.[55] Still, the Holodomor remains a politically-charged topic not settled even within the mainstream scholarship.
Robert Conquest, the author of one of the most important Western studies published prior to the declassifying of the Soviet archives, concluded that the famine of 1932–33 was artificial—that is a deliberate mass murder, if not genocide committed as part of Joseph Stalin's collectivization program under the Soviet Union and many historians agree. In 2006, the SBU declassified more than 5 thousand pages of Holodomor archives. These documents show that Moscow singled out Ukraine, while regions outside it were allowed to receive humanitarian aid.[56] Some historians maintain, however, that the famine was an unintentional consequence of collectivization, and that the associated resistance to it by the Ukrainian peasantry exacerbated an already-poor harvest.[57] Researchers state that while the term Ukrainian Genocide is often used in application to the event, technically, the use of the term "genocide" is inapplicable.[7] They argue that since the Holodomor did not affect cities, and was limited to rural areas of Ukraine, it is not plausible to argue that the government tried to destroy the Ukrainian people as such. It has been suggested that the Holodomor be classified not as genocide, but as democide.[citation needed]
In controversy, the term democide, introduced by the academic R.J. Rummel, is "the murder of any person or people by a government, including genocide, politicide, and mass murder".[58] That the rural population (in 1932 75% to 85% of Ukrainians resided in villages) does not represent the whole nation, what terminology to use for the designation of an event that led to the death of a significant share of the population of Soviet Ukraine in 1932-1933, as well as the dispute to what extent the Soviet government deliberately aggravated the famine are the arguments that are often used for confrontation and politicization of the tragedy.[59]
According to the US Government Commission on the Ukrainian Famine, [27] the seizure of the 1932 crop by the Soviet authorities was the main reason for the famine. The US commission stated that "while famine took place during the 1932-1933 agricultural year in the Volga Basin and the North Caucasus Territory as a whole, the invasiveness of Stalin's interventions of both the Fall of 1932 and January 1933 in Ukraine are paralleled only in the ethnically Ukrainian Kuban region of the North Caucasus". It is also notable, however, that 20% of Ukraine's population at the time consisted of nationalities other than Ukrainian while the rural population, most strongly affected by the famine, had a stronger Ukrainian majority that the population of Ukraine overall.
At the international conference of the Ukrainian Holodomor, which was held in October 2003 at the Institute of Social and Religious History of Vicenza, 28 conference participants that included the well-respected historians like James Mace, Hubert Laszkiewicz, Andrea Graziosi, Yuriy Shapoval, Gerhard Simon, Orest Subtelny, Mauro Martini, etc. - endorsed a resolution addressed to the Italian government and the European Parliament with a request to recognize the Holodomor as an act of genocide against the Ukrainian people.[60][28]
On May 15, 2003, the Verkhovna Rada (parliament) of Ukraine passed a resolution declaring the famine of 1932–1933 an act of genocide, deliberately organized by the Soviet government against the Ukrainian nation. Governments and parliaments of several other countries have also officially recognized the Holodomor as an act of genocide.[3][4][5][6][61]
At the conference on Recognition and Denial of Genocide and Mass Killing in the 20th Century, City University of New York, 13 November 1987 was stated that the Soviet Ukraine suffered a man-made famine in 1932–1933 during which millions died. As the United States Government Commission concluded this was part of the central governments's attack on Ukrainian nationality and culture. The United States Government received numerous contemporary intelligence reports on the famine from its European embassies, but chose not to acknowledge the famine publicly. Similarly, leading members of the American press corps in the Soviet Union willfully covered up the famine in their dispatches. In both cases, political considerations relating to the establishment of diplomatic relations with the U.S.S.R. seem to have been critical factors in this cover-up [29].
However, the Russian Federation officially denies that the Holodomor was an ethnic genocide. The Russian diplomat Mikhail Kamynin has stated that Russia is against the politicisation of the Holodomor, and this question is for historians, not politicians.[62] At the same time, the vice-speaker of the Russian State Duma, Lyubov Sliska, when asked in Kiev when Russia would apologise for its repressions and famines in Ukraine, replied, "why always insist that Russia apologise for everything? The people whose policies brought suffering not only to Ukraine, but to Russia, Belarus, peoples of the Caucasus, and Crimean Tatars, remain only in history textbooks, secret documents and minutes of meetings."[62] Ukrainian mass media censured Evgeny Guzeev, the Consul-General of the Russian Federation in Lviv, who stated that "the leaders of the period were sensible people, and it is impossible to imagine that this was planned."[63]
A significant step in the world recognition of Holodomor was the Joint declaration at the United Nations in connection with 70th anniversary of the Great Famine in Ukraine 1932-1933 (10 November 2003),[64] evaluating Holodomor as a great tragedy. According to Valery Kuchinsky, the chief Ukrainian representative at the United Nations the declaration was a compromise between the positions of Great Britain, United States and Russia denying that Holodomor was a genocide and the position of Ukraine that insisted on recognition of Holodomor as a form of genocide.[63]
[edit] Comprehending the famine
The famine remains a politically-charged topic; hence, heated debates are likely to continue for a long time. Until around 1990, the debates were largely between the so called "denial camp" who refused to recognize the very existence of the famine or stated that it was caused by natural reasons (such as a poor harvest), scholars who accepted reports of famine but saw it as a policy blunder[65] followed by the botched relief effort, and scholars who alleged that it was intentional and specifically anti-Ukrainian or even an act of genocide against the Ukrainians as a nation.
Nowadays, most scholars tend to agree that the famine affected millions. While it is also accepted that the famine affected other nationalities in addition to Ukrainians, the debate is still ongoing whether the Holodomor qualifies as the act of genocide since the fact that the famine itself took place or that it was unnatural are not disputed. As far as the possible effect of the natural causes, the debate is restricted to whether the poor harvest[57] or post-traumatic stress played any role at all and to what degree the Soviet actions were caused by the country's economic and military needs as viewed by the Soviet leadership.[66]
Still, the Holodomor issue is politicized within the framework of uneasy relations between Russia and Ukraine (and also between various regional and social groups within Ukraine). The anti-Russian factions in Ukraine have a vested interest in advancing the interpretation that the Holodomor was a genocide, perpetrated by Russia-centric interests within the Soviet government. Russian political interests and their supporters in Ukraine have reasons to deny the deliberate character of the disaster and play down its scale.
The Ukrainian communities are sometimes criticized for using the term Holodomor, Ukrainian Genocide, or even Ukrainian Holocaust, to appropriate the larger-scale tragedy of collectivization as their own national terror-famine, thus exploiting it for political purposes.[59]
One of the biggest arguments is that the famine was preceded by the onslaught on the Ukrainian national culture, a common historical detail preceding many centralized actions directed against the nations as a whole. Nation-wide, the political repression of 1937 (The Great Purge) under the guidance of Nikolay Yezhov were known for their ferocity and ruthlessness, but Lev Kopelev wrote, "In Ukraine 1937 began in 1933", referring to the comparatively early beginning of the Soviet crackdown in Ukraine. [67].
While the famine was well documented at the time, its reality has been disputed due to ideological reasons, for instance by the Soviet government and its spokespeople (as well as apologists for the Soviet regime), by others due to being deliberately misled by the Soviet government (such as George Bernard Shaw), and, in at least one case, Walter Duranty, for personal gain.
An example of a late-era Holodomor objector is Canadian journalist Douglas Tottle, author of Fraud, Famine and Fascism: The Ukrainian Genocide Myth from Hitler to Harvard (1987). Tottle claims that while there were severe economic hardships in Ukraine, the idea of the Holodomor was fabricated as propaganda by Nazi Germany and William Randolph Hearst to justify a German invasion. Tottle is not a professional historian and his revisionist work did not receive any serious attention in the historiography of the subject.
[edit] Remembrance
To honor those who perished in the Holodomor, monuments have been dedicated and public events held annually in Ukraine and worldwide. The fourth Saturday in November is the official day of remembrance for people who died as a result of Holodomor and political repression.[68]
In 2006, the Holodomor Remembrance Day took place on November 25. President Viktor Yushchenko directed, in decree No. 868/2006, that a minute of silence should be observed at 4 o'clock in the afternoon on that Saturday. The document specified that flags in Ukraine should fly at half-mast as a sign of mourning. In addition, the decree directed that entertainment events are to be restricted and television and radio programming adjusted accordingly.[69]
A monument in the capital of Ukraine - Kiev
"Light the candle" event at a Holodomor memorial in Kiev, Ukraine
A memorial cross in Kharkiv, Ukraine
A Holodomor memorial in Poltava Oblast, Ukraine
A memorial cross in Dnipropetrovsk, Ukraine
A memorial in Winnipeg, Canada
A Holodomor monument in Edmonton, Canada
A memorial in Windsor, Ontario, Canada
மதவெறியர்களை போலவே, எங்கள் மதம் நல்லது, ஆனால், எங்கள் மதத்தில் உள்ளவர்கள் தவறு செய்தால், எங்கள் மதத்தை குறை சொல்லாதீர்கள் என்று கம்யூனிஸ்டு ஜமாலன் சொன்னார்.
இந்த மாதிரி வாதத்தை உடைக்கவேண்டுமெனில், தியரெடிகல் மார்க்ஸிசத்தை விமர்சித்தே ஆகவேண்டும் அல்லவா?
அதற்காகத்தான் தியரடிகல் மார்கிஸிஸத்தை விமர்சிக்கிறேன்.
எதிர்த்து வாதிட வந்தவர்களைத்தான் காணவில்லை.
அண்ணே ,
எனது பதில் இங்க இருக்கு
http://thiagu1973.blogspot.com/2007/10/blog-post_31.html
புராதண பொதுவுடமை சமூகத்துக்கு எங்கெல்ஸ் சிறந்த ஆதாரங்களை முன்வைக்கிறார்.
பழைய அனானி பார்வை இடவும் சுட்டி இதோ
http://www.marxists.org/archive/marx/works/1884/origin-family/index.htm
நண்பர் தியாகு,
இந்த புத்தகம் 18ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டது.
புராதன பொதுவுடமை சமுதாயம் என்று ஏதும் இருப்பதாக எந்த ஒரு சமூகவியல் ஆய்வாளரும் சொல்வதில்லை.
சொல்லப்போனால், குரங்குகளில் கூட பொதுவுடமை சமுதாயம் இல்லை. குரங்குகளில் கூட தலைமை குரங்கு உண்டு. (அதெல்லாம் 18ஆம் நூற்றாண்டு எஞ்கல்ஸுக்கு தெரிந்திருக்காது) ஏன் தமிழ்நாட்டில் பொதுவுடமை சமுதாயத்தில் வாழும் ஒரு நாயைக்கூட கண்டுபிடிக்கமுடியாது.
நாய்கள் தனியுடமை மிருகங்கள். ஒரு நாயின் ஏரியாவுக்குள் வரும் இன்னொரு நாயை எப்படி குலைத்துசண்டை போட்டு துரத்துகிறது என்பதை பார்த்திருப்பீர்களே?
http://www.animalplanetasia.com/primates/social_life/how_do_they_live/index.shtml
dominance hierarchies என்பது பிரைமேட்ஸ்களின் சமூக வாழ்வில் முக்கியமான ஒன்று.
இது என்ன என்று படித்து தெரிந்துகொள்ளுங்கள்.
பொதுவுடமை சமுதாயம் என்பது கற்பனை.
அது அமீபாவாக உயிரினம் இருக்கும்போது கூட இருந்திருக்காது. ஒரு அமீபா மற்றொரு அமீபாவுக்கு கொடுத்துவிட்டு தின்னாது.
அல்டுரூயிஸம் என்பது நல்ல ஒரு குணம். அதுவும் மனிதனின் பரிணாமத்தில் தோன்றுவதுதான்
அன்புள்ள தியாகு,
மீண்டும் பழைய அனானி
வணக்கம்.
1.நான் எங்கெல்ஸ் புத்தகத்தையும், அதன் பின்பு வந்த ஆய்வுகளையும் படித்திருக்கிறேன். கம்யூனிஸ்டாய் இருக்கிற காரணத்தால், ஏங்கெல்ஸ் தாண்டிய 120 வருடங்களில் வெளிவந்திருக்கும், ஆயுவுகளை நீங்கள் படிக்காமல் கிளிப்பிள்ளை மாதிரி ஏங்கெல்ஸ் தான் இறுதி முடிவு என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். குடும்பம் பற்றியும் அரசு பற்றியும் அவருடைய ஊகங்கள் இன்று ஏற்றுக் கொள்ளப் படுவதில்லை என்பது தான் நான் மீண்டும் மீண்டும் சொல்வது. ஏங்கெல்ஸ் ஆதாரங்கள் தரவில்லை. அவர் காலத்தில் செய்யப்பட்ட சமூக ஆய்வுகளை முன்வைக்கிறார்.
2. வர்க்கங்கள் கொண்ட சமூகம் என்பது நீங்கள் சொல்லும் வர்க்கங்களாய் அன்றும் இல்லை, இன்றும் இல்லை. இந்த வர்க்கப் பகுப்பு என்பது செருப்புக்குத் தக்கவாறாக மார்க்ஸும் அவர் பின்னால் வந்தவர்களும் காலை வெட்டி "நிரூபித்த" கருத்தியல் அது. மனிதர்கள் எப்போதும் தனிமனிதர்களாகவும், சில நோக்கங்களுக்காக ஒருவருடன் ஒருவர் ஒத்துழைத்தவர்களாகவும் அல்லது முரண்படுகிறவர்களாகவும் இருந்திருக்கிறார்கள். மார்க்ஸ் சொன்ன அர்த்தத்தில் வக்கங்கள் தோன்றவில்லை. ஏனென்றால் வர்க்கங்கள் இல்லாத காலம் என்றும் ஒன்று இல்லை. ஆனால் இந்த வர்க்கங்கள் மார்க்ஸியம் சொல்கிற வர்க்கங்கள் அல்ல. இனக்குழுக்கள், ஓரிடத்தில் வசிப்பதால் நடந்த இணைவுகள் , வேட்டையாடுவதற்காக இணைந்த தற்காலிக இணைப்புகள் என்று மாறிவரும் ஒரு சூழல் தான் எப்போதும் இருந்திருக்கிறது.. இரண்டு வர்க்கங்கள் என்று ஒரு சுலபமான ஒரு தீர்வை முன்வைத்துவிட்டு நீங்கள் யாருடன் என்று கேட்டு புத்தகம் எழுதுவது தன்னை முற்போக்கு என்று சொல்லிக் கொள்ள உதவுமே தவிர உண்மையும் இல்லை, நிருபிக்கப்படவும் இல்லை.
பழைய அனானி
அன்புள்ள தியாகு
பழைய அனானி .
மறுபடியும் விஞ்ஞான அடிப்படை என்று ஆரம்பித்துவிட்டீர்கள். சமூகங்களின் வர்லாற்றில் விஞ்ஞான அடிப்படை என்பது எதுவும் இல்லை என்று புரியாத குழந்தையாய் இருக்கிறீர்கள்.
தாய் மடிக்குத் திரும்புதல் என்பது ஆன்மீகம் அல்ல. உளவியல் . தாயின் மடி விஞ்ஞான பூர்வமாகவோ, ஆன்மீகமாகவோ கிடைக்காது என்பது தான் நான் தெளிவாய்ச் சொன்னது.உங்கள் கனவான கம்யூனிசமும் சரி வரப்போவதுமில்லை, வந்தாலும் தீர்வைத் தருவதில்லை. சோஷலிச அனுபவங்களிலுருந்து ஏதும் பாடம் கற்றுக் கொண்டீர்கள் என்றால் ,பட்டினியும் ,அதிகார வர்க்கமும், உரிமை மறுப்பும் தான் உங்கள் கனவுலகில் மிஞ்சும்.
கூலி கொடுக்கப் அப்டாத உழைப்பு என்று எதுவும் இருந்தால் அதற்கு முயன்று நியாயமான கூலி பெற்றுத் தரவேண்டியது நம் பொறுப்பு. இது சமூக நீதி சம்பந்தமான விஷயம். ஆனால் லாபத்திற்கு உன் உழைப்பின் உபரி மதிப்பு தான் காரணம் என்று தொழிலாளியை உசுப்பிவிடுவது ஓர் இழி செயல். பொருளாதாரத்தின் அடைப்ப்டைகளை உணராத அறியாமை மட்டுமல்ல.
பழைய அனானி
அன்புள்ள தியாகு
நான் மீண்டும் பழைய அனானி.
ராமானுஜம் படித்த புத்தகம் ஒரு பாடப் புத்தகம். அந்தப் புத்தகத்தின் தூண்டுதல் ஒன்றே போல எல்லோருக்கும் என்றால் நூற்றுக் கணக்கிலாவது ராமானுஜன்கள் தீன்றியிருக்க வேண்டும்.அதனால் அவர் உள்ளிருந்த எந்த அறிவுப்புலம் தூண்டப்பட்டது என்று யாருக்கும் தெரியாது. மூளையின் அதிசயச் செயல்பாடுகள் பற்றிய விஞ்ஞானம் இன்னமும் வளர்ந்து வரும் ஒரு துறை. மேதைமையின் தூண்டுதல்களின் அடியாழம் இன்னமும் வியப்பை அளிக்கும் விஷயம். ஐந்து வயதில் தேர்ந்த பியானோக் கலைஞர்களாகவும், ஓவியர்களாகவும் இருக்கும் மக்கள் உண்டு. அதன் விஞ்ஞான விளக்கங்கள் இன்னமும் புரிபடாத புதிர். எல்லாத்துக்கும் ஒரே அடிப்படை சமூகம், வர்க்கம் , கம்யூனிசம் என்று புலம்பிக் கொண்டிருந்தால் போதும் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம் நன் அப்படி நினைகவில்லை.
அறியாமையே சொர்க்கம் என்று நீங்கள் எண்ணி கிளிப்பிள்ளை போல் வர்க்கம், சோஷலிசம் , கம்யூனிசம் என்று சொன்னால் , கடந்த நூற்றான்டில் கிடைத்துள்ள விஞ்ஞான வளர்ச்ச்கள் எல்லாம் ஒரே ஃபார்முலாவுக்குள் அடைந்து விட்டது என்று எண்ணினால் நான் என்ன செய்ய முடியும்?
நன்றி
பழைய அனானி.
அனானி அண்ணே
இங்க பதில் கொடுத்து இருக்கேன்
http://thiagu1973.blogspot.com/2007/10/blog-post_31.html
உக்ரேன் பஞ்சம் பற்றி ஓசை செல்லா
மறுபக்கம் பார்க்கிறேன்: ஸ்டாலின்... உக்ரைன் பஞ்சம்/படுகொலை
அதுதான் நண்பர் ஓசை செல்லா மீது நண்பர்கள் கோபம் கொண்டதன் காரணமா?
உண்மையைத்தானே நண்பர் ஓசை செல்லா எழுதியுள்ளார்?
Post a Comment